Św. Ludwik Grignion de Montfort: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
(dr)
(dr)
 
(Nie pokazano 2 wersji utworzonych przez 2 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
==Św. Ludwik Grignion de Montfort (1673-1716)==
==Św. Ludwik Grignion de Montfort (1673-1716)==
[[Plik:Louis de montfort.jpg|200px|thumb|right]]


Urodził się 31 styczna  1673 w Monfort-La Cane (dzisiaj: Monfort –sur Meu w departamencie d’Ille-et-Vilaine, Górna Bretania) we Francji. Uczęszczał do szkoły prowadzonej przez jezuitów w Rennes by następnie w 1693 roku udać się do Paryża celem przygotowania do posługi kapłańskiej. W czasie studiów, jego głównym zamiłowaniem było studiowanie dzieł poświęconych życiu Matki Bożej. Był gorliwym czcicielem Matki Bożej. O jego pobożności maryjnej świadczy fakt używania podwójnego imienia „Ludwik - Maria”. 5 czerwca 1700 przyjął święcenia kapłańskie.  
Urodził się 31 stycznia 1673 w Monfort-La Cane (dzisiaj: Monfort-sur Meu w departamencie d’Ille-et-Vilaine, Górna Bretania) we Francji. Uczęszczał do szkoły prowadzonej przez [[Jezuici|jezuitów]] w Rennes, by następnie w 1693 roku udać się do Paryża celem przygotowania do posługi kapłańskiej. Był gorliwym czcicielem Matki Bożej i w czasie studiów dzieła poświęcone Jej życiu stanowiły główny nurt jego zainteresowań. O jego pobożności maryjnej świadczy fakt używania podwójnego imienia Ludwik Maria. 5 czerwca 1700 przyjął święcenia kapłańskie.  


Został wysłany przez przełożonych z misją ewangelizacyjną do Nantes i Poitiers. Został mianowany kapelanem szpitalnym w Poitiers. Złożywszy śluby ubóstwa  poświęcił się pracy ubogim.  W 1703 roku założył wraz z Marią Luizą Trichet zgromadzenie „Córek Mądrości” (Filles de la Sagesse Divine), których misja polegała na pomocy dzieciom z ubogich rodzin. Następnie udał się do Rzymu gdzie 6 czerwca 1706 został przyjęty przez [[Klemens XI|papieża Klemensa XI]], który utwierdził Ludwika Grignion w wyborze pracy misjonarskiej we Francji.  Był kaznodzieją głównie z zachodniej Francji. W czasie kazań zachęcał wiernych do wierności przyrzeczeniom chrztu świętego oraz zawierzeniu życia Maryi. Owocem tej misji było założenie  wspólnoty Księży Misjonarzy z Towarzystwa Maryi  (Compagne de Marie), dla których w 1713 roku napisał regułę. Był autorem niezliczonej liczby kantyków. Najsłynniejszym dziełem Ludwika Grignion był ''Traktat o prawdziwym nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny''. Książka ta, w sposób istotny przyczyniła się do rozwoju pobożności maryjnej oraz mariologii. Zawarte w niej przemyślenia przyczyniły się do odkrycia przez Kościół roli Maryi w dziele zbawienia. Myśli teologiczne wyłożone w ''Traktacie''  były inspiracją dla założycieli „nowych” wspólnot ewangelizacyjnych we Francji - ''Świętego Jana'' i ''Wody Żywej''. Ludwik Maria Grinion zmarł wycieńczony pracą i postami 28 kwietnia 1716 w Saint-Laurent-sur-Sèvre (Wandeia). Beatyfikowany przez [[Leon XIII|papieża Leona XIII]] (1888) i kanonizowany przez [[Pius XII|papieża Piusa XII]] (20 lipca 1947). Ludwik Grignion uważany jest za głównego przedstawiciela drugiego pokolenia francuskiej szkoły duchowości.   
Przełożeni posłali go z misją ewangelizacyjną do Nantes i Poitiers. Został mianowany kapelanem szpitalnym w Poitiers. Złożywszy śluby ubóstwa  poświęcił się pracy ubogim.  W 1703 roku założył wraz z Marią Luizą Trichet zgromadzenie „Córek Mądrości” (Filles de la Sagesse Divine), których misja polegała na pomocy dzieciom z ubogich rodzin. Następnie udał się do Rzymu, gdzie 6 czerwca 1706 został przyjęty przez [[Klemens XI|papieża Klemensa XI]], który utwierdził Ludwika Grignion w wyborze pracy misjonarskiej we Francji.  Był kaznodzieją głównie w zachodniej Francji. W czasie kazań zachęcał wiernych do wierności przyrzeczeniom chrztu świętego oraz zawierzeniu życia Maryi. Owocem tej misji było założenie  wspólnoty Księży Misjonarzy z Towarzystwa Maryi  (Compagne de Marie), dla których w 1713 roku napisał regułę. Był autorem niezliczonej liczby kantyków. Najsłynniejszym dziełem Ludwika Grignion był '' Traktat o prawdziwym nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny''. Książka ta, w sposób istotny przyczyniła się do rozwoju pobożności maryjnej oraz mariologii. Zawarte w niej przemyślenia przyczyniły się do odkrycia przez Kościół roli Maryi w dziele zbawienia. Myśli teologiczne wyłożone w '' Traktacie ''  były inspiracją dla założycieli „nowych” wspólnot ewangelizacyjnych we Francji - '' Świętego Jana '' i '' Wody Żywej''. Ludwik Maria Grignion zmarł wycieńczony pracą i postami 28 kwietnia 1716 w Saint-Laurent-sur-Sèvre (Wandeia). Beatyfikowany przez [[Leon XIII|papieża Leona XIII]] (1888) i kanonizowany przez [[Pius XII|papieża Piusa XII]] (20 lipca 1947). Ludwik Grignion uważany jest za głównego przedstawiciela drugiego pokolenia francuskiej szkoły duchowości.   


W książce ''Przekroczyć próg nadziei'' (Lublin 1994) [[Jan Paweł II|papież Jan Paweł II]]  wyjaśnił, że zawołanie  - ''Totus Tuus'' zaczerpnął z dzieła św. Ludwika Grignion. W 1996 roku (19 IX) papież odbył pielgrzymkę do grobu świętego.
W książce '' Przekroczyć próg nadziei '' (Lublin 1994) [[Jan Paweł II|papież Jan Paweł II]]  wyjaśnił, że zawołanie  - '' Totus Tuus '' zaczerpnął z dzieła św. Ludwika Grignion. W 1996 roku (19 IX) papież odbył pielgrzymkę do grobu świętego.


*Wspomnienie liturgiczne przypada 28 kwietnia.
*Wspomnienie liturgiczne przypada 28 kwietnia.
Linia 15: Linia 16:
{{Noty biograficzne}}
{{Noty biograficzne}}
[[Kategoria: Sanctus - L|Ludwik]]
[[Kategoria: Sanctus - L|Ludwik]]
[[Kategoria: Biografie - L|Lud]]
[[Kategoria: Biografie - L|Ludwik]]

Aktualna wersja na dzień 21:36, 23 mar 2020

Św. Ludwik Grignion de Montfort (1673-1716)

Louis de montfort.jpg

Urodził się 31 stycznia 1673 w Monfort-La Cane (dzisiaj: Monfort-sur Meu w departamencie d’Ille-et-Vilaine, Górna Bretania) we Francji. Uczęszczał do szkoły prowadzonej przez jezuitów w Rennes, by następnie w 1693 roku udać się do Paryża celem przygotowania do posługi kapłańskiej. Był gorliwym czcicielem Matki Bożej i w czasie studiów dzieła poświęcone Jej życiu stanowiły główny nurt jego zainteresowań. O jego pobożności maryjnej świadczy fakt używania podwójnego imienia Ludwik Maria. 5 czerwca 1700 przyjął święcenia kapłańskie.

Przełożeni posłali go z misją ewangelizacyjną do Nantes i Poitiers. Został mianowany kapelanem szpitalnym w Poitiers. Złożywszy śluby ubóstwa poświęcił się pracy ubogim. W 1703 roku założył wraz z Marią Luizą Trichet zgromadzenie „Córek Mądrości” (Filles de la Sagesse Divine), których misja polegała na pomocy dzieciom z ubogich rodzin. Następnie udał się do Rzymu, gdzie 6 czerwca 1706 został przyjęty przez papieża Klemensa XI, który utwierdził Ludwika Grignion w wyborze pracy misjonarskiej we Francji. Był kaznodzieją głównie w zachodniej Francji. W czasie kazań zachęcał wiernych do wierności przyrzeczeniom chrztu świętego oraz zawierzeniu życia Maryi. Owocem tej misji było założenie wspólnoty Księży Misjonarzy z Towarzystwa Maryi (Compagne de Marie), dla których w 1713 roku napisał regułę. Był autorem niezliczonej liczby kantyków. Najsłynniejszym dziełem Ludwika Grignion był Traktat o prawdziwym nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny. Książka ta, w sposób istotny przyczyniła się do rozwoju pobożności maryjnej oraz mariologii. Zawarte w niej przemyślenia przyczyniły się do odkrycia przez Kościół roli Maryi w dziele zbawienia. Myśli teologiczne wyłożone w Traktacie były inspiracją dla założycieli „nowych” wspólnot ewangelizacyjnych we Francji - Świętego Jana i Wody Żywej. Ludwik Maria Grignion zmarł wycieńczony pracą i postami 28 kwietnia 1716 w Saint-Laurent-sur-Sèvre (Wandeia). Beatyfikowany przez papieża Leona XIII (1888) i kanonizowany przez papieża Piusa XII (20 lipca 1947). Ludwik Grignion uważany jest za głównego przedstawiciela drugiego pokolenia francuskiej szkoły duchowości.

W książce Przekroczyć próg nadziei (Lublin 1994) papież Jan Paweł II wyjaśnił, że zawołanie - Totus Tuus zaczerpnął z dzieła św. Ludwika Grignion. W 1996 roku (19 IX) papież odbył pielgrzymkę do grobu świętego.

  • Wspomnienie liturgiczne przypada 28 kwietnia.

Bibliografia

T. Rey-Mermet, Louis-Marie Grignion de Montfort (1673- 1716), Paris 1984; L. M. Clenet, Grignion de Montfort. Le saint de la Vendée, Paris 1988; L. Pérouas, Grignion de Montfort et la Vendée, Paris 1989; B. Guitteny, Grignion de Montfort, missionnaire des pauvres, Paris 1993; J. Séguy, Millénarisme et «ordres adventistes»: Grignion de Montfort et les « Apôtres des Derniers Temps, Archives des sciences sociales des religions, Année 1982, Volume 53, Numéro 1, p. 23–48.