Św. Małgorzata Maria Alacoque: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
(foto)
(dr)
Linia 6: Linia 6:
Małgorzata Maria Alacoque OVM  urodziła się 22 lipca 1647 w Lauthecourt (dziś jest to część miejscowości Verosvres). Była córką Klaudiusza, pełniącego obowiązki notariusza i sędziego, który zmarł, gdy Małgorzata miała 8 lat. Niedługo po stracie ojca w jej młodym życiu rozpoczął się trudny okres, gdyż trafiła pod opiekę despotycznego wuja i ciotek.  
Małgorzata Maria Alacoque OVM  urodziła się 22 lipca 1647 w Lauthecourt (dziś jest to część miejscowości Verosvres). Była córką Klaudiusza, pełniącego obowiązki notariusza i sędziego, który zmarł, gdy Małgorzata miała 8 lat. Niedługo po stracie ojca w jej młodym życiu rozpoczął się trudny okres, gdyż trafiła pod opiekę despotycznego wuja i ciotek.  


Małgorzata zaczęła odczuwać powołanie zakonne, co skłoniło ją do poszukiwania właściwej drogi. Początkowo proponowano jej wstąpienie do zgromadzenia sióstr urszulanek w Mâcon. Ostatecznie jednak odrzuciła tę propozycję, decydując się na formację w klasztorze wizytek mieszczącym się w Paray-le-Monial, do którego wstąpiła w roku 1671, mając 24 lata. Rok później złożyła profesję zakonną. Życie klasztorne Małgorzaty Marii Alacoque odznaczało się szczerą pobożnością i pokorą. 27 grudnia 1673 roku, w dzień wspomnienia liturgicznego św. Jana Ewangelisty, doświadczyła pierwszej wizji o charakterze mistycznym. Przeżycie to pozwoliło jej na wniknięcie w miłość Najświętszego Serca Pana Jezusa oraz wysłuchanie wezwania, aby zapoczątkować starania o szerzenie kultu Najświętszego Serca w duchu zadośćuczynienia. Jednak podjęte przez Małgorzatę Alacoque działania napotkały na opór sprzeciwu i nieufności ze strony otoczenia, co stało się dla niej źródłem osobistych udręk. W tych trudnych chwilach znalazła oparcie w swoich spowiednikach, którymi byli Klaudiusz La Colombiere, o. Rolin oraz o. Croiset.
Małgorzata zaczęła odczuwać powołanie zakonne, co skłoniło ją do poszukiwania właściwej drogi. Początkowo proponowano jej wstąpienie do Zgromadzenia Sióstr Urszulanek w Mâcon. Ostatecznie jednak odrzuciła tę propozycję, decydując się na formację w klasztorze wizytek mieszczącym się w Paray-le-Monial, do którego wstąpiła w roku 1671, mając 24 lata. Rok później złożyła profesję zakonną. Życie klasztorne Małgorzaty Marii Alacoque odznaczało się szczerą pobożnością i pokorą. 27 grudnia 1673 roku, w dzień wspomnienia liturgicznego św. Jana Ewangelisty, doświadczyła pierwszej wizji o charakterze mistycznym. Przeżycie to pozwoliło jej na wniknięcie w miłość Najświętszego Serca Pana Jezusa oraz wysłuchanie wezwania, aby zapoczątkować starania o szerzenie kultu Najświętszego Serca w duchu zadośćuczynienia. Jednak podjęte przez Małgorzatę Alacoque działania napotkały opór, sprzeciw i nieufność otoczenia, co stało się dla niej źródłem osobistych udręk. W tych trudnych chwilach znalazła oparcie w swoich spowiednikach, którymi byli Klaudiusz La Colombiere, o. Rolin oraz o. Croiset.


Kolejnego objawienia Małgorzata doświadczyła w 1674 roku, została wówczas wezwana do propagowania pierwszopiątkowej komunii wynagradzającej za grzechy. Jednakże swoją największą wizję przeżyła rok później, 16 czerwca 1675 roku, podczas oktawy uroczystości [[Boże Ciało|Bożego Ciała]]. W jej trakcie Chrystus zapewnił ją o swojej wielkiej miłości do ludzi oraz nakazał ustanowienie w kalendarzu liturgicznym osobnego święta ku czci Najświętszego Serca. Do tych objawień pozytywnie odniosła się komisja teologów, ale oficjalnie uroczystość ku czci Najświętszego Serca Jezusowego została ustanowiona dopiero w 1856 roku, za czasu pontyfikatu [[Pius IX|Piusa IX]].
Kolejnego objawienia Małgorzata doświadczyła w 1674 roku. Została wówczas wezwana do propagowania pierwszopiątkowej komunii wynagradzającej za grzechy. Jednakże swoją największą wizję przeżyła rok później, 16 czerwca 1675 roku, podczas oktawy uroczystości [[Boże Ciało|Bożego Ciała]]. W jej trakcie Chrystus zapewnił ją o swojej wielkiej miłości do ludzi oraz nakazał ustanowienie w kalendarzu liturgicznym osobnego święta ku czci Najświętszego Serca. Do tych objawień pozytywnie odniosła się komisja teologów, ale oficjalnie uroczystość ku czci Najświętszego Serca Jezusowego została ustanowiona dopiero w 1856 roku, za czasu pontyfikatu [[Pius IX|Piusa IX]].


W 1685 roku Małgorzata Maria Alacoque została wychowawczynią nowicjuszek zakonnych. Realizując to zadanie, szerzyła kult Serca Jezusowego. W lipcu 1688 roku ponownie doświadczyła wizji, w którym objawiło jej się Najświętsze Serce oraz Franciszek Salezy i Klaudiusz La Colombiere. W tym samym roku na terenie klasztoru powstała kaplica Najświętszego Serca Pana Jezusa. Ostatniej wizji Małgorzata doświadczyła w 1689 roku.  
W 1685 roku Małgorzata Maria Alacoque została wychowawczynią nowicjuszek zakonnych. Realizując to zadanie, szerzyła kult Serca Jezusowego. W lipcu 1688 roku ponownie doświadczyła wizji, w której objawiło jej się Najświętsze Serce oraz Franciszek Salezy i Klaudiusz La Colombiere. W tym samym roku na terenie klasztoru powstała kaplica Najświętszego Serca Pana Jezusa. Ostatniej wizji Małgorzata doświadczyła w 1689 roku.  


Zmarła 16 października 1690 roku, po krótkiej chorobie, na terenie klasztoru. Została beatyfikowana w roku 1864 przez Piusa IX, a w roku 1920 [[Benedykt XV]] ogłosił ją świętą.  
Zmarła 16 października 1690 roku, po krótkiej chorobie, na terenie klasztoru. Została beatyfikowana w roku 1864 przez Piusa IX, a w roku 1920 [[Benedykt XV]] ogłosił ją świętą.  


W ocenie Kościoła, Małgorzata Maria Alacoque znacząco przyczyniła się do rozwoju oraz poprawnego rozumienia kultu Najświętszego Serca Jezusowego. Klasztor sióstr wizytek w Paray-le-Monial nadal uchodzi za centrum odnowy religijnej, nawet poza obszarem Francji.  Relikwie świętej czczone są w Kaplicy Nawiedzenia w Paray-le-Monial.  
W ocenie Kościoła, Małgorzata Maria Alacoque znacząco przyczyniła się do rozwoju oraz poprawnego rozumienia kultu Najświętszego Serca Jezusowego. Klasztor Sióstr Wizytek w Paray-le-Monial nadal uchodzi za centrum odnowy religijnej, nawet poza obszarem Francji.  Relikwie świętej czczone są w Kaplicy Nawiedzenia w Paray-le-Monial.  


W ikonografii św. Małgorzata Maria Alacoque przedstawiana jest jako wizytka w czarnym habicie, która w rękach trzyma przebite serce11 lub jako wizytka z rękami skrzyżowanymi na piersiach, adorująca Serce Jezusa.  
W ikonografii św. Małgorzata Maria Alacoque przedstawiana jest jako wizytka w czarnym habicie, która w rękach trzyma przebite serce lub jako wizytka z rękami skrzyżowanymi na piersiach, adorująca Serce Jezusa.  


==Bibliografia==
==Bibliografia==

Wersja z 23:07, 12 wrz 2015

Św. Małgorzata Maria Alacoque

Paray le Monial
Paray le Monial
Paray le Monial

Małgorzata Maria Alacoque OVM urodziła się 22 lipca 1647 w Lauthecourt (dziś jest to część miejscowości Verosvres). Była córką Klaudiusza, pełniącego obowiązki notariusza i sędziego, który zmarł, gdy Małgorzata miała 8 lat. Niedługo po stracie ojca w jej młodym życiu rozpoczął się trudny okres, gdyż trafiła pod opiekę despotycznego wuja i ciotek.

Małgorzata zaczęła odczuwać powołanie zakonne, co skłoniło ją do poszukiwania właściwej drogi. Początkowo proponowano jej wstąpienie do Zgromadzenia Sióstr Urszulanek w Mâcon. Ostatecznie jednak odrzuciła tę propozycję, decydując się na formację w klasztorze wizytek mieszczącym się w Paray-le-Monial, do którego wstąpiła w roku 1671, mając 24 lata. Rok później złożyła profesję zakonną. Życie klasztorne Małgorzaty Marii Alacoque odznaczało się szczerą pobożnością i pokorą. 27 grudnia 1673 roku, w dzień wspomnienia liturgicznego św. Jana Ewangelisty, doświadczyła pierwszej wizji o charakterze mistycznym. Przeżycie to pozwoliło jej na wniknięcie w miłość Najświętszego Serca Pana Jezusa oraz wysłuchanie wezwania, aby zapoczątkować starania o szerzenie kultu Najświętszego Serca w duchu zadośćuczynienia. Jednak podjęte przez Małgorzatę Alacoque działania napotkały opór, sprzeciw i nieufność otoczenia, co stało się dla niej źródłem osobistych udręk. W tych trudnych chwilach znalazła oparcie w swoich spowiednikach, którymi byli Klaudiusz La Colombiere, o. Rolin oraz o. Croiset.

Kolejnego objawienia Małgorzata doświadczyła w 1674 roku. Została wówczas wezwana do propagowania pierwszopiątkowej komunii wynagradzającej za grzechy. Jednakże swoją największą wizję przeżyła rok później, 16 czerwca 1675 roku, podczas oktawy uroczystości Bożego Ciała. W jej trakcie Chrystus zapewnił ją o swojej wielkiej miłości do ludzi oraz nakazał ustanowienie w kalendarzu liturgicznym osobnego święta ku czci Najświętszego Serca. Do tych objawień pozytywnie odniosła się komisja teologów, ale oficjalnie uroczystość ku czci Najświętszego Serca Jezusowego została ustanowiona dopiero w 1856 roku, za czasu pontyfikatu Piusa IX.

W 1685 roku Małgorzata Maria Alacoque została wychowawczynią nowicjuszek zakonnych. Realizując to zadanie, szerzyła kult Serca Jezusowego. W lipcu 1688 roku ponownie doświadczyła wizji, w której objawiło jej się Najświętsze Serce oraz Franciszek Salezy i Klaudiusz La Colombiere. W tym samym roku na terenie klasztoru powstała kaplica Najświętszego Serca Pana Jezusa. Ostatniej wizji Małgorzata doświadczyła w 1689 roku.

Zmarła 16 października 1690 roku, po krótkiej chorobie, na terenie klasztoru. Została beatyfikowana w roku 1864 przez Piusa IX, a w roku 1920 Benedykt XV ogłosił ją świętą.

W ocenie Kościoła, Małgorzata Maria Alacoque znacząco przyczyniła się do rozwoju oraz poprawnego rozumienia kultu Najświętszego Serca Jezusowego. Klasztor Sióstr Wizytek w Paray-le-Monial nadal uchodzi za centrum odnowy religijnej, nawet poza obszarem Francji. Relikwie świętej czczone są w Kaplicy Nawiedzenia w Paray-le-Monial.

W ikonografii św. Małgorzata Maria Alacoque przedstawiana jest jako wizytka w czarnym habicie, która w rękach trzyma przebite serce lub jako wizytka z rękami skrzyżowanymi na piersiach, adorująca Serce Jezusa.

Bibliografia

Fros H., Sowa F., Księga imion i świętych, t. 4, Kraków 2000; W. Niewęgłowski, Leksykon Świętych, Warszawa 1998. Schauber V., Schindler H., Ilustrowany leksykon świętych, tłum. P. Tkaczyk, R. Zajączkowski, Kielce 2003.