Łukaszek Edmund: Różnice pomiędzy wersjami
(dr) |
(uzupełnienie - kategoria) |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
== Łukaszek Edmund (1907-1973), proboszcz w Paniówkach == | == Łukaszek Edmund (1907-1973), proboszcz w Paniówkach == | ||
[[Grafika:Lukaszek Edmund.jpg|left]] | [[Grafika:Lukaszek Edmund.jpg|left|thumb]] | ||
Urodził się 27 października 1907 w Wirku-Nowej Wsi w rodzinie Józefa i Klary z d. Pawletta. Do szkoły powszechnej uczęszczał w Wirku-Nowej Wsi. Następnie uczył się w Małym Seminarium Duchownym Księży Misjonarzy w Krakowie na Stradomiu. Egzamin dojrzałości zdał w czerwcu 1927. Już wcześniej złożył pierwsze śluby zakonne. Po maturze rozpoczął studia w należącym do Księży Misjonarzy Instytucie Teologicznym. Ponieważ chciał pracować, jak wyznał, „dla swoich w swojej diecezji”, w 1930 roku przeniósł się do [[Śląskie Seminarium Duchowne|Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie]] i kontynuował studia na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Jagiellońskiego|Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego]]. Święcenia kapłańskie przyjął 26 czerwca 1932 w katedrze [[Parafia Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Katowicach|św. Ap. Piotra i Pawła w Katowicach]] z rąk [[Adamski Stanisław|bpa S. Adamskiego]]. | Urodził się 27 października 1907 w Wirku-Nowej Wsi w rodzinie Józefa i Klary z d. Pawletta. Do szkoły powszechnej uczęszczał w Wirku-Nowej Wsi. Następnie uczył się w Małym Seminarium Duchownym Księży Misjonarzy w Krakowie na Stradomiu. Egzamin dojrzałości zdał w czerwcu 1927. Już wcześniej złożył pierwsze śluby zakonne. Po maturze rozpoczął studia w należącym do Księży Misjonarzy Instytucie Teologicznym. Ponieważ chciał pracować, jak wyznał, „dla swoich w swojej diecezji”, w 1930 roku przeniósł się do [[Śląskie Seminarium Duchowne|Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie]] i kontynuował studia na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Jagiellońskiego|Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego]]. Święcenia kapłańskie przyjął 26 czerwca 1932 w katedrze [[Parafia Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Katowicach|św. Ap. Piotra i Pawła w Katowicach]] z rąk [[Adamski Stanisław|bpa S. Adamskiego]]. | ||
Po święceniach był na zastępstwie wakacyjnym w [[Parafia św. Józefa w Rudzie Śląskiej|parafii św. Józefa w Rudzie]]. W sierpniu 1932 roku otrzymał na tę placówkę stały dekret wikariuszowski. Następnie jako wikariusz duszpasterzował w parafiach: [[Parafia św. Jadwigi Śląskiej w Chorzowie|św. Jadwigi w Chorzowie]] oraz [[Parafia św. Piotra i Pawła w Świętochłowicach|św. Piotra i Pawła w Świętochłowicach]]. W sierpniu 1935 roku został mianowany kapelanem rezerwy Wojska Polskiego. | Po święceniach był na zastępstwie wakacyjnym w [[Parafia św. Józefa w Rudzie Śląskiej|parafii św. Józefa w Rudzie]]. W sierpniu 1932 roku otrzymał na tę placówkę stały dekret wikariuszowski. Następnie jako wikariusz duszpasterzował w parafiach: [[Parafia św. Jadwigi Śląskiej w Chorzowie|św. Jadwigi w Chorzowie]] oraz [[Parafia św. Piotra i Pawła w Świętochłowicach|św. Piotra i Pawła w Świętochłowicach]]. W sierpniu 1935 roku został mianowany kapelanem rezerwy Wojska Polskiego. | ||
Po wybuchu II wojny światowej brał czynny udział w kampanii wrześniowej. W okolicach Bochni dostał się do niewoli niemieckiej. Po powrocie z obozu jenieckiego, od 1940 roku do zakończenia okupacji hitlerowskiej pełnił obowiązki substytuta w parafii św. Piotra i Pawła w Świętochłowicach. W 1941 roku zdał egzamin proboszczowski. W latach 1945-1947 administrował [[Parafia Przemienienia Pańskiego w Bobrownikach Śląskich|parafią Przemienienia Pańskiego w Bobrownikach Śląskich]]. W listopadzie 1947 roku bp S. Adamski mianował | Po wybuchu II wojny światowej brał czynny udział w kampanii wrześniowej. W okolicach Bochni dostał się do niewoli niemieckiej. Po powrocie z obozu jenieckiego, od 1940 roku do zakończenia okupacji hitlerowskiej pełnił obowiązki substytuta w parafii św. Piotra i Pawła w Świętochłowicach. W 1941 roku zdał egzamin proboszczowski. W latach 1945-1947 administrował [[Parafia Przemienienia Pańskiego w Bobrownikach Śląskich|parafią Przemienienia Pańskiego w Bobrownikach Śląskich]]. W listopadzie 1947 roku bp S. Adamski mianował go [[Kuracja|kuratusem]] w Paniówkach. Dziesięć lat później, po erygowaniu tam nowej [[Parafia św. Urbana w Paniówkach|parafii św. Urbana]], ks. Łukaszek otrzymał nominację na jej pierwszego proboszcza. Wybudował w Paniówkach probostwo oraz przyczynił się do powstania nowej parafii w sąsiednim [[Parafia Najświętszej Maryi Panny Królowej Aniołów w Chudowie| Chudowie]]. Zmarł 30 listopada 1973 w szpitalu w Chorzowie. Został pochowany w Paniówkach. | ||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
| Linia 11: | Linia 11: | ||
{{Noty biograficzne}} | {{Noty biograficzne}} | ||
[[Kategoria: Biografie - Ł]] | [[Kategoria:Biografie - Ł]] | ||
[[Kategoria:Wojskowi]] | |||
[[Kategoria:Represjonowani]] | |||
[[Kategoria:Budowniczy]] | |||
Wersja z 23:00, 18 sie 2017
Łukaszek Edmund (1907-1973), proboszcz w Paniówkach
Urodził się 27 października 1907 w Wirku-Nowej Wsi w rodzinie Józefa i Klary z d. Pawletta. Do szkoły powszechnej uczęszczał w Wirku-Nowej Wsi. Następnie uczył się w Małym Seminarium Duchownym Księży Misjonarzy w Krakowie na Stradomiu. Egzamin dojrzałości zdał w czerwcu 1927. Już wcześniej złożył pierwsze śluby zakonne. Po maturze rozpoczął studia w należącym do Księży Misjonarzy Instytucie Teologicznym. Ponieważ chciał pracować, jak wyznał, „dla swoich w swojej diecezji”, w 1930 roku przeniósł się do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie i kontynuował studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Święcenia kapłańskie przyjął 26 czerwca 1932 w katedrze św. Ap. Piotra i Pawła w Katowicach z rąk bpa S. Adamskiego.
Po święceniach był na zastępstwie wakacyjnym w parafii św. Józefa w Rudzie. W sierpniu 1932 roku otrzymał na tę placówkę stały dekret wikariuszowski. Następnie jako wikariusz duszpasterzował w parafiach: św. Jadwigi w Chorzowie oraz św. Piotra i Pawła w Świętochłowicach. W sierpniu 1935 roku został mianowany kapelanem rezerwy Wojska Polskiego.
Po wybuchu II wojny światowej brał czynny udział w kampanii wrześniowej. W okolicach Bochni dostał się do niewoli niemieckiej. Po powrocie z obozu jenieckiego, od 1940 roku do zakończenia okupacji hitlerowskiej pełnił obowiązki substytuta w parafii św. Piotra i Pawła w Świętochłowicach. W 1941 roku zdał egzamin proboszczowski. W latach 1945-1947 administrował parafią Przemienienia Pańskiego w Bobrownikach Śląskich. W listopadzie 1947 roku bp S. Adamski mianował go kuratusem w Paniówkach. Dziesięć lat później, po erygowaniu tam nowej parafii św. Urbana, ks. Łukaszek otrzymał nominację na jej pierwszego proboszcza. Wybudował w Paniówkach probostwo oraz przyczynił się do powstania nowej parafii w sąsiednim Chudowie. Zmarł 30 listopada 1973 w szpitalu w Chorzowie. Został pochowany w Paniówkach.
Bibliografia
AAKat, Akta personalne ks. Edmunda Łukaszka; R. Szołtysek, Paniówki, Katowice 1996, s. 186.
| |||||