Archiwum Archidiecezjalne w Katowicach: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
Początek formowania Kurii Katowickiej i współpracujących z nią instytucji przypada na lata 20. XX wieku, kiedy to ziemia górnośląska została na powrót przyłączona do Polski. Wówczas to powstała potrzeba stworzenia miejsca, w którym możliwe byłoby gromadzenie dokumentów związanych ze sprawami | Początek formowania Kurii Katowickiej i współpracujących z nią instytucji przypada na lata 20. XX wieku, kiedy to ziemia górnośląska została na powrót przyłączona do Polski. Wówczas to powstała potrzeba stworzenia miejsca, w którym możliwe byłoby gromadzenie dokumentów związanych ze sprawami nowo powstającej diecezji. Pierwsze archiwalia kościelne napłynęły na Górny Śląsk z Wrocławia w 1923 roku. Początkowo gromadzone były w budynku przy ulicy Francuskiej 2. W ciągu następnych lat kilkakrotnie zmieniano siedzibę archiwum, do którego ustawicznie wpływały dokumenty z Wrocławia oraz likwidowanego wikariatu generalnego w Cieszynie. Duży udział w tworzeniu struktur przykurialnych miał [[Bieniek Juliusz|ks. Juliusz Bieniek]], który był także pomysłodawcą obowiązującego do dziś, wzorcowego systemu sygnatur i porządkowania akt. Ponadto, ks. Bieniek z wielką pieczołowitością dbał o szczególnie cenne i zagrożone zniszczeniem materiały. W tym celu późniejszy biskup pomocniczy diecezji katowickiej zaproponował stworzenie "Ogólnodiecezjalnego Archiwum Ksiąg Metrykalnych". Projekt ten doczekał się realizacji w latach 1998-2008. | ||
W obliczu zagrożenia wybuchem II wojny światowej najbardziej wartościowe akta zostały przewiezione z Archiwum Diecezjalnego do jednej z imielińskich parafii. Zapobiegliwość ta okazała się jednak nadaremna, gdyż w wyniku bombardowania w 1945, plebania spłonęła, a wraz z nią ukryte dokumenty. Po zniszczonych aktach pozostał ślad tylko w zachowanym ich spisie. Ostatecznie na początku 1945 roku, wszystkie zgromadzone do tej pory archiwalia znalazły swoje miejsce w podziemiach kurialnych przy ulicy Jordana 39 w Katowicach. | W obliczu zagrożenia wybuchem II wojny światowej najbardziej wartościowe akta zostały przewiezione z Archiwum Diecezjalnego do jednej z imielińskich parafii. Zapobiegliwość ta okazała się jednak nadaremna, gdyż w wyniku bombardowania w 1945, plebania spłonęła, a wraz z nią ukryte dokumenty. Po zniszczonych aktach pozostał ślad tylko w zachowanym ich spisie. Ostatecznie na początku 1945 roku, wszystkie zgromadzone do tej pory archiwalia znalazły swoje miejsce w podziemiach kurialnych przy ulicy Jordana 39 w Katowicach. | ||
Archiwum Archidiecezjalne w Katowicach, 3 kwietnia 1991 roku otrzymało z rąk | Archiwum Archidiecezjalne w Katowicach, 3 kwietnia 1991 roku otrzymało z rąk abpa [[Zimoń Damian| Damiana Zimonia]] oficjalny status oraz regulamin, co przyczyniło się do rozwinięcia możliwości udostępniania archiwum na potrzeby osób zainteresowanych korzystaniem z jego zbiorów. | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
Wersja z 15:47, 27 paź 2010
Początek formowania Kurii Katowickiej i współpracujących z nią instytucji przypada na lata 20. XX wieku, kiedy to ziemia górnośląska została na powrót przyłączona do Polski. Wówczas to powstała potrzeba stworzenia miejsca, w którym możliwe byłoby gromadzenie dokumentów związanych ze sprawami nowo powstającej diecezji. Pierwsze archiwalia kościelne napłynęły na Górny Śląsk z Wrocławia w 1923 roku. Początkowo gromadzone były w budynku przy ulicy Francuskiej 2. W ciągu następnych lat kilkakrotnie zmieniano siedzibę archiwum, do którego ustawicznie wpływały dokumenty z Wrocławia oraz likwidowanego wikariatu generalnego w Cieszynie. Duży udział w tworzeniu struktur przykurialnych miał ks. Juliusz Bieniek, który był także pomysłodawcą obowiązującego do dziś, wzorcowego systemu sygnatur i porządkowania akt. Ponadto, ks. Bieniek z wielką pieczołowitością dbał o szczególnie cenne i zagrożone zniszczeniem materiały. W tym celu późniejszy biskup pomocniczy diecezji katowickiej zaproponował stworzenie "Ogólnodiecezjalnego Archiwum Ksiąg Metrykalnych". Projekt ten doczekał się realizacji w latach 1998-2008.
W obliczu zagrożenia wybuchem II wojny światowej najbardziej wartościowe akta zostały przewiezione z Archiwum Diecezjalnego do jednej z imielińskich parafii. Zapobiegliwość ta okazała się jednak nadaremna, gdyż w wyniku bombardowania w 1945, plebania spłonęła, a wraz z nią ukryte dokumenty. Po zniszczonych aktach pozostał ślad tylko w zachowanym ich spisie. Ostatecznie na początku 1945 roku, wszystkie zgromadzone do tej pory archiwalia znalazły swoje miejsce w podziemiach kurialnych przy ulicy Jordana 39 w Katowicach.
Archiwum Archidiecezjalne w Katowicach, 3 kwietnia 1991 roku otrzymało z rąk abpa Damiana Zimonia oficjalny status oraz regulamin, co przyczyniło się do rozwinięcia możliwości udostępniania archiwum na potrzeby osób zainteresowanych korzystaniem z jego zbiorów.
Bibliografia
F. Maroń, Archiwum Diecezjalne w Katowicach, jego początki, dzieje i obecny stan, SSHT 7 (1974), s. 5-24.