Św. Alojzy Gonzaga: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Grynjoanna (dyskusja | edycje) |
||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[Plik:Alojzy Michalkowice.jpg|right|200px|thumb|witraż z kościoła w Michałkowicach]] | [[Plik:Alojzy Michalkowice.jpg|right|200px|thumb|witraż z kościoła w Michałkowicach]] | ||
[[Plik:AlojzyGonzaga2.jpg|200px|thumb|Muzeum Archid. Katowice]] | [[Plik:AlojzyGonzaga2.jpg|200px|thumb|Muzeum Archid. Katowice]] | ||
Alojzy Gonzaga urodził się 9 marca 1568 w Castiglione k. Mantoue (Lombardia) jako syn markiza Ferdynanda (1544-1586) i Marty z d. Tana Santena (1550-1605). 20 kwietnia 1568 został ochrzczony. Ojciec chciał by syn poświecił się karierze wojskowej. Już w wieku 4 lat jego ojciec kazał przygotować dla syna strój żołnierski. Tymczasem matka modliła się dla niego o powołanie kapłańskie. W 1577 roku został wraz z bratem Rudolfem wysłany do Florencji, gdzie miał pobierać nauki m.in. z łaciny i języków starożytnych głównie greki. Tam też, obserwując sposób życia arystokracji postanowił, iż przez całe życie będzie się starał kształtować charakter poszcząc oraz walcząc z gniewem, niecierpliwością oraz malkontenctwem. W czasie pobytu we Florencji, dzięki rozważaniu tajemnic różańca, odkrył również pobożność maryjną. W chwilach zwątpienia, często modlił się słowami: „Prowadź mnie, mój Boże”. W 1581 roku towarzyszył ojcu który pełnił funkcję wielkiego szambelana na dworze króla Filipa II Hiszpańskiego w podróży do Madrytu. Tam też został mianowany giermkiem księcia Jakuba. Posłuszny ojcu uczestniczył w życiu dworskim jednak pragnął powrócić do Włoch. W lipcu 1585 roku odbył w Mantoue rekolekcje wg ćwiczeń św. Ignacego. To wydarzenie utwierdziło Alojzego w powołaniu jezuickim. | Alojzy Gonzaga urodził się 9 marca 1568 w Castiglione k. Mantoue (Lombardia) jako syn markiza Ferdynanda (1544-1586) i Marty z d. Tana Santena (1550-1605). 20 kwietnia 1568 został ochrzczony. Ojciec chciał by syn poświecił się karierze wojskowej. Już w wieku 4 lat jego ojciec kazał przygotować dla syna strój żołnierski. Tymczasem matka modliła się dla niego o powołanie kapłańskie. W 1577 roku został wraz z bratem Rudolfem wysłany do Florencji, gdzie miał pobierać nauki m.in. z łaciny i języków starożytnych głównie greki. Tam też, obserwując sposób życia arystokracji, postanowił, iż przez całe życie będzie się starał kształtować charakter poszcząc oraz walcząc z gniewem, niecierpliwością oraz malkontenctwem. W czasie pobytu we Florencji, dzięki rozważaniu tajemnic różańca, odkrył również pobożność maryjną. W chwilach zwątpienia, często modlił się słowami: „Prowadź mnie, mój Boże”. W 1581 roku towarzyszył ojcu który pełnił funkcję wielkiego szambelana na dworze króla Filipa II Hiszpańskiego w podróży do Madrytu. Tam też został mianowany giermkiem księcia Jakuba. Posłuszny ojcu uczestniczył w życiu dworskim jednak pragnął powrócić do Włoch. W lipcu 1585 roku odbył w Mantoue rekolekcje wg ćwiczeń św. Ignacego. To wydarzenie utwierdziło Alojzego w powołaniu jezuickim. | ||
2 listopada 1585 jako najstarszy syn, zrzekł się praw do tytułu markiza na rzecz swojego brata Rudolfa i dwa dni później udał się do Rzymu. Pod koniec 25 listopada 1585 | 2 listopada 1585, jako najstarszy syn, zrzekł się praw do tytułu markiza na rzecz swojego brata Rudolfa i dwa dni później udał się do Rzymu. Pod koniec 25 listopada 1585 został przyjęty do nowicjatu [[Jezuici|Towarzystwa Jezusowego]] na Kwirynale (św. Andrzeja). 25 listopada 1587 złożył pierwsze śluby zakonne. 25 lutego 1588 otrzymał tonsurę. W zakonie poświęcił się modlitwie, studiom filozoficznym i teologicznym oraz dziełom miłosierdzia, pełniąc posługę w szpitalu. We wrześniu 1589 roku został wysłany przez przełożonych do rodzinnej posiadłości w Castiglione, by pomóc w rozwiązaniu sporu o zamek w Solferino. Następnie zamieszkał w domu zakonnym w Mediolanie, jednak przeczuwając zbliżającą się śmierć powrócił do Rzymu. Celem wzrostu duchowego kierował się wskazaniami zawartymi w „Wyznaniach” św. Augustyna oraz komentarzach do „Pieśni nad Pieśniami” św. Bernarda. W latach 1590-1591 w Rzymie wybucha epidemia. Alojzy Gonzaga podjął posługę w szpitalach rzymskich św. Sykstusa i św. Maryi Pojednawczyni (Consolatione). Zmarł w nocy z 20/21 czerwca 1591 w Rzymie, w wieku 23 lat. Jego ciało spoczywa w kościele św. Ignacego w Rzymie. W 1605 roku został beatyfikowany przez papieża [[Klemens VIII|Klemensa VIII]], a 26 kwietnia 1726 kanonizowany przez papieża [[Benedykt XIII|Benedykta XIII]]. 21 czerwca 1925 papież [[Pius XI]] ogłosił go patronem młodzieży katolickiej. Alojzy jest autorem „Traktatu o Aniołach” („Méditation sur les saints Anges et en particulier sur les Anges Gardiens”). O jego prawości charakteru i zaufaniu Opatrzności Bożej od najmłodszych lat świadczy anegdota opisująca wydarzenie z lat dziecięcych Alojzego Gonzagi: "Jeden ze znajomych, widząc bawiącego się Alojzego postawił mu pytanie: «Jeżeli musiałbyś zaraz umrzeć to co byś zrobił?», na co Alojzy miał odpowiedzieć: «Grałbym dalej»". | ||
*W państwach francuskojęzycznych używa się imienia św. Louis = Ludwik Gonzaga jako że imię „Aloys” jest używane niezmiernie rzadko. | *W państwach francuskojęzycznych używa się imienia św. Louis = Ludwik Gonzaga jako że imię „Aloys” jest używane niezmiernie rzadko. | ||
Wersja z 10:50, 16 sie 2010
św. Alojzy (Ludwik) Gonzaga (1568-1591)
Alojzy Gonzaga urodził się 9 marca 1568 w Castiglione k. Mantoue (Lombardia) jako syn markiza Ferdynanda (1544-1586) i Marty z d. Tana Santena (1550-1605). 20 kwietnia 1568 został ochrzczony. Ojciec chciał by syn poświecił się karierze wojskowej. Już w wieku 4 lat jego ojciec kazał przygotować dla syna strój żołnierski. Tymczasem matka modliła się dla niego o powołanie kapłańskie. W 1577 roku został wraz z bratem Rudolfem wysłany do Florencji, gdzie miał pobierać nauki m.in. z łaciny i języków starożytnych głównie greki. Tam też, obserwując sposób życia arystokracji, postanowił, iż przez całe życie będzie się starał kształtować charakter poszcząc oraz walcząc z gniewem, niecierpliwością oraz malkontenctwem. W czasie pobytu we Florencji, dzięki rozważaniu tajemnic różańca, odkrył również pobożność maryjną. W chwilach zwątpienia, często modlił się słowami: „Prowadź mnie, mój Boże”. W 1581 roku towarzyszył ojcu który pełnił funkcję wielkiego szambelana na dworze króla Filipa II Hiszpańskiego w podróży do Madrytu. Tam też został mianowany giermkiem księcia Jakuba. Posłuszny ojcu uczestniczył w życiu dworskim jednak pragnął powrócić do Włoch. W lipcu 1585 roku odbył w Mantoue rekolekcje wg ćwiczeń św. Ignacego. To wydarzenie utwierdziło Alojzego w powołaniu jezuickim.
2 listopada 1585, jako najstarszy syn, zrzekł się praw do tytułu markiza na rzecz swojego brata Rudolfa i dwa dni później udał się do Rzymu. Pod koniec 25 listopada 1585 został przyjęty do nowicjatu Towarzystwa Jezusowego na Kwirynale (św. Andrzeja). 25 listopada 1587 złożył pierwsze śluby zakonne. 25 lutego 1588 otrzymał tonsurę. W zakonie poświęcił się modlitwie, studiom filozoficznym i teologicznym oraz dziełom miłosierdzia, pełniąc posługę w szpitalu. We wrześniu 1589 roku został wysłany przez przełożonych do rodzinnej posiadłości w Castiglione, by pomóc w rozwiązaniu sporu o zamek w Solferino. Następnie zamieszkał w domu zakonnym w Mediolanie, jednak przeczuwając zbliżającą się śmierć powrócił do Rzymu. Celem wzrostu duchowego kierował się wskazaniami zawartymi w „Wyznaniach” św. Augustyna oraz komentarzach do „Pieśni nad Pieśniami” św. Bernarda. W latach 1590-1591 w Rzymie wybucha epidemia. Alojzy Gonzaga podjął posługę w szpitalach rzymskich św. Sykstusa i św. Maryi Pojednawczyni (Consolatione). Zmarł w nocy z 20/21 czerwca 1591 w Rzymie, w wieku 23 lat. Jego ciało spoczywa w kościele św. Ignacego w Rzymie. W 1605 roku został beatyfikowany przez papieża Klemensa VIII, a 26 kwietnia 1726 kanonizowany przez papieża Benedykta XIII. 21 czerwca 1925 papież Pius XI ogłosił go patronem młodzieży katolickiej. Alojzy jest autorem „Traktatu o Aniołach” („Méditation sur les saints Anges et en particulier sur les Anges Gardiens”). O jego prawości charakteru i zaufaniu Opatrzności Bożej od najmłodszych lat świadczy anegdota opisująca wydarzenie z lat dziecięcych Alojzego Gonzagi: "Jeden ze znajomych, widząc bawiącego się Alojzego postawił mu pytanie: «Jeżeli musiałbyś zaraz umrzeć to co byś zrobił?», na co Alojzy miał odpowiedzieć: «Grałbym dalej»".
- W państwach francuskojęzycznych używa się imienia św. Louis = Ludwik Gonzaga jako że imię „Aloys” jest używane niezmiernie rzadko.
Bibliografia
[b.a.], Vie de Saint Louis de Gonzague de la compagnie de Jésus, Limoges, 1893; L. Gonzague, Méditation sur les saints Anges et en particulier sur les Anges Gardiens, Saint-Benoît-du-Sault, 2006. Foto:św. Alojzy Gonzaga, Muzeum Arch. Katowice.