Jerominek Franciszek: Różnice pomiędzy wersjami

Wersja z 23:17, 9 cze 2010

Jerominek Franciszek (1913-1986), rektor śląskiego seminarium duchownego w Krakowie

Urodził się 17 września 1913 w Pawonkowie k. Lublińca. Był synem rolnika Franciszka i Marii z d. Pietrucha. Po ukończeniu szkoły powszechnej w Kośmidrach od 1924 roku kontynuował naukę w Państwowym Gimnazjum im. Księcia Jana Opolskiego w Tarnowskich Górach, które ukończył egzaminem dojrzałości w 1932 roku. Po maturze wstąpił do Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie i rozpoczął studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Był członkiem Koła Misyjnego i Koła Naukowego Teologów. 20 czerwca 1937 z rąk bpa S. Adamskiego w katedrze św. Ap. Piotra i Pawła w Katowicach przyjął święcenia kapłańskie.

Po święceniach pracował w rodzinnej parafii św. Katarzyny w Pawonkowie oraz w parafii św. Antoniego w Syryni, a od września 1937 roku w parafii św. Ap. Piotra i Pawła w Katowicach. Jednocześnie w tym samym czasie podjął pracę katechety w Gimnazjum św. Jacka w Katowicach. Na mocy dekretu w 1942 roku został wikariuszem w parafii Trójcy Przenajświętszej w Kochłowicach. Otrzymał także polecenie zorganizowania nowej placówki duszpasterskiej w Kłodnicy. Dzięki jego staraniom wybudowano tam tymczasową drewnianą kaplicę. Od 1945 roku pełnił posługę katechety w Państwowym Liceum i Gimnazjum Męskim im. Adama Mickiewicza w Katowicach. Pełnił również funkcję prezesa Diecezjalnego Koła Księży Prefektów.

Od 1950 roku przez trzy lata z nominacji bpa S. Adamskiego piastował urząd rektora Niższego Seminarium Duchownego w Katowicach. W 1953 roku został wikariuszem w parafii św. Ap. Piotra i Pawła w Skoczowie. Dwa lata później zaś został mianowany na rok administratorem w parafii Narodzenia NMP w Kończycach Małych. W latach 1956–1958 był wizytatorem nauki religii w szkołach średnich diecezji katowickiej oraz diecezjalnym duszpasterzem akademickim i egzaminatorem prosynodalnym. W latach 1958–1968 pełnił funkcję rektora Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie.

23 czerwca 1968 został mianowany przez bp. H. Bednorza proboszczem w parafii Krzyża Świętego w Siemianowicach Śląskich. Jako proboszcz siemianowickiej parafii szczególną troską otaczał młodzież. Organizował „Oazy”, popierał młodzieżowy chór „Schola”, rozwijał ruch charytatywny, poszerzył Radę Parafialną powołując do niej parafian różnych stanów, w 1969 roku założył Poradnię Życia Rodzinnego. Dzięki zaangażowaniu i staraniom ks. F. Jerominka w 1976 roku parafia otrzymała zezwolenie na budowę kaplicy cmentarnej pw. Wniebowstąpienia Pańskiego na Starym Cmentarzu, której poświęcenia 29 września 1977 dokonał bp Herbert Bednorz. Nieco wcześniej, bo w 1972 roku została poświęcona kaplica także na Nowym Cmentarzu. Nowy Cmentarz wraz z wybudowaną również dzięki ks. Jerominkowi kaplicą pw. Zmartwychwstania Pańskiego w 1986 roku został przekazany erygowanej pięć lat wcześniej, bo 22 marca 1981 nowej parafii.

Na emeryturę przeszedł w 1982 roku i przekazał parafię Krzyża Świętego ks. Joachimowi Studnikowi. Za zasługi otrzymał tytuł prałata domowego, zaś 14 lipca 1980 otrzymał godność protonotariusza apostolskiego. Zmarł 25 października 1986. Został pochowany na Nowym Cmentarzu w Siemianowicach.

Bibliografia

AAKat, Akta personalne ks. Franciszka Jerominka; Schematyzm (1938-1993); Grajewski, Wygnanie, s. 172, 199, 216; Myszor, Historia diecezji, s. 226 i nn.; Olszar, Rektorzy, s. 121-123; Samodzielnie myśleć i wybierać (I), s. 7 i nn.; Samodzielnie myśleć i wybierać (II), s. 71 i n; Puchała, Duszpasterstwo akademickie, s. 59-61, 193, 204; Skworc, Budownictwo kościołów, s. 163; Żebrok, NPrz 44 (1975), s. 115; Z. Janeczek, Siemianowicki słownik biograficzny, Katowice 1996, s. 90; Cz. Domin, Homilia podczas eksportacji śp. ks. Franciszka Jerominka, WD 1986, nr 11, s. 41-45; I. Jeż, Homilia w czasie pogrzebu śp. ks. Franciszka Jerominka, WD 1986, nr 11, s. 46-49; A. Halor, Kościół Krzyża Świętego w Siemianowicach. Monografia rocznicowa, Siemianowice 2006, s. 67-68; Ł. Marek, Aparat bezpieczeństwa wobec kurii katowickiej w latach 1956-1970, [w:] Aparat bezpieczeństwa wobec kurii biskupich w Polsce, Warszawa 2009, s. 85, 111; Ł. Marek, „Kler to nasz wróg”. Polityka władz państwowych wobec Kościoła katolickiego na terenie województwa katowickiego w latach 1956-1970, Katowice 2009, s. 170 i nn.

@@ Linia 3: / Linia 3: @@
 Urodził się 17 września 1913 w Pawonkowie k. Lublińca. Był synem rolnika Franciszka i Marii z d. Pietrucha. Po ukończeniu szkoły powszechnej w Kośmidrach od 1924 roku kontynuował naukę w Państwowym Gimnazjum im. Księcia Jana Opolskiego w Tarnowskich Górach, które ukończył egzaminem dojrzałości w 1932 roku. Po maturze wstąpił do [[Śląskie Seminarium Duchowne|Śląskiego Seminarium Duchownego]] w Krakowie i rozpoczął studia na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Jagiellońskiego|Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego]]. Był członkiem Koła Misyjnego i Koła Naukowego Teologów. 20 czerwca 1937 z rąk [[Adamski Stanisław|bpa S. Adamskiego]] w [[Parafia Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Katowicach|katedrze św. Ap. Piotra i Pawła w Katowicach]] przyjął święcenia kapłańskie.
-Po święceniach pracował w rodzinnej [[parafia św. Katarzyny w Pawonkowie|parafii św. Katarzyny w Pawonkowie]] oraz w [[parafia św. Antoniego z Padwy w Syryni|parafii św. Antoniego w Syryni]], a od września 1937 roku w parafii św. Ap. Piotra i Pawła w Katowicach. Jednocześnie w tym samym czasie podjął pracę katechety w [[Gimnazjum św. Jacka w Katowicach]]. Na mocy dekretu w 1942 roku został wikariuszem w [[Parafia Trójcy Przenajświętszej w Kochłowicach|parafii Trójcy Przenajświętszej w Kochłowicach]]. Otrzymał także polecenie zorganizowania nowej placówki duszpasterskiej w Kłodnicy. Dzięki jego staraniom wybudowano tam tymczasową drewnianą kaplicę. Od 1945 roku pełnił posługę katechety w Państwowym Liceum i Gimnazjum Męskim im. Adama Mickiewicza w Katowicach. Pełnił również funkcję prezesa Diecezjalnego [[Koło Księży Prefektów|Koła Księży Prefektów]].
+Po święceniach pracował w rodzinnej [[parafia św. Katarzyny Dziewicy i Męczennucy w Pawonkowie|parafii św. Katarzyny w Pawonkowie]] oraz w [[parafia św. Antoniego z Padwy w Syryni|parafii św. Antoniego w Syryni]], a od września 1937 roku w parafii św. Ap. Piotra i Pawła w Katowicach. Jednocześnie w tym samym czasie podjął pracę katechety w [[Gimnazjum św. Jacka w Katowicach]]. Na mocy dekretu w 1942 roku został wikariuszem w [[Parafia Trójcy Przenajświętszej w Kochłowicach|parafii Trójcy Przenajświętszej w Kochłowicach]]. Otrzymał także polecenie zorganizowania nowej placówki duszpasterskiej w Kłodnicy. Dzięki jego staraniom wybudowano tam tymczasową drewnianą kaplicę. Od 1945 roku pełnił posługę katechety w Państwowym Liceum i Gimnazjum Męskim im. Adama Mickiewicza w Katowicach. Pełnił również funkcję prezesa Diecezjalnego [[Koło Księży Prefektów|Koła Księży Prefektów]].
 Od 1950 roku przez trzy lata z nominacji bpa S. Adamskiego piastował urząd rektora Niższego Seminarium Duchownego w Katowicach. W 1953 roku został wikariuszem w parafii św. Ap. Piotra i Pawła w Skoczowie. Dwa lata później zaś został mianowany na rok administratorem w parafii Narodzenia NMP w Kończycach Małych. W latach 1956–1958 był wizytatorem nauki religii w szkołach średnich diecezji katowickiej oraz diecezjalnym duszpasterzem akademickim i egzaminatorem prosynodalnym. W latach 1958–1968 pełnił funkcję rektora [[Śląskie Seminarium Duchowne|Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie]].