Orliński Karol: Różnice pomiędzy wersjami

Wersja z 22:09, 28 cze 2018

Orliński Karol (1913-1989), proboszcz parafii św. Józefa w Rudzie Śląskiej

Urodził się 10 lipca 1913 w Chorzowie Starym. Jego ojciec był mistrzem rzeźniczym. Po ukończeniu czwartej klasy szkoły powszechnej w 1924 roku rozpoczął naukę w gimnazjum klasycznym w Chorzowie. Po zdaniu w 1933 roku matury zgłosił się do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie. Studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego ukończył uzyskaniem stopnia magistra. Jego praca magisterska nosiła tytuł: Rongeanizm w byłych dekanatach pszczyńskim i bytomskim. Święcenia kapłańskie przyjął 27 czerwca 1938.

Zaraz po święceniach został posłany na zastępstwo do parafii św. Antoniego w Chorzowie. Od 1 września 1938 był wikariuszem w parafii św. Marii Magdaleny w Cieszynie (obecnie diecezja bielsko-żywiecka). Był tam również katechetą w szkołach podmiejskich, kapelanem szpitala i więzienia. W listopadzie 1939 roku został przeniesiony do Czarnego Lasu, gdzie był wikariuszem aż do posłania go w styczniu 1943 roku do Rabsztyna (obecnie diecezja sosnowiecka). Tam duszpasterzował wśród chorych na gruźlicę. W lutym 1943 roku posłano go na zastępstwo do parafii św. Wawrzyńca w Wirku. Następnie krótko był wikarym w Woszczycach i zarazem lokalistą w Zgoniu. Znów po krótkim czasie odwołano go na zastępstwo do Pstrążnej, gdzie po sześciu tygodniach otrzymał dekret mianujący go substytutem w parafii Rogów. 16 maja 1945 został mianowany adiutorem in temporalibus dla parafii Radlin. 28 maja 1946 otrzymał nominację na administratora w Jejkowicach. Tam wybudował kościół i probostwo.

W uznaniu jego gorliwej działalności duszpasterskiej i administracyjnej 19 grudnia 1950 otrzymał prawo używania tytułu proboszcza oraz noszenia pelerynki proboszczowskiej. Równocześnie z ustanowieniem 28 maja 1957 kuracji w Jejkowicach, ks. Karol Orliński został mianowany jej administratorem z tytułem proboszcza. Stałym proboszczem parafii Jejkowice został 31 grudnia 1957. 18 września 1958 kuria diecezjalna zatwierdziła wybór ks. Orlińskiego na wicedziekana dekanatu rybnickiego. Był też wizytatorem katechetycznym szkół w powiecie rybnickim. Dekretem z 4 września 1963 został mianowany proboszczem parafii św. Józefa w Rudzie Śląskiej. Tam z biegiem lat stan jego zdrowia zaczął się pogarszać. W 1979 roku musiał poddać się operacji oka. W roku następnym zaistniała potrzeba operacji drugiego oka.

W grudniu 1980 roku poprosił o zwolnienie z obowiązków proboszcza i przeniesienie na emeryturę. Uzasadnił tę prośbę wiekiem emerytalnym i ogólnym stanem zdrowia, a szczególnie słabym wzrokiem. Bp przyjął rezygnację ks. Karola Orlińskiego i przeniósł go 24 kwietnia 1981 w stan spoczynku. Zamieszkał w Jaworzu, gdzie po długotrwałej chorobie zmarł 12 marca 1989. 16 marca 1989 został pochowany w Jejkowicach.

Bibliografia

AAKat, Akta personalne ks. Karola Orlińskiego; Schematyzm (1955-1986); J. Pawliczek, Nekrolog, WD 1989, nr 8, s. 302-302 a; Represje wobec duchowieństwa, s. 238, 242; Skworc, Budownictwo kościołów, s. 160.

@@ Linia 3: / Linia 3: @@
 Urodził się 10 lipca 1913 w Chorzowie Starym. Jego ojciec był mistrzem rzeźniczym. Po ukończeniu czwartej klasy szkoły powszechnej w 1924 roku rozpoczął naukę w gimnazjum klasycznym w Chorzowie. Po zdaniu w 1933 roku matury zgłosił się do [[Śląskie Seminarium Duchowne|Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie]]. Studia na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Jagiellońskiego|Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego]] ukończył uzyskaniem stopnia magistra. Jego praca magisterska nosiła tytuł: '' Rongeanizm w byłych dekanatach pszczyńskim i bytomskim''. Święcenia kapłańskie przyjął 27 czerwca 1938.
-Zaraz po święceniach został posłany na zastępstwo do [[Parafia św. Antoniego z Padwy w Chorzowie|parafii św. Antoniego w Chorzowie]]. Od 1 września 1938 był wikariuszem w parafii św. Marii Magdaleny w Cieszynie (obecnie diecezja bielsko-żywiecka). Był tam również katechetą w szkołach podmiejskich, kapelanem szpitala i więzienia. W listopadzie 1939 roku został przeniesiony do [[Parafia Ducha Świętego w Czarnym Lesie|Czarnego Lasu]], gdzie był wikariuszem aż do posłania go w styczniu 1943 roku do Rabsztyna (obecnie diecezja sosnowiecka). Tam duszpasterzował wśród chorych na gruźlicę. W lutym 1943 roku posłano go na zastępstwo do [[Parafia św. Wawrzyńca i św. Antoniego w Wirku|parafii św. Wawrzyńca w Wirku]]. Następnie krótko był wikarym w [[Parafia św. Apostołów Piotra i Pawła w Woszczycach|Woszczycach]] i zarazem [[Lokalia|lokalistą]] w [[Parafia św. Antoniego z Padwy w Zgoniu|Zgoniu]]. Znów po krótkim czasie odwołano go na zastępstwo do [[Parafia św. Mikołaja w Pstrążnej|Pstrążnej]], gdzie po sześciu tygodniach otrzymał dekret mianujący go substytutem w [[Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Rogowie|parafii Rogów]]. 16 maja 1945 został mianowany adiutorem in temporalibus dla [[Parafia św. Marii Magdaleny w Radlinie|parafii Radlin]]. 28 maja 1946 otrzymał nominację na administratora w [[Parafia Matki Bożej Szkaplerznej i św. Piusa X w Jejkowicach|Jejkowicach]]. Tam wybudował kościół i probostwo.
+Zaraz po święceniach został posłany na zastępstwo do [[Parafia św. Antoniego z Padwy w Chorzowie|parafii św. Antoniego w Chorzowie]]. Od 1 września 1938 był wikariuszem w [[Parafia św. Marii Magdaleny w Cieszynie|parafii św. Marii Magdaleny w Cieszynie]] (obecnie [[diecezja bielsko-żywiecka]]). Był tam również katechetą w szkołach podmiejskich, kapelanem szpitala i więzienia. W listopadzie 1939 roku został przeniesiony do [[Parafia Ducha Świętego w Czarnym Lesie|Czarnego Lasu]], gdzie był wikariuszem aż do posłania go w styczniu 1943 roku do Rabsztyna (obecnie diecezja sosnowiecka). Tam duszpasterzował wśród chorych na gruźlicę. W lutym 1943 roku posłano go na zastępstwo do [[Parafia św. Wawrzyńca i św. Antoniego w Wirku|parafii św. Wawrzyńca w Wirku]]. Następnie krótko był wikarym w [[Parafia św. Apostołów Piotra i Pawła w Woszczycach|Woszczycach]] i zarazem [[Lokalia|lokalistą]] w [[Parafia św. Antoniego z Padwy w Zgoniu|Zgoniu]]. Znów po krótkim czasie odwołano go na zastępstwo do [[Parafia św. Mikołaja w Pstrążnej|Pstrążnej]], gdzie po sześciu tygodniach otrzymał dekret mianujący go substytutem w [[Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Rogowie|parafii Rogów]]. 16 maja 1945 został mianowany adiutorem in temporalibus dla [[Parafia św. Marii Magdaleny w Radlinie|parafii Radlin]]. 28 maja 1946 otrzymał nominację na administratora w [[Parafia Matki Bożej Szkaplerznej i św. Piusa X w Jejkowicach|Jejkowicach]]. Tam wybudował kościół i probostwo.
 W uznaniu jego gorliwej działalności duszpasterskiej i administracyjnej 19 grudnia 1950 otrzymał prawo używania tytułu proboszcza oraz noszenia pelerynki proboszczowskiej. Równocześnie z ustanowieniem 28 maja 1957 [[Kuracja|kuracji]] w Jejkowicach, ks. Karol Orliński został mianowany jej administratorem z tytułem proboszcza. Stałym proboszczem parafii Jejkowice został 31 grudnia 1957. 18 września 1958 kuria diecezjalna zatwierdziła wybór ks. Orlińskiego na wicedziekana dekanatu rybnickiego. Był też wizytatorem katechetycznym szkół w powiecie rybnickim. Dekretem z 4 września 1963 został mianowany  proboszczem [[Parafia św. Józefa w Rudzie Śląskiej|parafii św. Józefa w Rudzie Śląskiej]]. Tam z biegiem lat stan jego zdrowia zaczął się pogarszać. W 1979 roku musiał poddać się operacji oka. W roku następnym zaistniała potrzeba operacji drugiego oka.