Masny Andrzej: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
mNie podano opisu zmian
(dr)
 
(Nie pokazano 6 wersji utworzonych przez 3 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
== Masny (Mkniewski) Andrzej CM (1877-1949)==


== Masny (Mkniewski) Andrzej CM (1877-1949)==
Urodził się 22 lipca 1877 w Łące w rodzinie Andrzeja i Zuzanny. Naukę na poziomie średnim odbywał od 1891 roku w Małym Seminarium w Krakowie. Do [[Zgromadzenie Księży Misjonarzy - historia|Zgromadzenia Księży Misjonarzy]] wstąpił w 1895 roku i rozpoczął nowicjat. Po dwóch latach, 27 września 1897 złożył śluby, natomiast święcenia kapłańskie przyjął 6 lipca 1902.
 
Na początku pracował jako wikariusz w parafii Jezierzany w archidiecezji lwowskiej do 1904 roku. Następnie przebywał przez rok w Tarnowie, zajmując się katechizacją dzieci. Później został przeniesiony do Krakowa na Kleparz, gdzie pełnił obowiązki kapelana w zakładzie im. Helclów. Od 1907 roku pracował ponownie w archidiecezji lwowskiej, najpierw w Samkach Dolnych, następnie w Witkowie Nowym (1908-1911). Od 1911-1914 mieszkał w Krakowie na Kleparzu. W 1914 roku został mianowany wikariuszem w Jezierzanach, pozostał tam jednak tylko rok, pełniąc następnie posługę kapelana w domach sióstr miłosierdzia.
 
Pod koniec I wojny światowej powołano go wojska pruskiego. W 1918 roku rozpoczął posługę kapelana w Wojsku Polskim i pełnił ją do końca 1920 roku. Po zakończeniu pracy w wojsku przez dwa lata był wikariuszem w [[Sanktuarium Matki Bożej Objawiającej Cudowny Medalik w Zakopanem-Olczy|Olczy k. Zakopanego]]. W latach 1922-1927 duszpasterzował wśród Polaków mieszkających we Francji, głównie w Libercuort i Oignis w departamencie Pas-de-Calais oraz w Ostricout w departamencie Nord. W 1928 roku odwiedził Szwajcarię, Austrię, ówczesną Czechosłowację, Niemcy i Belgię.
 
Po powrocie do Polski pomagał w duszpasterstwie przy kościele rektoralnym w Krakowie na Kleparzu. Od 1931 roku pracował w parafii św. Rodziny w Tarnowie w charakterze wikariusza i katechety. Ostatnie lata życia był rezydentem w tej parafii. Zmarł po długiej chorobie 5 marca 1949 w Tarnowie, a pochowany został na starym cmentarzu miejskim w grobowcu księży misjonarzy.


Urodził się 22 lipca 1877 w Łące jako syn Andrzeja i Zuzanny. Naukę na poziomie średnim odbywał od 1891 roku w Małym Seminarium w Krakowie. Do Zgromadzenia Księży Misjonarzy wstąpił w 1895 roku i rozpoczął nowicjat. Po dwóch latach złożył śluby święte w dniu 27 września 1897, natomiast święcenia kapłańskie przyjął 6 lipca 1902. Na początku pracował jako wikariusz w parafii Jezierzany w archidiecezji lwowskiej do 1904 roku. Następnie przebywał przez rok w Tarnowie, zajmując się katechizacją dzieci. Później został przeniesiony do Krakowa na Kleparz, gdzie pełnił obowiązki kapelana im. Helclów. Od 1907 r. pracował ponownie w archidiecezji lwowskiej najpierw w Samkach Dolnych, następnie w Witkowie Nowym (1908-1911). Od 1911-1914 mieszkał w Krakowie na Kleparzu. W 1914 roku został mianowany wikariuszem w Jezierzanach, pozostał tam jednak tylko rok, pełniąc następnie posługę kapelana w domach sióstr miłosierdzia. Pod koniec I wojny światowej powołano go wojska pruskiego. W 1918 roku rozpoczął posługę kapelana w Wojsku Polskim i pełnił ją do końca 1920 roku. Po zakończeniu pracy w wojsku przez dwa lata był wikariuszem w Olczy k. Zakopanego. W latach 1922-1927 duszpasterzował wśród Polaków mieszkających we Francji głównie w Libercuort i Oignis w departamencie Pas-de-Calais oraz w Ostricout w departamencie Nord. W 1928 roku odwiedził Szwajcarię, Austrię, ówczesna Czechosłowację, Niemcy i Belgię. Po powrocie do Polski pomagał w duszpasterstwie przy kościele rektoralnym w Krakowie na Kleparzu. Od 1931 roku pracował w parafii św. Rodziny w Tarnowie w charakterze wikariusza i katechety. Ostatnie lata życia był rezydentem w tej parafii. Zmarł po długiej chorobie 5 marca 1949 w Tarnowie, a pochowany został na starym cmentarzu miejskim w grobowcu księży misjonarzy.
== Bibliografia ==
Szkice monograficzne z dziejów Łąki, pr. zbiorowa, Łąka 2002, s. 98-99.
{{Noty biograficzne}}
[[Kategoria:Biografie - M|Masny]]
[[Kategoria:Zakonnicy]]
[[Kategoria:Zgromadzenie Księży Misjonarzy]]
[[Kategoria:Wojskowi]]

Aktualna wersja na dzień 09:38, 11 cze 2020

Masny (Mkniewski) Andrzej CM (1877-1949)

Urodził się 22 lipca 1877 w Łące w rodzinie Andrzeja i Zuzanny. Naukę na poziomie średnim odbywał od 1891 roku w Małym Seminarium w Krakowie. Do Zgromadzenia Księży Misjonarzy wstąpił w 1895 roku i rozpoczął nowicjat. Po dwóch latach, 27 września 1897 złożył śluby, natomiast święcenia kapłańskie przyjął 6 lipca 1902.

Na początku pracował jako wikariusz w parafii Jezierzany w archidiecezji lwowskiej do 1904 roku. Następnie przebywał przez rok w Tarnowie, zajmując się katechizacją dzieci. Później został przeniesiony do Krakowa na Kleparz, gdzie pełnił obowiązki kapelana w zakładzie im. Helclów. Od 1907 roku pracował ponownie w archidiecezji lwowskiej, najpierw w Samkach Dolnych, następnie w Witkowie Nowym (1908-1911). Od 1911-1914 mieszkał w Krakowie na Kleparzu. W 1914 roku został mianowany wikariuszem w Jezierzanach, pozostał tam jednak tylko rok, pełniąc następnie posługę kapelana w domach sióstr miłosierdzia.

Pod koniec I wojny światowej powołano go wojska pruskiego. W 1918 roku rozpoczął posługę kapelana w Wojsku Polskim i pełnił ją do końca 1920 roku. Po zakończeniu pracy w wojsku przez dwa lata był wikariuszem w Olczy k. Zakopanego. W latach 1922-1927 duszpasterzował wśród Polaków mieszkających we Francji, głównie w Libercuort i Oignis w departamencie Pas-de-Calais oraz w Ostricout w departamencie Nord. W 1928 roku odwiedził Szwajcarię, Austrię, ówczesną Czechosłowację, Niemcy i Belgię.

Po powrocie do Polski pomagał w duszpasterstwie przy kościele rektoralnym w Krakowie na Kleparzu. Od 1931 roku pracował w parafii św. Rodziny w Tarnowie w charakterze wikariusza i katechety. Ostatnie lata życia był rezydentem w tej parafii. Zmarł po długiej chorobie 5 marca 1949 w Tarnowie, a pochowany został na starym cmentarzu miejskim w grobowcu księży misjonarzy.

Bibliografia

Szkice monograficzne z dziejów Łąki, pr. zbiorowa, Łąka 2002, s. 98-99.