Czernecki Bernard: Różnice pomiędzy wersjami

Wersja z 04:27, 8 paź 2009

Czernecki Bernard (1930-), proboszcz w Jastrzębiu

Urodził się 28 kwietnia 1930 w Kobiórze. Studia teologiczne odbywał w Śląskim Seminarium Duchownym w Krakowie. 29 czerwca 1954 przyjął święcenia kapłańskie w bazylice piekarskiej z rąk bpa Z. Golińskiego. Pełnił funkcje wikariusza w następujących parafiach: Imienia Jezus w Katowicach-Brynowie (1954-1955), św. Mikołaja w Lublińcu (1955-1957), św. Józefa w Świętochłowicach (1958-1962), św. Michała w Michałkowicach (1963-1967), św. Pawła w Zabrzu-Pawłowie (1967-1968). W latach 1968-1974 był administratorem parafii św. Pawła w Nowym Bytomiu oraz dziekanem dekanatu Ruda Śląska, a następnie proboszczem parafii św. Katarzyny w Jastrzębiu-Zdroju (1974-1979). Od 1974 roku jest duszpasterzem Ludzi Pracy Diecezji Katowickiej. W czerwcu 1978 roku, po strajkach w KWK Jastrzębie i Moszczenica, stanął w obronie zwolnionych z pracy górników, którzy po jego apelu zostali przywróceni do pracy. W latach 1979-1994 był proboszczem kościoła NMP Matki Kościoła (tzw. Kościół na Górce) w Jastrzębiu-Zdroju.

W 1980 roku był duchowy opiekun i duszpasterz strajkujących górników jastrzębskich kopalń, w czasie codziennych nabożeństw wygłaszał apele do rodzin górników o nienamawianie strajkujących do opuszczenia kopalń. W latach 1980-2005 pełnił funkcję kapelana śląsko-dąbrowskiej „Solidarności”. 13 grudnia 1981 w czasie mszy ogłosił początek strajku w jastrzębskich kopalniach, wspierał duchowo strajkujących i niósł posługę duszpasterską. Po pacyfikacjach KWK Wujek i Manifest Lipcowy nakłonił górników do pokojowego zakończenia strajku w pozostałych jastrzębskich kopalniach. W czasie stanu wojennego służył wsparciem i pomocą więzionym i ich rodzinom, udzielał schronienia w parafii ukrywającym się przed SB uczestnikom strajków; był współtwórcą Komitetu Pomocy Internowanym i Poszkodowanym, organizował działalność komitetu oraz przykościelnej apteki zaopatrywanej dzięki darom z Francji, zatrudnił w parafii 15 działaczy niemogących znaleźć pracy po wyjściu z internowania, współpracował z diecezją przemyską w zakresie wymiany transportów żywnościowych na dostawy węgla. W 1987 roku był współzałożycielem KIK-u w Jastrzębiu-Zdroju. Od 1990 roku był kapelanem Sekretariatu Górnictwa i Energetyki w Katowicach.

W 1994 roku przeszedł na emeryturę, ale pozostał w Jastrzębiu, gdzie nadal służy w parafii.

Bibliografia

M. Wyrwich, Kapelani Solidarności 1980-1989, Warszawa 2005, s. 53-78.

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
 == Czernecki Bernard (1930-), proboszcz w Jastrzębiu ==
 [[Plik:CzerneckiBernard.jpg|left|150px]]
-Urodził się 28 kwietnia 1930 w Kobiórze. Studia teologiczne odbywał w Śląskim Seminarium Duchownym w Krakowie. 29 czerwca 1954 roku przyjął święcenia kapłańskie w bazylice piekarskiej z rąk bpa Z. Golińskiego. Pełnił funkcje wikariusza w następujących parafiach: Imienia Jezus w Katowicach-Brynowie (1954-1955), św. Mikołaja w Lublińcu (1955-1957), św. Józefa w Świętochłowicach (1958-1962), św. Michała w Michałkowicach (1963-1967), św. Pawła w Zabrzu-Pawłowie (1967-1968). W latach 1968-1974 był administratorem parafii św. Pawła w Nowym Bytomiu oraz dziekanem dekanatu Ruda Śląska, a następnie proboszczem parafii św. Katarzyny w Jastrzębiu-Zdroju (1974-1979). Od 1974 jest duszpasterzem Ludzi Pracy Diecezji Katowickiej. W czerwcu 1978 roku, po strajkach w KWK Jastrzębie i Moszczenica, stanął w obronie zwolnionych z pracy górników, którzy po jego apelu zostali przywróceni do pracy. W latach 1979-1994 był proboszczem kościoła NMP Matki Kościoła (tzw. Kościół na Górce) w Jastrzębiu-Zdroju.
+Urodził się 28 kwietnia 1930 w Kobiórze. Studia teologiczne odbywał w [[Śląskie Seminarium Duchowne|Śląskim Seminarium Duchownym]] w Krakowie. 29 czerwca 1954 przyjął święcenia kapłańskie w bazylice piekarskiej z rąk bpa Z. Golińskiego. Pełnił funkcje wikariusza w następujących parafiach: Imienia Jezus w Katowicach-Brynowie (1954-1955), św. Mikołaja w Lublińcu (1955-1957), [[Parafia św. Józefa w Zgodzie|św. Józefa w Świętochłowicach]] (1958-1962), [[Parafia św. Michała Archanioła w Michałkowicach|św. Michała w Michałkowicach]] (1963-1967), [[parafia św. Pawła w Pawłowie|św. Pawła w Zabrzu-Pawłowie]] (1967-1968). W latach 1968-1974 był administratorem [[Parafia św. Pawła w Nowym Bytomiu|parafii św. Pawła w Nowym Bytomiu]] oraz dziekanem dekanatu Ruda Śląska, a następnie proboszczem parafii św. Katarzyny w Jastrzębiu-Zdroju (1974-1979). Od 1974 roku jest duszpasterzem Ludzi Pracy Diecezji Katowickiej. W czerwcu 1978 roku, po strajkach w KWK Jastrzębie i Moszczenica, stanął w obronie zwolnionych z pracy górników, którzy po jego apelu zostali przywróceni do pracy. W latach 1979-1994 był proboszczem kościoła [[Parafia Najświętszej Maryi Panny Matki Kościoła w Jastrzębiu Zdroju|NMP Matki Kościoła]] (tzw. Kościół na Górce) w Jastrzębiu-Zdroju.
-W 1980 roku był duchowy opiekun i duszpasterz strajkujących górników jastrzębskich kopalń, w czasie codziennych nabożeństw wygłaszał apele do rodzin górników o nienamawianie strajkujących do opuszczenia kopalń. W l. 1980-2005 pełnił funkcję kapelana śląsko-dąbrowskiej „Solidarności”. 13 grudnia 1981 w czasie mszy ogłosił początek strajku w jastrzębskich kopalniach, wspierał duchowo strajkujących i niósł posługę duszpasterską. Po pacyfikacjach KWK Wujek i Manifest Lipcowy nakłonił górników do pokojowego zakończenia strajku w pozostałych jastrzębskich kopalniach. W czasie stanu wojennego służył wsparciem i pomocą więzionym i ich rodzinom, udzielał schronienia w parafii ukrywającym się przed SB uczestnikom strajków; był współtwórcą Komitetu Pomocy Internowanym i Poszkodowanym, organizował działalność komitetu oraz przykościelnej apteki zaopatrywanej dzięki darom z Francji, zatrudnił w parafii 15 działaczy niemogących znaleźć pracy po wyjściu z internowania, współpracował z diecezją przemyską w zakresie wymiany transportów żywnościowych na dostawy węgla. W 1987 roku był współzałożycielem KIK-u w Jastrzębiu-Zdroju. Od 1990 roku był kapelanem Sekretariatu Górnictwa i Energetyki w Katowicach.
+W 1980 roku był duchowy opiekun i duszpasterz strajkujących górników jastrzębskich kopalń, w czasie codziennych nabożeństw wygłaszał apele do rodzin górników o nienamawianie strajkujących do opuszczenia kopalń. W latach 1980-2005 pełnił funkcję kapelana śląsko-dąbrowskiej „Solidarności”. 13 grudnia 1981 w czasie mszy ogłosił początek strajku w jastrzębskich kopalniach, wspierał duchowo strajkujących i niósł posługę duszpasterską. Po pacyfikacjach KWK Wujek i Manifest Lipcowy nakłonił górników do pokojowego zakończenia strajku w pozostałych jastrzębskich kopalniach. W czasie stanu wojennego służył wsparciem i pomocą więzionym i ich rodzinom, udzielał schronienia w parafii ukrywającym się przed SB uczestnikom strajków; był współtwórcą Komitetu Pomocy Internowanym i Poszkodowanym, organizował działalność komitetu oraz przykościelnej apteki zaopatrywanej dzięki darom z Francji, zatrudnił w parafii 15 działaczy niemogących znaleźć pracy po wyjściu z internowania, współpracował z diecezją przemyską w zakresie wymiany transportów żywnościowych na dostawy węgla. W 1987 roku był współzałożycielem KIK-u w Jastrzębiu-Zdroju. Od 1990 roku był kapelanem Sekretariatu Górnictwa i Energetyki w Katowicach.
-W roku 1994 przeszedł na emeryturę, ale pozostał w Jastrzębiu, gdzie nadal służy w parafii.
+W 1994 roku przeszedł na emeryturę, ale pozostał w Jastrzębiu, gdzie nadal służy w parafii.
 == Bibliografia ==