Palutke Brunon

Palutke Brunon (1906-1944)

Urodził się 30 kwietnia 1906 w rodzinie kolejarza Franciszka i Stanisławy z d. Flis w Poznaniu. 27 maja 1924 zdał egzamin dojrzałości w im. Karola Marcinkowskiego. Po maturze został przyjęty do Wyższego Seminarium Duchownego w Poznaniu. Po czterech semestrach przeszedł do Śląskiego Seminarium Duchownego i ukończywszy studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego 23 czerwca 1929 przyjął święcenia kapłańskie. W czasie wakacji pomagał w pracy duszpasterskiej w Pszowie. Pełnił obowiązki wikarego w parafii św. Barbary w Królewskiej Hucie (Chorzów, w Szarleju, Janowie, Wielkich Hajdukach (Chorzów Batory) i Kochłowicach (do 19 października 1934).

Ze względu na problemy zdrowotne przebywał w zakładzie Ojców Kamilianów w Tarnowskich Górach. Po powrocie pełnił posługę duszpasterską w parafiach: św. Antoniego w Rybniku, Niepokalanego Poczęcia NMP w Katowicach i przez pół roku w Szopienicach. Od lutego do sierpnia 1938 roku przebywał w domu zakonnym Ojców Franciszkanów w Miejskiej Górce. Następnie został mianowany wikarym w Dąbrówce Małej. Po niespełna dwóch latach musiał opuścić parafię ze względu na pogarszający się stan zdrowia. Przez kilka tygodni przebywał w Branicach. 6 stycznia 1941 został skierowany do rodzinnej parafii celem kontynuowania leczenia.

W maju 1941 roku otrzymał wezwanie do służby wojskowej. Pomimo protestów, przynależności do stanu duchownego został wyznaczony na żołnierza frontowego. Dopiero w czerwcu 1943 roku przydzielono go do grupy sanitarnej. W czasie walk na terenie Związku Sowieckiego dostał się do niewoli. Umieszczony w szpitalu zmarł 16 września 1944 w Tiraspolu, gdzie został pogrzebany.

Bibliografia

AAKat, Akta personalne ks. Brunona Palutke; WD 1929, nr 6, s. 54; 1930, nr 11, s. 124; 1931, nr 8-9, s. 100; F. Maroń, Nekrolog, WD 1971, nr 1-3, s. 49; Myszor, Historia diecezji, s. 334; Tenże, Stosunki Kościół, s. 164; Wojskowa służba, s. 131.