Korczok Antoni

Korczok Antoni (1891-1941) proboszcz w Gliwicach

Urodził się 1 czerwca 1891 w Starej Wsi k. Raciborza w chłopskiej rodzinie Antoniego i Pauliny z d. Komorek. Po ukończeniu czterech klas szkoły ludowej, w 1901 roku, rozpoczął naukę w Królewskim Gimnazjum Ewangelickim w Raciborzu, gdzie w 1910 roku złożył egzamin dojrzałości. Następnie rozpoczął studia teologiczne i filozoficzne na Uniwersytecie Wrocławskim. 18 czerwca 1914 otrzymał święcenia kapłańskie.

Po święceniach pracował jako kapelan lazaretu w Raciborzu. W latach 1916-1918 był wikarym w parafii św. Jana i Pawła Męczenników w Dębie. W październiku 1918 roku pracował w parafii św. Piotra i Pawła w Gliwicach. W 1919 roku obronił pracę doktorską na Uniwersytecie Wrocławskim pt. Die griechisch-katholische Kirche in Galizien. Jego zainteresowania naukowe dotyczące obrządku unickiego ujawniły się podczas I wojny światowej, gdy pracował jako duszpasterz wśród jeńców rosyjskich i ukraińskich przebywających w Raciborzu.

Z Gliwic ks. Korczok otrzymał dekret jako wikary do parafii św. Franciszka w Zabrzu (1922-1928). 4 kwietnia 1929 otrzymał nominację na proboszcza parafii MB Królowej Pokoju Gliwicach-Sośnicy. Dokończył budowę nowego kościoła, wybudował plebanię i założył przyparafialny ogród. Od 1926 roku dzielnica Gliwic miała charakter pograniczny. Typową społecznością o takim charakterze byli jej mieszkańcy tworzący mieszaną grupę polsko-niemiecką. Wraz z wybuchem II wojny światowej pomagał w biedzie ludziom, bez względu na ich narodowość. Był często szykanowany przez władze niemieckie.

W 1940 roku został aresztowany przez gestapo i więziony początkowo w Gliwicach i Wrocławiu, a później przewieziony do Dachau. Gdy sąd nie mógł mu udowodnić winy został zwolniony, ale w przeddzień wyjścia z obozu został zastrzelony na rozkaz gestapo 5 lutego 1941. Urna z prochami została sprowadzona przez jego bratanka ks. Franciszka Korczoka do kościoła Chrystusa Króla w Gliwicach. Ponieważ ludzie z okolicznych miejscowości zaczęli pielgrzymować do tego kościoła, prochy przeniesiono do Raciborza na Starą Wieś i pochowano między grobami jego rodziców. Po wojnie urnę przewieziono do Gliwic-Sośnicy i pochowano w parafii, gdzie przez ostatnie lata swego życia był proboszczem. Do dziś jego grób odwiedzają rzesze wiernych i wypraszają łaski wstawiennictwa u Boga. Ks. dr Antoni Nikodem Korczok zyskał przydomek jałmużnika i niezwykle oddanego kapłana ludziom potrzebującym pomocy. Często przyrównuje się życie i działalność ks. Korczoka do postępowania św. Alojzego.

Bibliografia

S. Rosenbau, O Korczoku ”duszołapie”, ks. Antoni Korczok i Kościół katolicki na niemieckim Górnym Śląsku pod rządami nazistów, "CzasyPismo” 2012, nr 2, s. 39-52; G. Wawoczny, Korczok Antoni (hasło), w: Raciborzanie Tysiąclecia, red. K. Gruchot, G. Wawoczny, Racibórz 2002, s. 72.[1].