Parafia Najświętszej Maryi Panny Królowej Różańca Świętego w Boronowie

Z e-ncyklopedia

Boronów - miejscowość której rodowód sięga XIII wieku. Miejscowość jest położona wśród lasów. Władały tą osadą na przestrzeni wieków różne rody, poczynając od Piastów Opolskich, do których Boronów należał do 1532 roku, poprzez Habsburgów którzy panowali do czasów wojny trzydziestoletniej. W wieku XVII i XVIII Boronów należał do rodów Dzierżanowskich i Kotulińskich. W 1774 roku Boronów wraz z przyległymi miejscowościami kupił właściciel Koszęcina - hrabia von Sobek. Od tego czasu do 1945 roku Boronowem zarządzają panowie koszęcińscy.

Kościół i jego wyposażenie

Data wybudowania w Boronowie pierwszego kościoła nie jest znana. Według legendy pierwszy kościół wybudowali w 1221 lub 1291 roku ówcześni właściciele wsi - Boronowscy. Tę informację potwierdza data A.D. 1291 wyryta na belce ołtarza głównego. Pierwszy kościółek stanowił własność braci zakonnych wspieranych przez Boronowskich i był także określany klasztorem. Po 100 latach od budowy w święto męczenników Jana i Pawła miał spłonąć od uderzenia pioruna. Ten fakt potwierdza obraz znajdujący się w kościele (XVII/XVIIIw.)przedstawiający świętych Jana i Pawła ochraniających boronowski kościół. Nie jest znana data wybudowania aktualnego kościoła w Boronowie. Z trzech podanych przez różne źródła dat: 1646, 1621, 1611 należy przyjąć tę ostatnią na którą powołują się boronowscy kronikarze ks. Schalon (1854), ks. J. Cogiel (1951).

Fundatorami aktualnego kościoła była rodzina Dzierżanowskich pochodząca z Moraw. Początkowo kościółek miał charakter kaplicy leśnej utrzymywanej fundacją w wysokości 1200 talarów przez ród Dzierżanowskich. W 1718 roku Boronów stał się samodzielną kuracją. Kościół Boronowski dopiero w 1732 roku został poświęcony. Od wieków przy Boronowskim kościele istnieje cmentarz, o którym dokumenty bardzo rzadko wspominają. W roku 1718 powstała przy kościele samodzielna stacja duszpasterska zaś parafię erygowano w 1868 roku.

Boronowski kościół został zbudowany z drewna sosnowego na podmurowaniu z kamienia na planie krzyża greckiego. W ramionach krzyża znajdują się dwie kaplice – świętej Anny fundacji Dzierżanowskich i Niepokalanego Poczęcia Matki Boskiej (1659). W kościele znajduje się pięć ołtarzy. Ołtarz główny późnorenesansowy z początku XVII wieku z rzeźbami świętych Stanisława i Wojciecha oraz aniołów. W centralnej części ołtarza - obraz Matki Boskiej Różańcowej sięgający czasów erekcji kościoła. W nawie poprzecznej znajdują się cztery ołtarze z pierwszej połowy XVII wieku z obrazami świętej Anny Samotrzeciej; w centralnej części ołtarza obraz świętego Dominika. W kaplicy stoi późnobarokowy ołtarz z drugiej połowy XVIII wieku z obrazami świętych Jana Nepomucena i Jana Sarkandra. W drugiej kaplicy znajduje się ołtarz późnorenesansowy (1659) przekształcony w 1750 roku staraniem Mikołaja Scholtza z rzeźbą Matki Bożej Niepokalanie Poczętej. Chrzcielnica drewniana otoczona balustradą z XVII wieku.

Proboszczowie

Bibliografia

Jan Myrcik, Zabytkowy Kościół Matki Bożej Różańcowej w Boronowie, Boronów 1995; http://www.kuria.gliwice.pl/ [17.03.2012].

Źródło: „https://silesia.edu.pl/index.php?title=Parafia_Najświętszej_Maryi_Panny_Królowej_Różańca_Świętego_w_Boronowie&oldid=42639”