Jedynak Tadeusz

Z e-ncyklopedia

Jedynak Tadeusz (1949-), działacz Solidarności, polityk

Urodził się 16 kwietnia 1949 w Niesadnie k. Garwolina. W 1970 roku ukończył Technikum Budowlane w Płocku, zaś w 2010 roku Wyższą Szkołę Ochrony Środowiska w Radomiu. Pracował w Warszawskim Przedsiębiorstwie Robót Instalacyjnych i Przemysłowych (1964– 1968), "Naftobudowie" (1968–1972) Przedsiębiorstwie Budownictwa Przemysłowego (1972 –1974) i Kopalni Węgla Kamiennego "Manifest Lipcowy" w Jastrzębiu Zdroju. Był czynnym działaczem "Solidarności". Uczestniczył w strajkach w Jastrzębiu Zdroju (29 sierpnia–3 września 1980). Był jednym z sygnatariuszy porozumień jastrzębskich.

Od października 1980 roku redagował biuletyn związkowy „Nasza Solidarność”. Po 1981 roku publikował w prasie dla internowanych „Nasza Krata”. 12 lutego 1981 został wybrany w skład prezydium Krajowej Komisji Porozumiewawczej. Pełnił funkcję zastępcy przewodniczącego w MKR Jastrzębie oraz w Zarządzie Regionu Śląska i Zagłębia. Został wybrany do Komisji Krajowej "Solidarności". W stanie wojennym został internowany. Odzyskał wolność w grudniu 1982 roku. Od 3 lipca 1983 przewodniczył Regionalnej Komisji Wykonawczej. W latach 1983–1985 działał w Tymczasowej Komisji Koordynacyjnej. 17 czerwca 1985 został aresztowany i oskarżony o zdradę ojczyzny. We wrześniu 1986 roku zwolniono go na mocy amnestii. Wszedł w skład jawnej Tymczasowej Rady NSZZ „Solidarność”. 15 marca 1987, jako pracownik żorskiego „Fadomu”, powołał do istnienia Tymczasową Komisję Zakładową. W sierpniu 1988 roku ponownie brał udział w strajku na kopalni "Manifest Lipcowy". W 1989 roku uczestniczył w II Zgromadzeniu Działaczy "Solidarności" Regionu Śląsko–Dąbrowskiego w Ustroniu–Polanie, zaś w czasie obrad „Okrągłego Stołu” był członkiem podzespołu górniczego. W 1990 roku, w czasie trwania II Krajowego Zjazdu Delegatów „Solidarności” został wybrany do Komisji Krajowej.

Dwukrotnie wybrany do sejmu (w latach 1993–1997 z listy NSZZ „Solidarność”; a w latach 1993–1997 z listy Unii Pracy). Po upadku komunizmu pracował w Polskim Towarzystwie Reasekuracji (1998–1999), Totalizatorze Sportowym (1999–2000), PZU Życie (2001–2002). Od 2003 roku prowadzi prywatną działalność gospodarczą. Od 2001 roku przewodniczy Komisji Rewizyjnej Polskiego Komitetu Paraolimpijskiego. Angażuje się w pomoc Polakom na Wschodzie (Friends of Poland). W 2006 roku został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

Bibliografia

L. Biernacki, Kronika Solidarności 20 lat dzień za dniem, Sopot 2000; A. Dziuba, S. Rosenbaum (red.), Upadek systemu komunistycznego na Górnym Śląsku. Wokół przemian 1989 r. w województwach katowickim i opolskim, Katowice 2010; A. Daniel i in. (red.) Słownik dysydentów. Czołowe postacie ruchów opozycyjnych w krajach komunistycznych w latach 1956–1988, t.1, Warszawa 2007; J. Olaszek, Dokumenty władz NSZZ „Solidarność” 1981–1989, Warszawa 2010; tenże, Krajowa Komisja Porozumiewawcza NSZZ Solidarność, Posiedzenie 8–10 sierpnia 1981, Warszawa 2010; Encyklopedia Solidarności. Opozycja w PRL 1976–1989, t.1, Warszawa 2010; [1].