Parafia Najświętszej Maryi Panny Królowej Różańca Świętego w Boronowie: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 23: | Linia 23: | ||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
Jan Myrcik, Zabytkowy Kościół Matki Bożej Różańcowej w Boronowie, Boronów 1995; http://www.kuria.gliwice.pl/ [17.03.2012]. | Jan Myrcik, Zabytkowy Kościół Matki Bożej Różańcowej w Boronowie, Boronów 1995; http://www.kuria.gliwice.pl/ [17.03.2012]. | ||
{{Kościoły i parafie diecezji gliwickiej}} | |||
[[Kategoria:Dekanat Woźniki]] | [[Kategoria:Dekanat Woźniki]] | ||
[[Kategoria:Kościoły i parafie diecezji gliwickiej - B]] | [[Kategoria:Kościoły i parafie diecezji gliwickiej - B]] |
Wersja z 16:09, 16 maj 2012
Boronów to miejscowość, której rodowód sięga XIII wieku. Wieś jest położona wśród lasów. Na przestrzeni wieków należała ona do różnych rodów, poczynając od Piastów Opolskich - do 1532 roku -poprzez Habsburgów panujących tu do wojny trzydziestoletniej (1618-1648). W XVII i XVIII wieku Boronów należał do rodów Dzierżanowskich i Kotulińskich. W 1774 roku osadę wraz z przyległymi miejscowościami kupił właściciel Koszęcina - hrabia von Sobek. Od tego czasu do 1945 roku Boronowem zarządzali panowie koszęcińscy.
Kościół i jego wyposażenie
Data wybudowania w Boronowie pierwszego kościoła nie jest znana. Według legendy w 1221 lub 1291 roku postawili go ówcześni właściciele wsi - Boronowscy. Informację tę potwierdza data "A.D. 1291" wyryta na belce ołtarza głównego. Pierwszy kościółek stanowił własność braci zakonnych wspieranych przez Boronowskich i pełnił także funkcję klasztoru. Po 100 latach od zbudowania, w święto męczenników Jana i Pawła miał spłonąć od uderzenia pioruna. Ten fakt potwierdza obraz znajdujący się w kościele (XVII/XVIII w.)i przedstawiający świętych Jana i Pawła ochraniających boronowski kościół. Nie jest znany moment wybudowania obecnego kościoła w Boronowie. Wydaje się, że z trzech podanych przez różne źródła dat - 1646, 1621, 1611 - należy przyjąć tę ostatnią, na którą powołują się boronowscy kronikarze, ks. Schalon (1854) i ks. J. Cogiel (1951).
Fundatorami kościoła była pochodząca z Moraw rodzina Dzierżanowskich. Początkowo kościółek miał charakter kaplicy leśnej, utrzymywanej dzięki fundacji w wysokości 1200 talarów. W 1718 roku Boronów stał się samodzielną kuracją. Kościół boronowski został poświęcony dopiero w 1732 roku. Od wieków istniał tutaj cmentarz, o którym dokumenty bardzo rzadko wspominały. W 1718 roku powstała przy kościele samodzielna stacja duszpasterska, zaś parafię erygowano w 1868 roku.
Boronowski kościół został zbudowany z drewna sosnowego na podmurowaniu z kamienia na planie krzyża greckiego. W ramionach krzyża znajdują się dwie kaplice – świętej Anny fundacji Dzierżanowskich i Niepokalanego Poczęcia Matki Boskiej (1659). W kościele mieści się pięć ołtarzy. Ołtarz główny późnorenesansowy z początku XVII wieku z rzeźbami śś. Stanisława i Wojciecha oraz aniołów. W centralnej części ołtarza znajduje się obraz Matki Boskiej Różańcowej, pamiętający czasy erekcji kościoła. W nawie poprzecznej mieszczą się cztery ołtarze z pierwszej połowy XVII wieku z obrazami św. Anny Samotrzeciej i w centralnej części św. Dominika. W kaplicy stoi późnobarokowy ołtarz z drugiej połowy XVIII wieku z obrazami śś. Jana Nepomucena i Jana Sarkandra. W drugiej kaplicy znajduje się ołtarz późnorenesansowy (1659), w 1750 roku przebudowany dzięki staraniom Mikołaja Scholtza. Posiada on rzeźbę Matki Bożej Niepokalanie Poczętej. Chrzcielnica drewniana z XVII wieku została otoczona balustradą.
Proboszczowie
- Ks. Jan Chrząszcz (1907 – 1909)
- Ks. Józef Klose (1909 – 1922)
- Ks. Robert Adamek (1922 – 1937)
- Ks. Józef Christoph (1937 – 1962)
- Ks. Jan Klemens (1962 – 1974)
- Ks. Tadeusz Milik (1974 – 1985)
- Ks. Eugeniusz Marcisz (28.08.1985 – 27.08.1995)
- Ks. Michał Adamek (28.08.1995 – 16.08.2000)
- Ks. Werner Olejnik (1.09.2000 – nadal)
Bibliografia
Jan Myrcik, Zabytkowy Kościół Matki Bożej Różańcowej w Boronowie, Boronów 1995; http://www.kuria.gliwice.pl/ [17.03.2012].
|