Jeżowicz Jan: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
== Jeżowicz Jan (1910-1971) == | == Jeżowicz Jan (1910-1971), proboszcz w Wapienicy i Ochabach == | ||
Urodził się 1 sierpnia 1910 w Hażlachu. Był synem rolnika Jana i Anny z d. Chrobok. Po ukończeniu szkoły powszechnej uczył się przez 4 lata w Państwowym Gimnazjum w Cieszynie. Naukę kontynuował w Państwowym Seminarium Nauczycielskim w Cieszynie, gdzie w 1930 roku zdał egzamin dojrzałości. Po maturze dekretem wojewody śląskiego został mianowany nauczycielem | Urodził się 1 sierpnia 1910 w Hażlachu. Był synem rolnika Jana i Anny z d. Chrobok. Po ukończeniu szkoły powszechnej uczył się przez 4 lata w Państwowym Gimnazjum w Cieszynie. Naukę kontynuował w Państwowym Seminarium Nauczycielskim w Cieszynie, gdzie w 1930 roku zdał egzamin dojrzałości. Po maturze, dekretem wojewody śląskiego, został mianowany nauczycielem siedmioklasowej szkoły powszechnej w Kaczycach. Był aktywnym działaczem [[Akcja Katolicka|Akcji Katolickiej]] i [[Macierz Szkolna|Macierzy Szkolnej]]. | ||
Po wybuchu II wojny światowej, szykanowany i prześladowany przez gestapo, znalazł schronienie w Zgromadzeniu Księży Salezjanów w Pogrzebieniu, gdzie udzielał tajnych lekcji z literatury polskiej i ukończył pierwszy rok filozofii. We wrześniu 1940 roku został przeniesiony do Zakładu Salezjanów w Oświęcimiu. Ukończył tam kolejny rok filozofii oraz uzupełnił maturę o materiał z zakresu łaciny i greki. W 1941 roku dostał się przez zieloną granicę do Krakowa, gdzie planował | Po wybuchu II wojny światowej, szykanowany i prześladowany przez gestapo, znalazł schronienie w Zgromadzeniu Księży Salezjanów w Pogrzebieniu, gdzie udzielał tajnych lekcji z literatury polskiej i ukończył pierwszy rok filozofii. We wrześniu 1940 roku został przeniesiony do Zakładu Salezjanów w Oświęcimiu. Ukończył tam kolejny rok filozofii oraz uzupełnił maturę o materiał z zakresu łaciny i greki. W 1941 roku dostał się przez zieloną granicę do Krakowa, gdzie planował odbycie nowicjatu. Musiał jednak stamtąd uchodzić do Łapanowa, a potem do Tarnowa. Następnie przez rok przebywał w Skawie, gdzie pod kierunkiem miejscowych księży studiował teologię. W lipcu 1942 roku, z uwagi na grożące mu niebezpieczeństwo, opuścił Skawę i schronił się w Łapanowie. Do końca okupacji hitlerowskiej był tam tajnym nauczycielem. | ||
Po zakończeniu II wojny światowej powrócił na Śląsk Cieszyński i objął funkcję kierownika szkoły w Hażlachu. W październiku 1945 roku wstąpił do [[Śląskie Seminarium Duchowne|Śląskiego Seminarium Duchownego]] w Krakowie i rozpoczął studia na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Jagiellońskiego|Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego]]. Święcenia kapłańskie przyjął 27 czerwca 1948 w katedrze [[Parafia Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Katowicach|św. Ap. Piotra i Pawła w Katowicach]] z rąk [[Bieniek Juliusz|bpa J. Bieńka]]. | Po zakończeniu II wojny światowej powrócił na Śląsk Cieszyński i objął funkcję kierownika szkoły w Hażlachu. W październiku 1945 roku wstąpił do [[Śląskie Seminarium Duchowne|Śląskiego Seminarium Duchownego]] w Krakowie i rozpoczął studia na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Jagiellońskiego|Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego]]. Święcenia kapłańskie przyjął 27 czerwca 1948 w katedrze [[Parafia Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Katowicach|św. Ap. Piotra i Pawła w Katowicach]] z rąk [[Bieniek Juliusz|bpa J. Bieńka]]. | ||
Po święceniach był na zastępstwie duszpasterskim w parafiach: [[Parafia św. Wojciecha w Mikołowie|św. Wojciecha w Mikołowie]] i św. Mikołaja w Bielsku. W październiku 1948 roku [[Adamski Stanisław|bp Stanisław Adamski]] mianował go lokalistą w Wapienicy oraz katechetą bielskich szkół średnich: Państwowej Szkoły Ogólnokształcącej Męskiej stopnia podstawowego i licealnego, Państwowego Seminarium dla Wychowawczyń Przedszkoli, | Po święceniach był na zastępstwie duszpasterskim w parafiach: [[Parafia św. Wojciecha w Mikołowie|św. Wojciecha w Mikołowie]] i św. Mikołaja w Bielsku. W październiku 1948 roku [[Adamski Stanisław|bp Stanisław Adamski]] mianował go lokalistą w Wapienicy oraz katechetą bielskich szkół średnich: Państwowej Szkoły Ogólnokształcącej Męskiej stopnia podstawowego i licealnego, Państwowego Seminarium dla Wychowawczyń Przedszkoli, Państwowego Liceum Plastycznego i Państwowej Szkoły Żeńskiej Przysposobienia Przemysłu. W latach 1950-1951 ks. Jeżowicz rozbudował w Wapienicy kościół. Jego staraniem powstało tam również nowe probostwo. W 1953 roku został mianowany kuratusem. Dwa lata później przystąpił do egzaminu proboszczowskiego. Napisał wówczas pracę pt. „10-letni plan pracy duszpasterskiej w parafii Opatrzności Bożej w Jaworzu koło Bielska”. | ||
Po erygowaniu w Wapienicy nowej parafii, w 1957 roku otrzymał nominację na jej administratora z tytułem proboszcza. Pod koniec lat | Po erygowaniu w Wapienicy nowej parafii, w 1957 roku otrzymał nominację na jej administratora z tytułem proboszcza. Pod koniec lat pięćdziesiątych pełnił ponadto funkcję katechety w Technikum Handlowym, Technikum Gastronomicznym i Zasadniczej Szkole Gastronomicznej w Bielsku. Na polecenie biskupa katowickiego zaczął przygotowywać wiernych swojej parafii do budowy nowego kościoła w Aleksandrowicach, które częściowo należały do parafii w Wapienicy. Ks. Jeżowicz miał osobiście nadzorować pierwsze prace związane z lokalizacją terenu, a następnie samą budowę. W sierpniu 1964 roku w uznaniu zasług otrzymał tytuł radcy duchownego. W 1970 roku został mianowany proboszczem parafii św. Marcina w Ochabach, gdzie duszpasterzował niespełna kilkanaście miesięcy. | ||
Zmarł 2 lipca 1971 w szpitalu na ul. Francuskiej w Katowicach. Został pochowany w Wapienicy. | Zmarł 2 lipca 1971 w szpitalu na ul. Francuskiej w Katowicach. Został pochowany w Wapienicy. | ||
Wersja z 22:16, 2 lip 2010
Jeżowicz Jan (1910-1971), proboszcz w Wapienicy i Ochabach
Urodził się 1 sierpnia 1910 w Hażlachu. Był synem rolnika Jana i Anny z d. Chrobok. Po ukończeniu szkoły powszechnej uczył się przez 4 lata w Państwowym Gimnazjum w Cieszynie. Naukę kontynuował w Państwowym Seminarium Nauczycielskim w Cieszynie, gdzie w 1930 roku zdał egzamin dojrzałości. Po maturze, dekretem wojewody śląskiego, został mianowany nauczycielem siedmioklasowej szkoły powszechnej w Kaczycach. Był aktywnym działaczem Akcji Katolickiej i Macierzy Szkolnej.
Po wybuchu II wojny światowej, szykanowany i prześladowany przez gestapo, znalazł schronienie w Zgromadzeniu Księży Salezjanów w Pogrzebieniu, gdzie udzielał tajnych lekcji z literatury polskiej i ukończył pierwszy rok filozofii. We wrześniu 1940 roku został przeniesiony do Zakładu Salezjanów w Oświęcimiu. Ukończył tam kolejny rok filozofii oraz uzupełnił maturę o materiał z zakresu łaciny i greki. W 1941 roku dostał się przez zieloną granicę do Krakowa, gdzie planował odbycie nowicjatu. Musiał jednak stamtąd uchodzić do Łapanowa, a potem do Tarnowa. Następnie przez rok przebywał w Skawie, gdzie pod kierunkiem miejscowych księży studiował teologię. W lipcu 1942 roku, z uwagi na grożące mu niebezpieczeństwo, opuścił Skawę i schronił się w Łapanowie. Do końca okupacji hitlerowskiej był tam tajnym nauczycielem.
Po zakończeniu II wojny światowej powrócił na Śląsk Cieszyński i objął funkcję kierownika szkoły w Hażlachu. W październiku 1945 roku wstąpił do Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie i rozpoczął studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Święcenia kapłańskie przyjął 27 czerwca 1948 w katedrze św. Ap. Piotra i Pawła w Katowicach z rąk bpa J. Bieńka.
Po święceniach był na zastępstwie duszpasterskim w parafiach: św. Wojciecha w Mikołowie i św. Mikołaja w Bielsku. W październiku 1948 roku bp Stanisław Adamski mianował go lokalistą w Wapienicy oraz katechetą bielskich szkół średnich: Państwowej Szkoły Ogólnokształcącej Męskiej stopnia podstawowego i licealnego, Państwowego Seminarium dla Wychowawczyń Przedszkoli, Państwowego Liceum Plastycznego i Państwowej Szkoły Żeńskiej Przysposobienia Przemysłu. W latach 1950-1951 ks. Jeżowicz rozbudował w Wapienicy kościół. Jego staraniem powstało tam również nowe probostwo. W 1953 roku został mianowany kuratusem. Dwa lata później przystąpił do egzaminu proboszczowskiego. Napisał wówczas pracę pt. „10-letni plan pracy duszpasterskiej w parafii Opatrzności Bożej w Jaworzu koło Bielska”.
Po erygowaniu w Wapienicy nowej parafii, w 1957 roku otrzymał nominację na jej administratora z tytułem proboszcza. Pod koniec lat pięćdziesiątych pełnił ponadto funkcję katechety w Technikum Handlowym, Technikum Gastronomicznym i Zasadniczej Szkole Gastronomicznej w Bielsku. Na polecenie biskupa katowickiego zaczął przygotowywać wiernych swojej parafii do budowy nowego kościoła w Aleksandrowicach, które częściowo należały do parafii w Wapienicy. Ks. Jeżowicz miał osobiście nadzorować pierwsze prace związane z lokalizacją terenu, a następnie samą budowę. W sierpniu 1964 roku w uznaniu zasług otrzymał tytuł radcy duchownego. W 1970 roku został mianowany proboszczem parafii św. Marcina w Ochabach, gdzie duszpasterzował niespełna kilkanaście miesięcy. Zmarł 2 lipca 1971 w szpitalu na ul. Francuskiej w Katowicach. Został pochowany w Wapienicy.
Bibliografia
AAKat, Akta personalne ks. Jana Jeżowicza; Schematyzm 1953-1977.
|