Lokalia: Różnice pomiędzy wersjami
(Nowe) |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
==Lokalia (localia)== | ==Lokalia (localia)== | ||
Była to jednostka kościelna, którą dziś można przyrównać do filii. Podobnie jak kuracja była wydzielonym terytorium macierzystej parafii, jednak jako stacja duszpasterska nie była w pełni samodzielna i jako taka nie miała umocowania w prawie kanonicznym z 1917 roku. Rządcą lokalii był wikariusz-lokalista podległy proboszczowi danej parafii. W teorii pełnię władzy nad lokalią miał miejscowy proboszcz, jednak zazwyczaj wszelkie sprawy związane z nią ustalał z lokalistą. Dekret [[Bertram Adolf|kard. A. Bertrama]] z 25 marca 1935 nazywał lokalie kuracjami „zależnymi”. Lokalista w dekrecie nominacyjnym otrzymywał, w myśl odpowiednich kanonów, uprawnienia proboszczowskie. Dotyczyły one i kwestii duszpasterskich i administracyjnych (księgi parafialne, zaświadczenia, wypisy urzędowe itp.). Jednak niektórych czynności nie musiał lub nie mógł wypełniać. Ponieważ lokalista miał delegowaną jurysdykcję zatem nie musiał sprawować Mszy św. w intencji parafian, co czynił właściwy proboszcz danej parafii. Jako rządca erygowanej jednostki kościelnej wikariusz-lokalista mógł uczestniczyć we wszystkich zebraniach i zjazdach duchowieństwa dekanatu, jednak nie posiadał prawa głosu w wyborach zastrzeżonych dla proboszczów. | Była to jednostka kościelna, którą dziś można przyrównać do filii. Podobnie jak kuracja była wydzielonym terytorium macierzystej parafii, jednak jako stacja duszpasterska nie była w pełni samodzielna i jako taka nie miała umocowania w prawie kanonicznym z 1917 roku. Rządcą lokalii był wikariusz-lokalista podległy proboszczowi danej parafii. W teorii pełnię władzy nad lokalią miał miejscowy proboszcz, jednak zazwyczaj wszelkie sprawy związane z nią ustalał z lokalistą. | ||
Dekret [[Bertram Adolf|kard. A. Bertrama]] z 25 marca 1935 nazywał lokalie kuracjami „zależnymi”. Lokalista w dekrecie nominacyjnym otrzymywał, w myśl odpowiednich kanonów, uprawnienia proboszczowskie. Dotyczyły one i kwestii duszpasterskich i administracyjnych (księgi parafialne, zaświadczenia, wypisy urzędowe itp.). Jednak niektórych czynności nie musiał lub nie mógł wypełniać. Ponieważ lokalista miał delegowaną jurysdykcję zatem nie musiał sprawować Mszy św. w intencji parafian, co czynił właściwy proboszcz danej parafii. Jako rządca erygowanej jednostki kościelnej wikariusz-lokalista mógł uczestniczyć we wszystkich zebraniach i zjazdach duchowieństwa dekanatu, jednak nie posiadał prawa głosu w wyborach zastrzeżonych dla proboszczów. | |||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
A. Hanich, Czas przełomu. Kościół katolicki na Śląsku Opolskim w latach 1945-1946, Opole 2008, s. 34; M. Kogut, Duszpasterstwo parafialne w archiprezbiteracie Kąty Wrocławskie w latach 1738-1945, Wrocław 2006, s. 154-155. | A. Hanich, Czas przełomu. Kościół katolicki na Śląsku Opolskim w latach 1945-1946, Opole 2008, s. 34; M. Kogut, Duszpasterstwo parafialne w archiprezbiteracie Kąty Wrocławskie w latach 1738-1945, Wrocław 2006, s. 154-155. | ||
[[Kategoria:Organizacja kościelna]] | |||
Wersja z 05:06, 21 lip 2010
Lokalia (localia)
Była to jednostka kościelna, którą dziś można przyrównać do filii. Podobnie jak kuracja była wydzielonym terytorium macierzystej parafii, jednak jako stacja duszpasterska nie była w pełni samodzielna i jako taka nie miała umocowania w prawie kanonicznym z 1917 roku. Rządcą lokalii był wikariusz-lokalista podległy proboszczowi danej parafii. W teorii pełnię władzy nad lokalią miał miejscowy proboszcz, jednak zazwyczaj wszelkie sprawy związane z nią ustalał z lokalistą.
Dekret kard. A. Bertrama z 25 marca 1935 nazywał lokalie kuracjami „zależnymi”. Lokalista w dekrecie nominacyjnym otrzymywał, w myśl odpowiednich kanonów, uprawnienia proboszczowskie. Dotyczyły one i kwestii duszpasterskich i administracyjnych (księgi parafialne, zaświadczenia, wypisy urzędowe itp.). Jednak niektórych czynności nie musiał lub nie mógł wypełniać. Ponieważ lokalista miał delegowaną jurysdykcję zatem nie musiał sprawować Mszy św. w intencji parafian, co czynił właściwy proboszcz danej parafii. Jako rządca erygowanej jednostki kościelnej wikariusz-lokalista mógł uczestniczyć we wszystkich zebraniach i zjazdach duchowieństwa dekanatu, jednak nie posiadał prawa głosu w wyborach zastrzeżonych dla proboszczów.
Bibliografia
A. Hanich, Czas przełomu. Kościół katolicki na Śląsku Opolskim w latach 1945-1946, Opole 2008, s. 34; M. Kogut, Duszpasterstwo parafialne w archiprezbiteracie Kąty Wrocławskie w latach 1738-1945, Wrocław 2006, s. 154-155.