Lackowski Franciszek: Różnice pomiędzy wersjami

Wersja z 19:51, 12 sty 2012

Lackowski Franciszek (1869-1938), proboszcz w Gorzycach Śląskich

Urodził się 30 marca 1869 w kaszubskiej miejscowości Pomysk Wielki; jako syn Józefa i Otylii, z d. Lesińskiej. Po ukończeniu szkoły ludowej nie mógł kontynuować nauki ze względu na złą sytuację finansową rodziny. Przez pewien czas pracował więc w charakterze sekretarza adwokackiego. Egzamin dojrzałości eksternistycznie zdał 5 maja 1897 w gimnazjum w Wałczu. W tym samym roku rozpoczął studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego. Święcenia kapłańskie przyjął 23 czerwca 1900 we Wrocławiu.

Jako wikariusz pracował w parafiach: św. Jana Chrzciciela w Biskupicach (1900-1902) i św. Jakuba w Mechnicy (od 16 stycznia 1902). W listopadzie 1903 roku został samodzielnym duszpasterzem w kuracji św. Jana Chrzciciela w Obrowcu, w powiecie strzeleckim. Jego wprowadzenia 22 listopada tegoż roku dokonał ks. Brunon Wodarz, proboszcz w Jesionej. W okresie powstań i plebiscytu jawnie opowiadał się po stronie Polski. Jego nieugięte stanowisko sprawiło, iż 7 maja 1921 musiał opuścić Pomorze. Przybył na Górny śląsk i tutaj przez 29 miesięcy służył swą pomocą duszpasterską w parafiach: św. Szczepana w Bogucicach (od 4 grudnia 1921) i św. Ludwika w Panewnikach. W 1923 roku krótko zarządzał parafią Podwyższenia Krzyża Świętego w Gostyni Śląskiej. 12 grudnia 1923 został administratorem, a w rok później proboszczem w parafii św. Anioła Stróża w Gorzycach . W uznaniu zasług został odznaczony Śląskim Krzyżem Waleczności i Zasługi I klasy. 1 kwietnia 1934 przeszedł na emeryturę i zamieszkał w Mikołowie. Tam też zmarł 1 listopada 1938.

Bibliografia

AAKat, Akta personalne ks. Franciszka Lackowskiego; Schematyzm 1924; Nekrolog, WD 1938, nr 11, s. 405, 406; H.Olszar, Duchowieństwo katolickie diecezji śląskiej (katowickiej) w Drugiej Rzeczypospolitej, Katowice 2000, s. 539; Tenże, Udział duchowieństwa śląskiego w życiu narodowym i politycznym II Rzeczypospolitej, ŚSHT 1999, nr 32, s.109; Tenże, Proboszczowie parafii Św. Anioła Stróża w Gorzycach Śląskich. Przyczynek do dziejów kościoła katowickiego, ŚSHT 2010, nr 43, z.2, s.433; J.Szulc, Obrowiec. Dzieje Miejscowości, Opole 1991, s.37-38; H.Gwóźdź, Udział duchowieństwa śląskiego w akcji plebiscytowej i powstaniach (1919-1921), ŚSHT 1882, nr 15, s.188

@@ Linia 2: / Linia 2: @@
 Urodził się 30 marca 1869 w kaszubskiej miejscowości Pomysk Wielki; jako syn Józefa i Otylii, z d. Lesińskiej. Po ukończeniu szkoły ludowej nie mógł kontynuować nauki ze względu na złą sytuację finansową rodziny. Przez pewien czas pracował więc w charakterze sekretarza adwokackiego. Egzamin dojrzałości eksternistycznie zdał 5 maja 1897 w gimnazjum w Wałczu. W tym samym roku rozpoczął studia na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Wrocławskiego|Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego]]. Święcenia kapłańskie przyjął 23 czerwca 1900 we Wrocławiu.
-Jako wikariusz pracował w parafiach: św. Jana Chrzciciela w Biskupicach (1900-1902)  i św. Jakuba w Mechnicy (od 16 stycznia 1902). W listopadzie 1903 roku został samodzielnym duszpasterzem w kuracji św. Jana Chrzciciela w Obrowcu, w powiecie strzeleckim. Jego wprowadzenia 22 listopada tegoż roku dokonał ks. Brunon Wodarz, proboszcz w Jesionej. W okresie [[Powstania i plebiscyt|powstań i plebiscytu]] jawnie opowiadał się po stronie Polski. Jego nieugięte stanowisko sprawiło, iż 7 maja 1921 musiał opuścić Pomorze. Przybył na Górny śląsk i tutaj przez 29 miesięcy służył swą pomocą duszpasterską w parafiach: [[Parafia św. Szczepana w Bogucicach|św. Szczepana w Bogucicach]] (od 4 grudnia 1921) i [[Franciszkanie-Panewniki|św. Ludwika w Panewnikach]]. W 1923 roku krótko zarządzał parafią [[Parafia Podwyższenia Krzyża Świętego w Gostyni Śląskiej|Podwyższenia Krzyża Świętego w Gostyni Śląskiej]]. 12 grudnia 1923 został administratorem, a w rok później proboszczem w parafii [[Parafia św. Anioła Stróża w Gorzycach|św. Anioła Stróża w Gorzycach]]  . W uznaniu zasług został odznaczony Śląskim Krzyżem Waleczności i Zasługi I Klasy. 1 kwietnia 1934 przeszedł na emeryturę i zamieszkał w Mikołowie. Tam też zmarł 1 listopada 1938.
+Jako wikariusz pracował w parafiach: św. Jana Chrzciciela w Biskupicach (1900-1902)  i św. Jakuba w Mechnicy (od 16 stycznia 1902). W listopadzie 1903 roku został samodzielnym duszpasterzem w kuracji św. Jana Chrzciciela w Obrowcu, w powiecie strzeleckim. Jego wprowadzenia 22 listopada tegoż roku dokonał ks. Brunon Wodarz, proboszcz w Jesionej. W okresie [[Powstania i plebiscyt|powstań i plebiscytu]] jawnie opowiadał się po stronie Polski. Jego nieugięte stanowisko sprawiło, iż 7 maja 1921 musiał opuścić Pomorze. Przybył na Górny śląsk i tutaj przez 29 miesięcy służył swą pomocą duszpasterską w parafiach: [[Parafia św. Szczepana w Bogucicach|św. Szczepana w Bogucicach]] (od 4 grudnia 1921) i [[Franciszkanie-Panewniki|św. Ludwika w Panewnikach]]. W 1923 roku krótko zarządzał parafią [[Parafia Podwyższenia Krzyża Świętego w Gostyni Śląskiej|Podwyższenia Krzyża Świętego w Gostyni Śląskiej]]. 12 grudnia 1923 został administratorem, a w rok później proboszczem w parafii [[Parafia św. Anioła Stróża w Gorzycach|św. Anioła Stróża w Gorzycach]]  . W uznaniu zasług został odznaczony Śląskim Krzyżem Waleczności i Zasługi I klasy. 1 kwietnia 1934 przeszedł na emeryturę i zamieszkał w Mikołowie. Tam też zmarł 1 listopada 1938.
 == Bibliografia ==