Kitta Paweł

Kitta Paweł (1898-1976)

Urodził się 3 września 1898 w Zimnicach Małych k. Opola. Był synem rolnika Pawła i Franciszki z d. Malik. Do szkoły ludowej uczęszczał w rodzinnej miejscowości. Naukę w zakresie szkoły średniej rozpoczął w Zakładzie Księży Salezjanów w Oświęcimiu. Po wybuchu I wojny światowej został powołany do wojska pruskiego. Po krótkim pobycie w Raciborzu skierowano go na front. Tam poważnie zachorował. Leczył się w szpitalu w Sławęcicach. Po rekonwalescencji, nie wrócił już do czynnej służby wojskowej, ale został skierowany do biura wojskowego w Warszawie, gdzie - korzystając z okazji - ukończył kolejną klasę gimnazjum. Od 1918 roku przygotowywał się do matury w gimnazjum im. św. Jacka w Krakowie. Ze względu na sytuację panującą na Górnym Śląsku postanowił przerwać naukę i powrócił w rodzinne strony, aby wziąć czynny udział w powstaniu. Następnie kontynuował naukę w gimnazjum w Królewskiej Hucie, gdzie w czerwcu 1923 roku zdał egzamin dojrzałości. Po maturze wstąpił do Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie i rozpoczął studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Święcenia kapłańskie przyjął 24 czerwca 1928 w Parafia Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Katowicach|katedrze św. Ap. Piotra i Pawła w Katowicach]] z rąk bpa A. Lisieckiego.

Jako wikariusz pracował w parafiach: św. Józefa w Królewskiej Hucie, Trójcy Przenajświętszej w Szarleju, św. Barbary w Królewskiej Hucie, MB Różańcowej w Chropaczowie i Wszystkich Świętych w Pszczynie. Po wybuchu II wojny światowej był krótko na zastępstwie duszpasterskim w parafii Nawiedzenia NMP w Orzeszu. Następnie, do końca okupacji hitlerowskiej, pełnił funkcję substytuta w parafii Krzyża Świętego w Siemianowicach Śląskich. Po zakończeniu II wojny światowej, na prośbę ówczesnego Administratora Apostolskiego Śląska Opolskiego ks. B. Kominka i po uprzedniej zgodzie bpa Adamskiego, ks. Kitta został mianowany proboszczem w parafii św. Andrzeja w Zabrzu. Przeprowadził tam dwukrotnie remont miejscowego kościoła, w którym założył nowe centralne ogrzewanie. Wybudował także kaplicę przedpogrzebową i zakupił 3 nowe dzwony. W 1947 roku z jego inicjatywy powstała na terenie parafii nowa placówka duszpasterska pod wezwaniem Niepokalanego Poczęcia NMP. W uznaniu zasług, w 1953 roku otrzymał tytuł dziekana honorowego. Zmarł 14 sierpnia 1976 w Zabrzu i tam został pochowany.

Bibliografia

AAKat, Akta personalne ks. Pawła Kitty; Schematyzm 1923-1977; WD 1928, nr 7, s. 50; 1930, nr 11, s. 124; F. Pietruszka, Nekrolog, WD 1976, nr 10-11, s. 260; Olszar, Duchowieństwo katowickie, s. 214; N. Osmańczyk, M. Krakowski, Dzieje parafii Chropaczów 1913-2000, Chropaczów 2003, s. 192.