Jedynak Tadeusz

Jedynak Tadeusz (1949-), działacz Solidarności, polityk

Urodził się 16 kwietnia 1949 w Niesadnie k. Garwolina. W 1970 roku ukończył Technikum Budowlane w Płocku, zaś w 2010 roku Wyższą Szkołę Ochrony Środowiska w Radomiu. Pracował w Warszawskim Przedsiębiorstwie Robót Instalacyjnych i Przemysłowych (1964 – 1968), Naftobudowie (1968 – 1972) Przedsiębiorstwie Budownictwa Przemysłowego (1972 –1974) i Kopalni Węgla Kamiennego Manifest Lipcowy w Jastrzębiu Zdroju. Był czynnym działaczem Solidarności. Uczestniczył w strajkach w Jastrzębiu Zdroju ( 29 sierpień – 3 wrzesień 1980). Był jednym z sygnatariuszy porozumień jastrzębskich.

Od października 1980 roku redagował biuletyn związkowy „Nasza Solidarność”. Po 1981 roku publikował w prasie dla internowanych, „Nasza Krata”.12 lutego 1981 wybrany w skład prezydium Krajowej Komisji Porozumiewawczej. Pełnił funkcje zastępcy przewodniczącego w MKR Jastrzębie oraz w Zarządzie Regionu Śląska i Zagłębia. Został wybrany w skład Komisji Krajowej Solidarności. W stanie wojennym internowany. Odzyskał wolność w grudniu 1982 roku. Od 3 lipca 1983 przewodniczący Regionalnej Komisji Wykonawczej. W l. 1983 – 1985 działał w Tymczasowej Komisji Koordynacyjnej. 17 czerwca 1985 aresztowany i oskarżony o zdradę ojczyzny. We wrześniu 1986 roku uwolniony na mocy amnestii. Wszedł w skład jawnej Tymczasowej Rady NSZZ „Solidarność”. 15 marca 1987, jako pracownik żorskiego „Fadomu”, utworzył Tymczasową Komisję Zakładową. W sierpniu 1988 roku ponownie brał udział w strajku na kopalni Manifest Lipcowy. W 1989 roku uczestniczył w II Zgromadzeniu Działaczy Solidarności Regionu Śląsko – Dąbrowskiego w Ustroniu – Polanie, zaś w czasie obrad „Okrągłego Stołu” był członkiem podzespołu górniczego. W 1990 roku, w czasie trwania II Krajowego Zjazdu Delegatów „Solidarności”, wybrany do Komisji Krajowej.

Dwukrotnie wybrany do sejmu (w l. 1993 – 1997 z listy NSZZ „Solidarność”; a w l. 1993 – 1997 z listy Unii Pracy). Po upadku komunizmu, pracował w Polskim Towarzystwie Reasekuracji (1998 – 1999), Totalizatorze Sportowym (1999 – 2000), PZU Życie (2001 – 2002). Od 2003 roku prowadzi prywatną działalność gospodarczą. Od 2001 roku przewodniczy Komisji Rewizyjnej Polskiego Komitetu Paraolimpijskiego. Zaangażowany w pomoc Polakom na Wschodzie (Friends of Poland). W 2006 roku został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

Bibliografia

L. Biernacki, Kronika Solidarności 20 lat dzień za dniem, Sopot 2000; A. Dziuba, S. Rosenbaum (red.), Upadek systemu komunistycznego na Górnym Śląsku. Wokół przemian 1989 r. w województwach katowickim i opolskim, Katowice 2010; A. Daniel i in. (red.) Słownik dysydentów. Czołowe postacie ruchów opozycyjnych w krajach komunistycznych w latach 1956 – 1988, t.1, Warszawa 2007; J. Olaszek, Dokumenty władz NSZZ „Solidarność” 1981 – 1989, Warszawa 2010; tenże, Krajowa Komisja Porozumiewawcza NSZZ Solidarność, Posiedzenie 8 – 10 sierpnia 1981, Warszawa 2010; Encyklopedia Solidarności. Opozycja w PRL 1976 – 1989, t.1, Warszawa 2010; [1], dostęp: 23 styczeń 2013 (archiwum danych o posłach)