Herrmann Teofil: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
(dr) |
||
(Nie pokazano 11 wersji utworzonych przez 5 użytkowników) | |||
Linia 1: | Linia 1: | ||
== | ==Herrmann Teofil CM (1921-2003) == | ||
Urodził się 12 sierpnia 1921 | Urodził się 12 sierpnia 1921 w Szerokiej w rodzinie Pawła i Justyny z d. Kocur. Po ukończeniu w 1933 roku szkoły powszechnej w Szerokiej rozpoczął naukę w Małym Seminarium Księży Misjonarzy w Krakowie i 30 października wstąpił do [[Zgromadzenie Księży Misjonarzy - historia|Zgromadzenia Księży Misjonarzy św. Wincentego a' Paulo]]. Po zdaniu matury, jesienią 1941 roku rozpoczął studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym w Wilnie, które musiał w marcu 1942 roku przerwać z powodu likwidacji seminarium. 3 marca 1942 kleryk Hermann został aresztowany i więziony najpierw w Łukiszkach, a od 30 października 1942 w Poniewieżyku. Zwolniony jesienią 1943 roku z powodu pogarszającego się stanu zdrowia wyjechał do Krakowa i kontynuował tajne studia seminaryjne. 5 maja 1955 przyjął święcenia kapłańskie. | ||
Jego pierwszą placówką wikariuszowską | Jego pierwszą placówką wikariuszowską był Żagań. W latach 1951-1957 pracował w Wyższym Seminarium Duchownym w Krakowie jako ojciec duchowny. Będąc wikarym w parafii Świętego Krzyża w Warszawie studiował jednocześnie na Wydziale Teologicznym ATK, uzyskując stopień doktora na podstawie pracy nt. '' Nowe kierunki egzegezy biblijnej Jana Maldonata oraz jej wartości na podstawie współczesnych prądów teologicznych katolickich i innowierczych ''. W latach 1957-1958 pełnił obowiązki dyrektora seminarium internum w Krakowie, a także pracował jako wykładowca w Instytucie Teologicznym Księży Misjonarzy. W latach 1958-1967 pełnił obowiązki wicerektora Seminarium Duchownego w Gdańsku-Oliwie, a następnie w latach 1967-1971 obowiązki rektora. W 1971 roku wyjechał do Gościkowa - Paradyża, gdzie do 1975 roku był rektorem i wykładowcą w Wyższym Seminarium Duchownym. W latach 1975-1977 przebywał w Rzymie, gdzie przygotował rozprawę habilitacyjną nt. '' Miłość braterska w Pierwszym Liście św. Pawła '', którą przedstawił w kolokwium habilitacyjnym 14 czerwca 1977 w ATK w Warszawie. W 1980 roku założył [[Apostolat Maryjny - stowarzyszenie|Apostolat Maryjny]]. W latach 1994-1003 mieszkał w domu Zgromadzenia w Warszawie przy ul. Radnej 14. Redagował periodyki: '' Promienie Pośredniczki łask '' (1981-1003) oraz '' Apostoła Maryjnego '' (1991-2003). Zmarł 9 września 2003 w Warszawie. Pochowany został na Powązkach w grobowcu zakonnym. | ||
==Bibliografia == | ==Bibliografia == | ||
W. Jacewicz, J. Woś, Martyrologium | W. Jacewicz, J. Woś, Martyrologium polskiego duchowieństwa rzymskokatolickiego pod okupacją hitlerowską w latach 1939-1945, z. 5, Warszawa 1981, s. 362, 378; Słownik Polskich Teologów Katolickich 1994-2003, pod red. J. Mandziuka, t. 9, s. 216-217; G. Polak, Kto jest kim w kościele katolickim, Warszawa 1996, s. 130; GN 2004, nr 40 (dodatek katowicki), s. 6. | ||
{{Noty biograficzne}} | |||
[[Kategoria:Biografie - H]] | [[Kategoria:Biografie - H]] | ||
[[Kategoria:Zakonnicy]] | |||
[[Kategoria:Zgromadzenie Księży Misjonarzy]] | |||
[[Kategoria:Naukowcy]] | [[Kategoria:Naukowcy]] | ||
[[Kategoria: | [[Kategoria:Wychowawcy seminarium duchownego]] | ||
[[Kategoria: | [[Kategoria:Represjonowani]] |
Aktualna wersja na dzień 01:16, 6 lip 2022
Herrmann Teofil CM (1921-2003)
Urodził się 12 sierpnia 1921 w Szerokiej w rodzinie Pawła i Justyny z d. Kocur. Po ukończeniu w 1933 roku szkoły powszechnej w Szerokiej rozpoczął naukę w Małym Seminarium Księży Misjonarzy w Krakowie i 30 października wstąpił do Zgromadzenia Księży Misjonarzy św. Wincentego a' Paulo. Po zdaniu matury, jesienią 1941 roku rozpoczął studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym w Wilnie, które musiał w marcu 1942 roku przerwać z powodu likwidacji seminarium. 3 marca 1942 kleryk Hermann został aresztowany i więziony najpierw w Łukiszkach, a od 30 października 1942 w Poniewieżyku. Zwolniony jesienią 1943 roku z powodu pogarszającego się stanu zdrowia wyjechał do Krakowa i kontynuował tajne studia seminaryjne. 5 maja 1955 przyjął święcenia kapłańskie.
Jego pierwszą placówką wikariuszowską był Żagań. W latach 1951-1957 pracował w Wyższym Seminarium Duchownym w Krakowie jako ojciec duchowny. Będąc wikarym w parafii Świętego Krzyża w Warszawie studiował jednocześnie na Wydziale Teologicznym ATK, uzyskując stopień doktora na podstawie pracy nt. Nowe kierunki egzegezy biblijnej Jana Maldonata oraz jej wartości na podstawie współczesnych prądów teologicznych katolickich i innowierczych . W latach 1957-1958 pełnił obowiązki dyrektora seminarium internum w Krakowie, a także pracował jako wykładowca w Instytucie Teologicznym Księży Misjonarzy. W latach 1958-1967 pełnił obowiązki wicerektora Seminarium Duchownego w Gdańsku-Oliwie, a następnie w latach 1967-1971 obowiązki rektora. W 1971 roku wyjechał do Gościkowa - Paradyża, gdzie do 1975 roku był rektorem i wykładowcą w Wyższym Seminarium Duchownym. W latach 1975-1977 przebywał w Rzymie, gdzie przygotował rozprawę habilitacyjną nt. Miłość braterska w Pierwszym Liście św. Pawła , którą przedstawił w kolokwium habilitacyjnym 14 czerwca 1977 w ATK w Warszawie. W 1980 roku założył Apostolat Maryjny. W latach 1994-1003 mieszkał w domu Zgromadzenia w Warszawie przy ul. Radnej 14. Redagował periodyki: Promienie Pośredniczki łask (1981-1003) oraz Apostoła Maryjnego (1991-2003). Zmarł 9 września 2003 w Warszawie. Pochowany został na Powązkach w grobowcu zakonnym.
Bibliografia
W. Jacewicz, J. Woś, Martyrologium polskiego duchowieństwa rzymskokatolickiego pod okupacją hitlerowską w latach 1939-1945, z. 5, Warszawa 1981, s. 362, 378; Słownik Polskich Teologów Katolickich 1994-2003, pod red. J. Mandziuka, t. 9, s. 216-217; G. Polak, Kto jest kim w kościele katolickim, Warszawa 1996, s. 130; GN 2004, nr 40 (dodatek katowicki), s. 6.
|