Oblaci na Górnym Śląsku: Różnice pomiędzy wersjami
(ujednolicenie) |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 8: | Linia 8: | ||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
Rocznik Diecezji Katowickiej 1970, s.252-253. | Rocznik Diecezji Katowickiej 1970, s. 252-253. | ||
[[Kategoria:Zakony i zgromadzenia|Oblaci]] | [[Kategoria:Zakony i zgromadzenia|Oblaci]] |
Wersja z 23:27, 2 lut 2010
Zgromadzenie Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej na Górnym Śląsku
Zgromadzenie Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej założone przez bł. Eugeniusza de Mazenod i zatwierdzone przez Stolicę Apostolską w 1826 roku. Do Polski przybyło w 1920 roku.
Pierwszą placówkę na terenie diecezji katowickiej założyli oblaci w Lublińcu w zakupionym w 1922 roku zakładzie wychowawczym im. Grottowskiego, rozbudowanym w 1927 roku, a przeznaczonym na niższe seminarium duchowne. Z początkiem wojny w 1939 roku zlikwidowano seminarium, a Ojcom pozostawiono kaplicę i część domu. W 1942 roku erygowane przy kaplicy parafię pw. św. Stanisława Kostki. Po przyprowadzeniu domu do pierwotnego przeznaczenia została część domu ponownie zamieniona na zakład dla dzieci głuchoniemych i upośledzonych.
W 1936 roku założono drugą placówkę w Katowicach-Koszutce, stanowiącą dom wraz z kaplicą, rozbudowaną w 1956 roku. Przy obecnym kościele pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa erygowano 8 grudnia 1940 roku parafię.
Bibliografia
Rocznik Diecezji Katowickiej 1970, s. 252-253.