Grabowski Wojciech: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
Nie podano opisu zmian
 
(dr)
 
(Nie pokazano 15 wersji utworzonych przez 7 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
==Grabowski Wojciech CM (1873-1939)==
==Grabowski Wojciech CM (1873-1939)==
Urodził się 1873 w Michałkowicach, syn Józefa i Julii z domu Placek. Ukończył szkołę powszechną, następnie uczył się w Małym Seminarium Misjonarzy w Krakowie. Do zgromadzenia wstąpił w 1891 roku. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1898 roku. Pierwszą placówką był Witków Nowy w Małopolsce Wschodniej, w latach 1899-1902 był ekonomem i prefektem w Seminarium Arcybiskupim we Lwowie. W 1906 roku otrzymał nominację na administratora ośrodka kultu maryjnego, jakim była parafia Cacica w Rumunii i superiora miejscowych konfratrów. Przed tamtejszą kopią obrazu MB Częstochowskiej oraz przyległą grotą MB z Lourdes gromadzili się liczni Polacy i pielgrzymi z całej Rumunii. W 1911 roku w pobliżu kościoła wybudował obszerny dom dla pielgrzymów, który służył także jako miejscowy dom kultury.  
Urodził się 5 stycznia 1873 w Michałkowicach w rodzinie Józefa i Julii z d. Placek. Ukończył szkołę powszechną, następnie uczył się w Małym Seminarium Misjonarzy w Krakowie. Do [[Zgromadzenie Księży Misjonarzy - historia|Zgromadzenia Księży Misjonarzy]] wstąpił w 1891 roku. Siedem lat później przyjął święcenia kapłańskie. Jego pierwszą placówką był Witków Nowy w Małopolsce Wschodniej, gdzie w latach 1899-1902 był ekonomem i prefektem w Seminarium Arcybiskupim we Lwowie. W 1906 roku otrzymał nominację na administratora ośrodka kultu maryjnego, jakim była parafia Cacica w Rumunii i superiora miejscowych konfratrów. Przed miejscową kopią obrazu MB Częstochowskiej oraz przyległą grotą MB z [[Lourdes]] gromadzili się liczni Polacy i pielgrzymi z całej Rumunii. W 1911 roku w pobliżu kościoła ks. Grabowski wybudował obszerny dom dla pielgrzymów, który służył także jako miejscowy dom kultury.  


W 1926 roku został mianowany wikariuszem generalnym z władzą ordynariusza dla całej Bukowiny, połączoną z godnością infułata protonotariusza. Doceniając pracę ks. Grabowskiego Rząd Polski udekorował go w konsulacie Rzeczpospolitej Polskiej, w Czerniowicach Krzyżem oficerskim Orderu Polonia Restituta. Konsul generalny M. Uzdowski w przemówieniu swoim podkreślił, że „wysokie to odznaczenie przypada kapłanowi Polakowi, który tyle lat pełniąc służbę duszpasterską poza krajem, nigdy nie zapomniał, że jest synem narodu Polskiego, który polskości powierzonego jego opiece ludu polskiego zawsze strzegł i dla tej polskości zawsze wytrwale pracował”.  
W 1926 roku został mianowany wikariuszem generalnym z władzą ordynariusza dla całej Bukowiny, połączoną z godnością infułata protonotariusza. W uznaniu zasług ks. Grabowski został odznaczony w konsulacie Rzeczpospolitej Polskiej w Czerniowicach Krzyżem Oficerskim Orderu Polonia Restituta. Konsul generalny M. Uzdowski w swoim przemówieniu podkreślił, że '' to wysokie odznaczenie przypada kapłanowi - Polakowi, który tyle lat pełniąc służbę duszpasterską poza krajem, nigdy nie zapomniał, że jest synem narodu Polskiego, który polskości powierzonego jego opiece ludu polskiego zawsze strzegł i dla tej polskości zawsze wytrwale pracował''.  


W latach 1908, 1914, 1919, 1925 i 1933 był delegatem misjonarzy na konwenty prowincji polskiej w Krakowie. Gdy rząd rumuński w 1928 roku wydał dekret zabraniający kongregacjom i zakonom komunikowania się z przełożonymi prowincjalnymi za granicą otrzymał on nominację na wicewizytatora w Rumunii i stał się zwierzchnikiem polskich misjonarzy w Rumunii. Podlegały mu odtąd placówki misjonarskie w Czerniowcach, Solonetul, Chotin, Pojana Mikuli, Bojanowie i w Jadowej. Zmarł 19 lipca 1939 w Czerniowcach, pochowany na miejscowym cmentarzu.  
W latach: 1908, 1914, 1919, 1925 i 1933 był delegatem misjonarzy na konwenty prowincji polskiej w Krakowie. Gdy rząd rumuński w 1928 roku wydał dekret zabraniający kongregacjom i zakonom komunikowania się z przełożonymi prowincjalnymi za granicą otrzymał nominację na wicewizytatora w Rumunii i stał się zwierzchnikiem polskich misjonarzy w tym kraju. Podlegały mu odtąd placówki misjonarskie Czerniowce, Solonetul, Chotin, Pojana Mikuli, Bojanów i Jadowa. Zmarł 19 lipca 1939 w Czerniowcach i został pochowany na miejscowym cmentarzu.


==Bibliografia==
==Bibliografia==
http://www.krzyz.siemianowice.pl/test/duszpasterze/siemianowiczanie.php; A. Schletz, Wybitniejsi misjonarze Ślązacy w Polsce pierwszej połowy XX wieku, NPrz 44 (1975), s. 278-281.  
[http://www.krzyz.siemianowice.pl/pol/index.php/14-informacje/informacje-o-parafii/26-kaplani-wyswieceni-przed-druga-wojna-swiatowa-do-roku-1939]; A. Schletz, Wybitniejsi misjonarze Ślązacy w Polsce pierwszej połowy XX wieku, NPrz 1975, t. 44, s. 278-281; Z. Janeczek, Siemianowicki słownik biograficzny, Katowice 1996, s. 65; J. Dukała, Grabowski Wojciech (biogram), [w:] Misjonarze św. Wincentego a Paulo w Polsce II-1 Biografie, red. J. Dukała, Kraków 2001, s. 211-214; S. Janaczek, Grabowski Wojciech (hasło), [w:] Słownik duchowieństwa, s. 119; Judycki, Polscy duchowni w świecie, s. 117.


{{Noty biograficzne}}
[[Kategoria:Biografie - G]]
[[Kategoria:Biografie - G]]
[[Kategoria:Zakonnicy]]
[[Kategoria:Zakonnicy]]
[[Kategoria:Zgromadzenie Księży Misjonarzy]]
[[Kategoria:Misjonarze]]
[[Kategoria:Misjonarze]]

Aktualna wersja na dzień 22:46, 6 cze 2020

Grabowski Wojciech CM (1873-1939)

Urodził się 5 stycznia 1873 w Michałkowicach w rodzinie Józefa i Julii z d. Placek. Ukończył szkołę powszechną, następnie uczył się w Małym Seminarium Misjonarzy w Krakowie. Do Zgromadzenia Księży Misjonarzy wstąpił w 1891 roku. Siedem lat później przyjął święcenia kapłańskie. Jego pierwszą placówką był Witków Nowy w Małopolsce Wschodniej, gdzie w latach 1899-1902 był ekonomem i prefektem w Seminarium Arcybiskupim we Lwowie. W 1906 roku otrzymał nominację na administratora ośrodka kultu maryjnego, jakim była parafia Cacica w Rumunii i superiora miejscowych konfratrów. Przed miejscową kopią obrazu MB Częstochowskiej oraz przyległą grotą MB z Lourdes gromadzili się liczni Polacy i pielgrzymi z całej Rumunii. W 1911 roku w pobliżu kościoła ks. Grabowski wybudował obszerny dom dla pielgrzymów, który służył także jako miejscowy dom kultury.

W 1926 roku został mianowany wikariuszem generalnym z władzą ordynariusza dla całej Bukowiny, połączoną z godnością infułata protonotariusza. W uznaniu zasług ks. Grabowski został odznaczony w konsulacie Rzeczpospolitej Polskiej w Czerniowicach Krzyżem Oficerskim Orderu Polonia Restituta. Konsul generalny M. Uzdowski w swoim przemówieniu podkreślił, że to wysokie odznaczenie przypada kapłanowi - Polakowi, który tyle lat pełniąc służbę duszpasterską poza krajem, nigdy nie zapomniał, że jest synem narodu Polskiego, który polskości powierzonego jego opiece ludu polskiego zawsze strzegł i dla tej polskości zawsze wytrwale pracował.

W latach: 1908, 1914, 1919, 1925 i 1933 był delegatem misjonarzy na konwenty prowincji polskiej w Krakowie. Gdy rząd rumuński w 1928 roku wydał dekret zabraniający kongregacjom i zakonom komunikowania się z przełożonymi prowincjalnymi za granicą otrzymał nominację na wicewizytatora w Rumunii i stał się zwierzchnikiem polskich misjonarzy w tym kraju. Podlegały mu odtąd placówki misjonarskie Czerniowce, Solonetul, Chotin, Pojana Mikuli, Bojanów i Jadowa. Zmarł 19 lipca 1939 w Czerniowcach i został pochowany na miejscowym cmentarzu.

Bibliografia

[1]; A. Schletz, Wybitniejsi misjonarze Ślązacy w Polsce pierwszej połowy XX wieku, NPrz 1975, t. 44, s. 278-281; Z. Janeczek, Siemianowicki słownik biograficzny, Katowice 1996, s. 65; J. Dukała, Grabowski Wojciech (biogram), [w:] Misjonarze św. Wincentego a Paulo w Polsce II-1 Biografie, red. J. Dukała, Kraków 2001, s. 211-214; S. Janaczek, Grabowski Wojciech (hasło), [w:] Słownik duchowieństwa, s. 119; Judycki, Polscy duchowni w świecie, s. 117.