Botor Alfred: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
(dr) |
||
| (Nie pokazano 2 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
== Botor Alfred (1914-1973) == | == Botor Alfred (1914-1973) == | ||
Urodził się 8 września 1914 w Paniówkach | Urodził się 8 września 1914 w Paniówkach w rodzinie górniczej Ignacego i Agnieszki z d. Musioł. Do szkoły powszechnej uczęszczał w Paniówkach i Przyszowicach. Następnie uczył się w gimnazjum w Mikołowie. W 1935 roku zdał egzamin dojrzałości. Jako uczeń gimnazjum był czynnym członkiem [[Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży|Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży]]. Po maturze wstąpił do [[Śląskie Seminarium Duchowne|Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie]] i rozpoczął studia na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Jagiellońskiego|Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego]]. Ze względu na wybuch II wojny światowej ostatni rok studiów ukończył w ramach tajnego nauczania w Katowicach. Święcenia kapłańskie przyjął 23 grudnia 1939 w kaplicy Kurii Diecezjalnej w Katowicach z rąk [[Adamski Stanisław|bpa S. Adamskiego]]. | ||
Po święceniach został skierowany jako wikariusz do [[Parafia św. Szczepana w Bogucicach|parafii św. Szczepana w Bogucicach]]. Była to jego jedyna placówka duszpasterska w diecezji katowickiej. W październiku 1940 roku został powołany do wojska niemieckiego. Stan duchowny upoważniał go do służby sanitarnej. Mimo zaświadczenia Kurii Diecezjalnej, że jest kapłanem | Po święceniach został skierowany jako wikariusz do [[Parafia św. Szczepana w Bogucicach|parafii św. Szczepana w Bogucicach]]. Była to jego jedyna placówka duszpasterska w [[Archidiecezja Katowicka|diecezji katowickiej]]. W październiku 1940 roku został powołany do wojska niemieckiego. Stan duchowny upoważniał go do służby sanitarnej. Mimo zaświadczenia Kurii Diecezjalnej, że jest kapłanem - ks. Botor został zwykłym szeregowcem i po przeszkoleniu rekruckim wysłany na front wschodni. Ciężko ranny przebywał dłuższy czas na rekonwalescencji. Następnie wysłano go na front zachodni, gdzie pełnił funkcję sanitariusza. Po pewnym czasie z pomocą członków francuskiego ruchu oporu udało mu się przedostać na stronę aliantów. Przebywał początkowo w Marsylii. Stamtąd przerzucono go do Włoch, gdzie wstąpił do II Korpusu Polskiego. Został tam mianowany kapelanem centrum wyszkolenia wojsk pancernych, a nieco później - kapelanem II Batalionu Komandosów. | ||
Z chwilą przyjazdu do Anglii sprawował opiekę duszpasterską w obozach w: Checkendon, Netllebed, Howbary Park i Coombe Park. Dzięki jego staraniom w 1951 roku powstała nowa parafia w Reading, a on sam stanął na jej czele jako proboszcz. W uznaniu zasług [[Wyszyński Stefan|kard. Stefan Wyszyński]] w marcu 1968 roku nadał mu przywilej noszenia rokiety i mantoletu. W 1972 roku ks. Botor przeszedł na emeryturę. Zmarł 1 stycznia 1973 w Reading i tam został pochowany. | Z chwilą przyjazdu do Anglii sprawował opiekę duszpasterską w obozach w: Checkendon, Netllebed, Howbary Park i Coombe Park. Dzięki jego staraniom w 1951 roku powstała nowa parafia w Reading, a on sam stanął na jej czele jako proboszcz. W uznaniu zasług [[Wyszyński Stefan|kard. Stefan Wyszyński]] w marcu 1968 roku nadał mu przywilej noszenia rokiety i mantoletu. W 1972 roku ks. Botor przeszedł na emeryturę. Zmarł 1 stycznia 1973 w Reading i tam został pochowany. | ||
| Linia 12: | Linia 12: | ||
[[Kategoria:Biografie - B]] | [[Kategoria:Biografie - B]] | ||
[[Kategoria:Wojskowi]] | [[Kategoria:Wojskowi]] | ||
[[Kategoria:Duchowni w wojsku polskim]] | |||
[[Kategoria:Duchowni w wojsku niemieckim]] | |||
Aktualna wersja na dzień 00:53, 4 lut 2018
Botor Alfred (1914-1973)
Urodził się 8 września 1914 w Paniówkach w rodzinie górniczej Ignacego i Agnieszki z d. Musioł. Do szkoły powszechnej uczęszczał w Paniówkach i Przyszowicach. Następnie uczył się w gimnazjum w Mikołowie. W 1935 roku zdał egzamin dojrzałości. Jako uczeń gimnazjum był czynnym członkiem Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży. Po maturze wstąpił do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie i rozpoczął studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Ze względu na wybuch II wojny światowej ostatni rok studiów ukończył w ramach tajnego nauczania w Katowicach. Święcenia kapłańskie przyjął 23 grudnia 1939 w kaplicy Kurii Diecezjalnej w Katowicach z rąk bpa S. Adamskiego.
Po święceniach został skierowany jako wikariusz do parafii św. Szczepana w Bogucicach. Była to jego jedyna placówka duszpasterska w diecezji katowickiej. W październiku 1940 roku został powołany do wojska niemieckiego. Stan duchowny upoważniał go do służby sanitarnej. Mimo zaświadczenia Kurii Diecezjalnej, że jest kapłanem - ks. Botor został zwykłym szeregowcem i po przeszkoleniu rekruckim wysłany na front wschodni. Ciężko ranny przebywał dłuższy czas na rekonwalescencji. Następnie wysłano go na front zachodni, gdzie pełnił funkcję sanitariusza. Po pewnym czasie z pomocą członków francuskiego ruchu oporu udało mu się przedostać na stronę aliantów. Przebywał początkowo w Marsylii. Stamtąd przerzucono go do Włoch, gdzie wstąpił do II Korpusu Polskiego. Został tam mianowany kapelanem centrum wyszkolenia wojsk pancernych, a nieco później - kapelanem II Batalionu Komandosów.
Z chwilą przyjazdu do Anglii sprawował opiekę duszpasterską w obozach w: Checkendon, Netllebed, Howbary Park i Coombe Park. Dzięki jego staraniom w 1951 roku powstała nowa parafia w Reading, a on sam stanął na jej czele jako proboszcz. W uznaniu zasług kard. Stefan Wyszyński w marcu 1968 roku nadał mu przywilej noszenia rokiety i mantoletu. W 1972 roku ks. Botor przeszedł na emeryturę. Zmarł 1 stycznia 1973 w Reading i tam został pochowany.
Bibliografia
Akta personalne ks. Alfreda Botora; Schematyzm 1947-1977; Wojskowa służba, s. 131.
| |||||