Budny Jan: Różnice pomiędzy wersjami

Wersja z 09:06, 17 lip 2016

Budny Jan (1865–1941), proboszcz w Mazańcowicach

Urodził się 30 maja 1865 w rodzinie biednego chałupnika w Ochodzy (ówczesne Dziedzice). W 1886 roku zdał egzamin maturalny w gimnazjum w Bielsku. Jeszcze w tym samy roku zgłosił się do Seminarium Duchownego w Ołomuńcu. W seminarium był odpowiedzialny za porządkowanie zbioru bibliotecznego. Za jego czasów księgozbiór liczył oko 1500 polskich dzieł. Był on również inicjatorem pierwszego mickiewiczowskiego podwieczorku.

5 lipca 1890 przyjął święcenia kapłańskie. Został mianowany wikarym, a następnie proboszczem (od 11 lipca 1895) w parafii św. Marcina w Międzyrzeczu (obecnie diecezja bielsko-żywiecka). Była to trudna placówka duszpasterska, gdyż wśród ludności większość stanowili niemieccy ewangelicy. Do parafii przynależały, oddalone o siedem kilometrów, Mazańcowice, gdzie znajdował się drewniany kościół. Ks. Budny kontynuował, rozpoczętą przez poprzednika, budowę nowego kościoła. W 1921 roku kościół w Mazańcowicach został oddany do użytku. W 1902 roku został mianowany wicedziekanem dekanatu bielskiego. Po złożeniu urzędu wicedziekana, w uznaniu zasług, nadano mu tytuł dziekana honorowego. Zmarł 15 kwietnia 1941. Pochowany został na cmentarzu zabrzeskim.

Bibliografia

Akta personalne ks. Jana Budnego; Schematyzm (1927), s. 22, 26; F. Maroń, Nekrolog, WD 1970, nr 5-7, s. 115; J. Wrzoł, W. Tyc, Cmentarz w Zabrzegu, Czechowice-Dziedzice, 1995, s. 40-41.

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
 == Budny Jan (1865–1941), proboszcz w Mazańcowicach ==
-Urodził się 30 maja 1865 w rodzinie biednego chałupnika w Ochodzy (ówczesne Dziedzice). W 1886 roku zdał egzamin maturalny w gimnazjum w Bielsku. Jeszcze w tym samy roku zgłosił się do Seminarium Duchownego w Ołomuńcu. W seminarium był odpowiedzialny za porządkowanie zbioru bibliotecznego. Za jego czasów księgozbiór liczył oko 1500 polskich dzieł. Był on również inicjatorem pierwszego mickiewiczowskiego podwieczorku.
+Urodził się 30 maja 1865 w rodzinie biednego chałupnika w Ochodzy (ówczesne Dziedzice). W 1886 roku zdał egzamin maturalny w gimnazjum w Bielsku. Jeszcze w tym samy roku zgłosił się do [[Seminarium Duchowne w Ołomuńcu|Seminarium Duchownego w Ołomuńcu]]. W seminarium był odpowiedzialny za porządkowanie zbioru bibliotecznego. Za jego czasów księgozbiór liczył oko 1500 polskich dzieł. Był on również inicjatorem pierwszego mickiewiczowskiego podwieczorku.
-lipca 1890 przyjął święcenia kapłańskie. Został mianowany wikarym, a następnie proboszczem (od 11 lipca 1895) w parafii św. Marcina w Międzyrzeczu (obecnie diecezja bielsko-żywiecka). Była to trudna placówka duszpasterska, gdyż wśród ludności większość stanowili niemieccy ewangelicy. Do parafii przynależały, oddalone o siedem kilometrów, Mazańcowice, gdzie znajdował się drewniany kościół. Ks. Budny kontynuował, rozpoczętą przez poprzednika, budowę nowej świątyni. W 1921 roku kościół w Mazańcowicach został oddany do użytku. W 1902 roku został mianowany wicedziekanem dekanatu bielskiego. Po złożeniu urzędu wicedziekana, w uznaniu zasług, nadano mu tytuł dziekana honorowego. Zmarł 15 kwietnia 1941. Pochowany został na cmentarzu zabrzeskim.
+lipca 1890 przyjął święcenia kapłańskie. Został mianowany wikarym, a następnie proboszczem (od 11 lipca 1895) w parafii św. Marcina w Międzyrzeczu (obecnie diecezja bielsko-żywiecka). Była to trudna placówka duszpasterska, gdyż wśród ludności większość stanowili niemieccy ewangelicy. Do parafii przynależały, oddalone o siedem kilometrów, Mazańcowice, gdzie znajdował się drewniany kościół. Ks. Budny kontynuował, rozpoczętą przez poprzednika, budowę nowego kościoła. W 1921 roku kościół w Mazańcowicach został oddany do użytku. W 1902 roku został mianowany wicedziekanem dekanatu bielskiego. Po złożeniu urzędu wicedziekana, w uznaniu zasług, nadano mu tytuł dziekana honorowego. Zmarł 15 kwietnia 1941. Pochowany został na cmentarzu zabrzeskim.
 == Bibliografia ==
 Akta personalne ks. Jana Budnego; Schematyzm (1927), s. 22, 26; F. Maroń, Nekrolog, WD 1970, nr 5-7, s. 115; J. Wrzoł, W. Tyc, Cmentarz w Zabrzegu, Czechowice-Dziedzice, 1995, s. 40-41.