Łukaszek Edmund: Różnice pomiędzy wersjami
(dr) |
|||
Linia 5: | Linia 5: | ||
Po święceniach był na zastępstwie wakacyjnym w [[Parafia św. Józefa w Rudzie Śląskiej|parafii św. Józefa w Rudzie]]. W sierpniu 1932 roku otrzymał na tę placówkę stały dekret wikariuszowski. Następnie jako wikariusz duszpasterzował w parafiach: [[Parafia św. Jadwigi Śląskiej w Chorzowie|św. Jadwigi w Chorzowie]] oraz ś[[Parafia św. Piotra i Pawła w Świętochłowicach|w. Ap. Piotra i Pawła w Świętochłowicach]]. W sierpniu 1935 roku został mianowany kapelanem rezerwy Wojska Polskiego. | Po święceniach był na zastępstwie wakacyjnym w [[Parafia św. Józefa w Rudzie Śląskiej|parafii św. Józefa w Rudzie]]. W sierpniu 1932 roku otrzymał na tę placówkę stały dekret wikariuszowski. Następnie jako wikariusz duszpasterzował w parafiach: [[Parafia św. Jadwigi Śląskiej w Chorzowie|św. Jadwigi w Chorzowie]] oraz ś[[Parafia św. Piotra i Pawła w Świętochłowicach|w. Ap. Piotra i Pawła w Świętochłowicach]]. W sierpniu 1935 roku został mianowany kapelanem rezerwy Wojska Polskiego. | ||
Po wybuchu II wojny światowej brał czynny udział w kampanii wrześniowej. W okolicach Bochni dostał się do niewoli niemieckiej. Po powrocie z obozu jenieckiego, od 1940 roku do zakończenia okupacji hitlerowskiej pełnił obowiązki substytuta w [[Parafia św. Piotra i Pawła w Świętochłowicach| parafii św. Ap. Piotra i Pawła w Świętochłowicach]]. W 1941 roku zdał egzamin proboszczowski. W latach 1945-1947 administrował parafią Przemienienia Pańskiego w Bobrownikach Śląskich. W listopadzie 1947 roku bp S. Adamski mianował do kuratusem w Paniówkach. Dziesięć lat później, po erygowaniu tam nowej parafii św. Urbana, ks. Łukaszek otrzymał nominację na jej pierwszego proboszcza. Wybudował w Paniówkach probostwo oraz przyczynił się do powstania nowej parafii w sąsiednim [[Parafia Najświętszej Maryi Panny Królowej Aniołów w Chudowie| Chudowie]]. Zmarł 30 listopada 1973 w szpitalu w Chorzowie. Został pochowany w Paniówkach. | Po wybuchu II wojny światowej brał czynny udział w kampanii wrześniowej. W okolicach Bochni dostał się do niewoli niemieckiej. Po powrocie z obozu jenieckiego, od 1940 roku do zakończenia okupacji hitlerowskiej pełnił obowiązki substytuta w [[Parafia św. Piotra i Pawła w Świętochłowicach| parafii św. Ap. Piotra i Pawła w Świętochłowicach]]. W 1941 roku zdał egzamin proboszczowski. W latach 1945-1947 administrował [[Parafia Przemienienia Pańskiego w Bobrownikach Śląskich|parafią Przemienienia Pańskiego w Bobrownikach Śląskich]]. W listopadzie 1947 roku bp S. Adamski mianował do kuratusem w Paniówkach. Dziesięć lat później, po erygowaniu tam nowej [[Parafia św. Urbana w Paniówkach|parafii św. Urbana]], ks. Łukaszek otrzymał nominację na jej pierwszego proboszcza. Wybudował w Paniówkach probostwo oraz przyczynił się do powstania nowej parafii w sąsiednim [[Parafia Najświętszej Maryi Panny Królowej Aniołów w Chudowie| Chudowie]]. Zmarł 30 listopada 1973 w szpitalu w Chorzowie. Został pochowany w Paniówkach. | ||
== Bibliografia == | == Bibliografia == |
Wersja z 15:51, 24 sty 2016
Łukaszek Edmund (1907-1973), proboszcz w Paniówkach
Urodził się 27 października 1907 w Wirku-Nowej Wsi. Był synem Józefa i Klary z d. Pawletta. Do szkoły powszechnej uczęszczał w Wirku-Nowej Wsi. Następnie uczył się w małym Seminarium Duchownym Księży Misjonarzy w Krakowie na Stradomiu. Egzamin dojrzałości zdał w czerwcu 1927. Już wcześniej złożył pierwsze śluby zakonne. Po maturze rozpoczął studia w należącym do Księży Misjonarzy Instytucie Teologicznym. Ponieważ chciał pracować, jak wyznał, „dla swoich w swojej diecezji”, w 1930 roku przeniósł się do Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie i kontynuował studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Święcenia kapłańskie przyjął 26 czerwca 1932 w katedrze św. Ap. Piotra i Pawła w Katowicach z rąk bpa S. Adamskiego.
Po święceniach był na zastępstwie wakacyjnym w parafii św. Józefa w Rudzie. W sierpniu 1932 roku otrzymał na tę placówkę stały dekret wikariuszowski. Następnie jako wikariusz duszpasterzował w parafiach: św. Jadwigi w Chorzowie oraz św. Ap. Piotra i Pawła w Świętochłowicach. W sierpniu 1935 roku został mianowany kapelanem rezerwy Wojska Polskiego.
Po wybuchu II wojny światowej brał czynny udział w kampanii wrześniowej. W okolicach Bochni dostał się do niewoli niemieckiej. Po powrocie z obozu jenieckiego, od 1940 roku do zakończenia okupacji hitlerowskiej pełnił obowiązki substytuta w parafii św. Ap. Piotra i Pawła w Świętochłowicach. W 1941 roku zdał egzamin proboszczowski. W latach 1945-1947 administrował parafią Przemienienia Pańskiego w Bobrownikach Śląskich. W listopadzie 1947 roku bp S. Adamski mianował do kuratusem w Paniówkach. Dziesięć lat później, po erygowaniu tam nowej parafii św. Urbana, ks. Łukaszek otrzymał nominację na jej pierwszego proboszcza. Wybudował w Paniówkach probostwo oraz przyczynił się do powstania nowej parafii w sąsiednim Chudowie. Zmarł 30 listopada 1973 w szpitalu w Chorzowie. Został pochowany w Paniówkach.
Bibliografia
AAKat, Akta personalne ks. Edmunda Łukaszka; R. Szołtysek, Paniówki, Katowice 1996, s. 186.
|