Lackowski Franciszek: Różnice pomiędzy wersjami

Wersja z 19:07, 12 sty 2012

Lackowski Franciszek (1869-1938), proboszcz w Gorzycach Śląskich

Urodził się 30 marca 1869 w kaszubskiej miejscowości Pomysk Wielki; jako syn Józefa i Otylii, z d. Lesińskiej. Po ukończeniu szkoły ludowej nie mógł kontynuować nauki ze względu na złą sytuację finansową rodziny. Przez pewien czas pracował więc w charakterze sekretarza adwokackiego. Egzamin dojrzałości eksternistycznie zdał 5 maja 1897 w gimnazjum w Wałczu. W tym samym roku rozpoczął studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego. Święcenia kapłańskie przyjął 23 czerwca 1900 we Wrocławiu.

Jako wikariusz pracował w parafiach: św. Jana Chrzciciela w Biskupicach (1900-1902) i św. Jakuba w Mechnicy (od 16 stycznia 1902). W listopadzie 1903 roku został samodzielnym duszpasterzem w kuracji św. Jana Chrzciciela w Obrowcu, w powiecie strzeleckim. Jego wprowadzenia 22 listopada tegoż roku dokonał ks. Brunon Wodarz, proboszcz w Jesionej. W okresie powstań i plebiscytu jawnie opowiadał się po stronie Polski. Jego nieugięte stanowisko sprawiło to, iż musiał w 1921 roku opuścić swą dotychczasową placówkę. Po przejściu na polską stronę Górnego Śląska służył pomocą duszpasterską w parafiach: św. Szczepana w Bogucicach i św. Ludwika w Panewnikach. W 1923 roku zarządzał krótko parafią Podwyższenia Krzyża Świętego w Gostyni Śląskiej. W grudniu 1923 roku został administratorem, a rok później proboszczem w parafii Anioła Stróża w Gorzycach Śląskich. W uznaniu zasług odznaczono go Śląskim Krzyżem Waleczności i Zasługi I Klasy. W kwietniu 1934 roku przeszedł na emeryturę i zamieszkał w Mikołowie. Zmarł 1 listopada 1938 w Mikołowie i tam został pochowany.

Bibliografia

AAKat, Akta personalne ks. Franciszka Lackowskiego; Schematyzm 1924; Nekrolog, WD 1938, nr 11, s. 405, 406; Olszar, Duchowieństwo, s. 539.

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
 == Lackowski Franciszek (1869-1938), proboszcz w Gorzycach Śląskich ==
-Urodził się 30 marca 1869 w Wielkim Półmisku w powiecie chojnickim na Pomorzu. Był synem Józefa i Otylii z d. Lesiński. Po ukończeniu szkoły ludowej, nie mógł kontynuować nauki ze względu na sytuację finansową rodziny. Przez pewien czas pracował w charakterze sekretarza adwokackiego. Egzamin dojrzałości zdał jako eksternista w 1897 roku w gimnazjum w Deutsch-Krone. W tym samym roku rozpoczął studia na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Wrocławskiego|Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego]]. Święcenia kapłańskie przyjął 23 czerwca 1900 we Wrocławiu.
+Urodził się 30 marca 1869 w kaszubskiej miejscowości Pomysk Wielki; jako syn Józefa i Otylii, z d. Lesińskiej. Po ukończeniu szkoły ludowej nie mógł kontynuować nauki ze względu na złą sytuację finansową rodziny. Przez pewien czas pracował więc w charakterze sekretarza adwokackiego. Egzamin dojrzałości eksternistycznie zdał 5 maja 1897 w gimnazjum w Wałczu. W tym samym roku rozpoczął studia na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Wrocławskiego|Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego]]. Święcenia kapłańskie przyjął 23 czerwca 1900 we Wrocławiu.
-Jako wikariusz pracował w parafiach: św. Jana Chrzciciela w Biskupicach i św. Jakuba w Mechnicy (od 16 stycznia 1902). W listopadzie 1903 roku został mianowany samodzielnym duszpasterzem w kuracji św. Jana Chrzciciela w Obrowcu w powiecie strzeleckim. W okresie [[Powstania i plebiscyt|powstań i plebiscytu]] jawnie opowiadał się po stronie Polski. Jego nieugięte stanowisko sprawiło to, iż musiał w 1921 roku opuścić swą dotychczasową placówkę. Po przejściu na polską stronę Górnego Śląska służył pomocą duszpasterską w parafiach: [[Parafia św. Szczepana w Bogucicach|św. Szczepana w Bogucicach]] i św. Ludwika w Panewnikach. W 1923 roku zarządzał krótko parafią Podwyższenia Krzyża Świętego w Gostyni Śląskiej. W grudniu 1923 roku został administratorem, a rok później proboszczem w parafii Anioła Stróża w Gorzycach Śląskich. W uznaniu zasług odznaczono go Śląskim Krzyżem Waleczności i Zasługi I Klasy. W kwietniu 1934 roku przeszedł na emeryturę i zamieszkał w Mikołowie. Zmarł 1 listopada 1938 w Mikołowie i tam został pochowany.
+Jako wikariusz pracował w parafiach: św. Jana Chrzciciela w Biskupicach (1900-1902)  i św. Jakuba w Mechnicy (od 16 stycznia 1902). W listopadzie 1903 roku został samodzielnym duszpasterzem w kuracji św. Jana Chrzciciela w Obrowcu, w powiecie strzeleckim. Jego wprowadzenia 22 listopada tegoż roku dokonał ks. Brunon Wodarz, proboszcz w Jesionej. W okresie [[Powstania i plebiscyt|powstań i plebiscytu]] jawnie opowiadał się po stronie Polski. Jego nieugięte stanowisko sprawiło to, iż musiał w 1921 roku opuścić swą dotychczasową placówkę. Po przejściu na polską stronę Górnego Śląska służył pomocą duszpasterską w parafiach: [[Parafia św. Szczepana w Bogucicach|św. Szczepana w Bogucicach]] i św. Ludwika w Panewnikach. W 1923 roku zarządzał krótko parafią Podwyższenia Krzyża Świętego w Gostyni Śląskiej. W grudniu 1923 roku został administratorem, a rok później proboszczem w parafii Anioła Stróża w Gorzycach Śląskich. W uznaniu zasług odznaczono go Śląskim Krzyżem Waleczności i Zasługi I Klasy. W kwietniu 1934 roku przeszedł na emeryturę i zamieszkał w Mikołowie. Zmarł 1 listopada 1938 w Mikołowie i tam został pochowany.
 == Bibliografia ==