Kuczera Józef: Różnice pomiędzy wersjami
(dr) |
(dr) |
||
| (Nie pokazano 1 pośredniej wersji utworzonej przez tego samego użytkownika) | |||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[Grafika:Kuczera Jozef.jpg|left|thumb]] | [[Grafika:Kuczera Jozef.jpg|left|thumb]] | ||
[[Plik:Kuczera jozef tablica.jpg|right|thumb|na ścianie kościoła w Pszczynie]] | [[Plik:Kuczera jozef tablica.jpg|right|thumb|na ścianie kościoła w Pszczynie]] | ||
Urodził się 17 maja 1913 w Połomi w powiecie rybnickim. Jego rodzice – Robert i Maria z d. Andreczko – utrzymywali się z pracy na piętnastohektarowym gospodarstwie. W latach 1919 – 1926 uczył się w pięcioklasowej Szkole Ludowej będąc jednym z najzdolniejszych uczniów. 1 lutego 1926 rozpoczął naukę od drugiej klasy Gimnazjum Klasycznego im. Karola Miarki w Żorach. 16 czerwca 1933 uzyskał świadectwo dojrzałości, następnie podjął starania o przyjęcie do [[Śląskie Seminarium Duchowne|Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie]]. Niestety odmówiono mu przyjęcia z powodów zdrowotnych. 12 czerwca 1934 złożył ponownie podanie o przyjęcie, tym razem z pozytywnym skutkiem Od października 1934 roku rozpoczął studia na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Jagiellońskiego|Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego]]. Temat jego pracy magisterskiej brzmiał: | Urodził się 17 maja 1913 w Połomi w powiecie rybnickim. Jego rodzice – Robert i Maria z d. Andreczko – utrzymywali się z pracy na piętnastohektarowym gospodarstwie. W latach 1919 – 1926 uczył się w pięcioklasowej Szkole Ludowej będąc jednym z najzdolniejszych uczniów. 1 lutego 1926 rozpoczął naukę od drugiej klasy Gimnazjum Klasycznego im. Karola Miarki w Żorach. 16 czerwca 1933 uzyskał świadectwo dojrzałości, następnie podjął starania o przyjęcie do [[Śląskie Seminarium Duchowne|Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie]]. Niestety odmówiono mu przyjęcia z powodów zdrowotnych. 12 czerwca 1934 złożył ponownie podanie o przyjęcie, tym razem z pozytywnym skutkiem. Od października 1934 roku rozpoczął studia na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Jagiellońskiego|Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego]]. Temat jego pracy magisterskiej brzmiał: '' Czy modlitwa Pańska jest pochodzenia żydowskiego''. | ||
Święcenia kapłańskie | Święcenia kapłańskie przyjął 25 czerwca 1939 w [[Parafia Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Katowicach|katedrze Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Katowicach]]. Po prymicjach, w okresie letnim, pracował krótko parafii w Świerklanach Dolnych i w Warszowicach. Od 13 do końca września 1939 roku pracował jako wikary w parafiach: [[Parafia Matki Bożej Szkaplerznej w Imielinie|Matki Bożej Szkaplerznej w Imielinie]] oraz [[Parafia św. Augustyna w Lipinach|św. Augustyna w Lipinach Śląskich]]. 1 października 1940 z Lipin przeniesiono go do Rybnika, gdzie został wikarym w parafiach: [[Parafia św. Antoniego z Padwy w Rybniku|św. Antoniego]] i [[Parafia Matki Bożej Bolesnej w Rybniku|Matki Bożej Bolesnej]]. 17 lutego 1941 został w Pszczynie wikarym. Uniknął służby w Wehrmachcie, gdyż jego znajomy Niemiec – ówczesny sekretarz parafialny w Rybniku prowadził w Pszczynie sprawy poboru do wojska, a od września 1943 roku uchroniła go nominacja Kurii Diecezjalnej na kapelana lokalnego w Studzienicach. 5 listopada 1945 został mianowany katechetą w Państwowym Liceum Pedagogicznym w Pszczynie. W grudniu 1945 roku Zrzeszenie Pracowników Umysłowych w Pszczynie zaproponowało jego kandydaturę na przedstawiciela duchowieństwa katolickiego do Miejskiej Rady Narodowej. Na przyjęcie tego mandatu otrzymał zgodę Kurii Diecezjalnej w Katowicach. | ||
W 1947 roku liczył się już z aresztowaniem. W styczniu 1949 roku, w czasie tzw. akcji petycyjnej za utrzymaniem nauki religii w szkołach, ks. Kuczera został osobiście ostrzeżony przez starostę pszczyńskiego, a następnie funkcjonariuszy UB, by nie odczytywał listu. Odczytał go 23 stycznia 1949, a następnego dnia został aresztowany. Przewieziony do więzienia przy ul. Mikołowskiej w Katowicach. 22 grudnia 1949 na rozprawie został oskarżony i skazany na podstawie art. 22 dekretu z 13 czerwca 1946, o rozpowszechnianie fałszywych wiadomości mogących wyrządzić istotną szkodę interesom państwa. Został skazany na 12 miesięcy więzienia z zaliczeniem na poczet kary tymczasowego aresztu. Z więzienia został zwolniony 30 stycznia 1950. | W 1947 roku liczył się już z aresztowaniem. W styczniu 1949 roku, w czasie tzw. akcji petycyjnej za utrzymaniem nauki religii w szkołach, ks. Kuczera został osobiście ostrzeżony przez starostę pszczyńskiego, a następnie funkcjonariuszy UB, by nie odczytywał listu. Odczytał go 23 stycznia 1949, a następnego dnia został aresztowany. Przewieziony do więzienia przy ul. Mikołowskiej w Katowicach. 22 grudnia 1949 na rozprawie został oskarżony i skazany na podstawie art. 22 dekretu z 13 czerwca 1946, o rozpowszechnianie fałszywych wiadomości mogących wyrządzić istotną szkodę interesom państwa. Został skazany na 12 miesięcy więzienia z zaliczeniem na poczet kary tymczasowego aresztu. Z więzienia został zwolniony 30 stycznia 1950. | ||
| Linia 10: | Linia 10: | ||
Dekretem Kurii Diecezjalnej z 18 lutego 1950 został mianowany administratorem [[Parafia Wszystkich Świętych w Pszczynie|parafii Wszystkich Świętych w Pszczynie]]. 28 sierpnia 1952 [[Adamski Stanisław|bp S. Adamski]], nadał mu prawo noszenia pelerynki proboszczowskiej. 23 lipca 1957 został mianowany proboszczem parafii w Pszczynie. 23 kwietnia 1958 Kuria Diecezjalna mianowała go wicedziekanem dekanatu pszczyńskiego. Agendy dziekańskie prowadził przez trzy kadencje aż do 8 maja 1981. 2 lutego 1973 otrzymał godność prałata domowego Jego Świątobliwości Ojca św. [[Paweł VI|Pawła VI]]. W okresie od 1 stycznia 1972 do 23 listopada 1975 uzyskując nominację bpa ordynariusza [[Bednorz Herbert|H. Bednorza]] został członkiem Prezydium II Sesji Plenarnej. | Dekretem Kurii Diecezjalnej z 18 lutego 1950 został mianowany administratorem [[Parafia Wszystkich Świętych w Pszczynie|parafii Wszystkich Świętych w Pszczynie]]. 28 sierpnia 1952 [[Adamski Stanisław|bp S. Adamski]], nadał mu prawo noszenia pelerynki proboszczowskiej. 23 lipca 1957 został mianowany proboszczem parafii w Pszczynie. 23 kwietnia 1958 Kuria Diecezjalna mianowała go wicedziekanem dekanatu pszczyńskiego. Agendy dziekańskie prowadził przez trzy kadencje aż do 8 maja 1981. 2 lutego 1973 otrzymał godność prałata domowego Jego Świątobliwości Ojca św. [[Paweł VI|Pawła VI]]. W okresie od 1 stycznia 1972 do 23 listopada 1975 uzyskując nominację bpa ordynariusza [[Bednorz Herbert|H. Bednorza]] został członkiem Prezydium II Sesji Plenarnej. | ||
Na skutek ciągłego wzrostu liczby mieszkańców, ks. Kuczera podejmował usilne starania u władz kościelnych i państwowych zmierzające do dalszego podziału parafii – budowy kościoła dla osiedla Piastów i Kopernika. W 1983 roku wybudowano kościół w Porębie oraz [[Parafia Podwyższenia Krzyża Świętego i Matki Bożej Częstochowskiej w Pszczynie|kościół Podwyższenia Krzyża Świętego i | Na skutek ciągłego wzrostu liczby mieszkańców, ks. Kuczera podejmował usilne starania u władz kościelnych i państwowych zmierzające do dalszego podziału parafii – budowy kościoła dla osiedla Piastów i Kopernika. W 1983 roku wybudowano kościół w Porębie oraz [[Parafia Podwyższenia Krzyża Świętego i Matki Bożej Częstochowskiej w Pszczynie|kościół pw. Podwyższenia Krzyża Świętego i Matki Bożej Częstochowskiej]] dla tych osiedli. W 1984 roku poważnie zachorował. Zmarł 24 grudnia 1989. Pogrzeb odbył się 28 grudnia 1989. Ciało złożono u stopni spalonego kościoła pw. św. Jadwigi. | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
| Linia 18: | Linia 18: | ||
[[Kategoria:Biografie - K]] | [[Kategoria:Biografie - K]] | ||
[[Kategoria:Represjonowani]] | [[Kategoria:Represjonowani]] | ||
[[Kategoria:Budowniczy]] | |||
Aktualna wersja na dzień 23:38, 22 lip 2022
Kuczera Józef (1913-1989), proboszcz w Pszczynie
Urodził się 17 maja 1913 w Połomi w powiecie rybnickim. Jego rodzice – Robert i Maria z d. Andreczko – utrzymywali się z pracy na piętnastohektarowym gospodarstwie. W latach 1919 – 1926 uczył się w pięcioklasowej Szkole Ludowej będąc jednym z najzdolniejszych uczniów. 1 lutego 1926 rozpoczął naukę od drugiej klasy Gimnazjum Klasycznego im. Karola Miarki w Żorach. 16 czerwca 1933 uzyskał świadectwo dojrzałości, następnie podjął starania o przyjęcie do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie. Niestety odmówiono mu przyjęcia z powodów zdrowotnych. 12 czerwca 1934 złożył ponownie podanie o przyjęcie, tym razem z pozytywnym skutkiem. Od października 1934 roku rozpoczął studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Temat jego pracy magisterskiej brzmiał: Czy modlitwa Pańska jest pochodzenia żydowskiego.
Święcenia kapłańskie przyjął 25 czerwca 1939 w katedrze Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Katowicach. Po prymicjach, w okresie letnim, pracował krótko parafii w Świerklanach Dolnych i w Warszowicach. Od 13 do końca września 1939 roku pracował jako wikary w parafiach: Matki Bożej Szkaplerznej w Imielinie oraz św. Augustyna w Lipinach Śląskich. 1 października 1940 z Lipin przeniesiono go do Rybnika, gdzie został wikarym w parafiach: św. Antoniego i Matki Bożej Bolesnej. 17 lutego 1941 został w Pszczynie wikarym. Uniknął służby w Wehrmachcie, gdyż jego znajomy Niemiec – ówczesny sekretarz parafialny w Rybniku prowadził w Pszczynie sprawy poboru do wojska, a od września 1943 roku uchroniła go nominacja Kurii Diecezjalnej na kapelana lokalnego w Studzienicach. 5 listopada 1945 został mianowany katechetą w Państwowym Liceum Pedagogicznym w Pszczynie. W grudniu 1945 roku Zrzeszenie Pracowników Umysłowych w Pszczynie zaproponowało jego kandydaturę na przedstawiciela duchowieństwa katolickiego do Miejskiej Rady Narodowej. Na przyjęcie tego mandatu otrzymał zgodę Kurii Diecezjalnej w Katowicach.
W 1947 roku liczył się już z aresztowaniem. W styczniu 1949 roku, w czasie tzw. akcji petycyjnej za utrzymaniem nauki religii w szkołach, ks. Kuczera został osobiście ostrzeżony przez starostę pszczyńskiego, a następnie funkcjonariuszy UB, by nie odczytywał listu. Odczytał go 23 stycznia 1949, a następnego dnia został aresztowany. Przewieziony do więzienia przy ul. Mikołowskiej w Katowicach. 22 grudnia 1949 na rozprawie został oskarżony i skazany na podstawie art. 22 dekretu z 13 czerwca 1946, o rozpowszechnianie fałszywych wiadomości mogących wyrządzić istotną szkodę interesom państwa. Został skazany na 12 miesięcy więzienia z zaliczeniem na poczet kary tymczasowego aresztu. Z więzienia został zwolniony 30 stycznia 1950.
Dekretem Kurii Diecezjalnej z 18 lutego 1950 został mianowany administratorem parafii Wszystkich Świętych w Pszczynie. 28 sierpnia 1952 bp S. Adamski, nadał mu prawo noszenia pelerynki proboszczowskiej. 23 lipca 1957 został mianowany proboszczem parafii w Pszczynie. 23 kwietnia 1958 Kuria Diecezjalna mianowała go wicedziekanem dekanatu pszczyńskiego. Agendy dziekańskie prowadził przez trzy kadencje aż do 8 maja 1981. 2 lutego 1973 otrzymał godność prałata domowego Jego Świątobliwości Ojca św. Pawła VI. W okresie od 1 stycznia 1972 do 23 listopada 1975 uzyskując nominację bpa ordynariusza H. Bednorza został członkiem Prezydium II Sesji Plenarnej.
Na skutek ciągłego wzrostu liczby mieszkańców, ks. Kuczera podejmował usilne starania u władz kościelnych i państwowych zmierzające do dalszego podziału parafii – budowy kościoła dla osiedla Piastów i Kopernika. W 1983 roku wybudowano kościół w Porębie oraz kościół pw. Podwyższenia Krzyża Świętego i Matki Bożej Częstochowskiej dla tych osiedli. W 1984 roku poważnie zachorował. Zmarł 24 grudnia 1989. Pogrzeb odbył się 28 grudnia 1989. Ciało złożono u stopni spalonego kościoła pw. św. Jadwigi.
Bibliografia
AAKat. Akta Personalne; AP Wszystkich Świętych w Pszczynie. Notatki do kroniki parafialnej, z. 1 – 2; Tamże, Sprawy administracyjne; Schematyzm 1947-1986; J. Niekrasz, Z dziejów AK na Śląsku, Warszawa 1989, s. 126; A. Grajewski, Wygnanie, 2002, s. 56; Z. Brzóska, Kuczera Józef (hasło), [w:] Słownik Biograficzny Ziemi Pszczyńskiej, s. 153 – 154; AKDK, Akta Lokalne, Pismo z 9 IX 1983; APP, Kuczera, Notatki; WD 1989, nr 12, s. 496; J. Dziwoki, Kuczera Józef, [w:] Leksykon duchowieństwa, t. 1, s. 137-138; B. Woźnica, Te Deum za długie lata posługi kapłańskiej, "Z tej Ziemi. Śląski kalendarz katolicki na rok 1989", s. 87-88; Z. Brzóska, Praca duszpasterska ks. Józefa Kuczery w parafii pszczyńskiej (1941-1989), Katowice 1993, mps Biblioteka WTL UŚ; Myszor, Historia diecezji, s. 495; Skworc, Budownictwo kościołów, s. 130, 161, 162.
| |||||