Sanktuarium maryjne w Fatimie

Z e-ncyklopedia
Fatima1.jpg
Fatima-2020.jpg
Fatima3.JPG

13 maja 1917 rodzeństwo - dziewięcioletni Franciszek (ur. 11 VI 1908) i siedmioletnia Hiacynta (ur. 11 III 1910) oraz ich kuzynka - dziesięcioletnia Łucja (ur. 22 III 1907) pasło stado owiec w Cova da Iria w pobliżu Fatimy należącej do gminy Vila Nova de Ourem, oddalonej około 120 km na północ od Lizbony. Już jako dzieci otrzymali staranne wychowanie religijne. Około południa, po odmówieniu różańca, co było ich codzienną praktyką, nagle, nad pobliskim dębem skalnym, ujrzeli niezwykłą jasność, z której wyłoniła się Pani jaśniejsza niż słońce z różańcem w ręku. To objawienie było pierwszym z sześciu, których doświadczyli. W czerwcu, lipcu, wrześniu i październiku miały one miejsce 13 dnia miesiąca. W sierpniu 1917, z powodu uwięzienia dzieci przez administratora gminy, Matka Boża objawiła się 19 dnia miesiąca około czwartej po południu w Valinhos k. Aljustrel. Matka Najświętsza ogłosiła wtedy to wstrząsające wezwanie: Módlcie się, módlcie się wiele i umartwiajcie się, za grzeszników. Wiele dusz idzie do piekła, bo nikt się nie modli i nie ofiaruje swoich umartwień za nie.

Wieść o niezwykłych widzeniach szybko rozeszła się w okolicznych miejscowościach. 13 lipca 1917 na miejsce objawień przybyło 4000 osób, a trzy miesiące późnej dzieciom towarzyszyło około 70 tysięcy pątników. Obecnie do sanktuarium przybywa rocznie około 5 milionów pielgrzymów. W mieście liczącym obecnie 8 tys. mieszkańców znajduje się około 10 000 miejsc hotelowych.

W czasie ostatniego objawienia Pani jaśniejsza niż słońce przedstawiła się jako Matka Boża Różańcowa i poprosiła o wybudowanie kaplicy w miejscu objawień. Budowę ukończono 28 kwietnia 1919. 13 maja 1928 rozpoczęto budowę bazyliki, którą poświęcono 7 maja 1953. W czasie objawień Matka Boża zwróciła uwagę na potrzebę ciągłego nawracania się. Przypomniała o skuteczności modlitwy, szczególnie różańcowej. 13 października 1930 Kościół katolicki uznał objawienia za prawdziwe.

Z objawieniami związane są tzw. trzy tajemnice fatimskie lub trzy części jednej tajemnicy. Były to orędzia, których dzieci nie były zobowiązane publicznie ujawniać. Pierwsze dotyczyło rychłego zgonu Franciszka i Hiacynty (pierwsza tajemnica). Franciszek Marto zmarł dwa lata po objawieniach (4 IV 1919), a rok później jego siostra (20 II 1920). Druga tajemnica była prośbą o poświęcenie Rosji Niepokalanemu Sercu Maryi. Dzieci „zobaczyły” również wizję piekła i usłyszały zapowiedź nowej wojny światowej. Trzecia, ujawniona w 2000 roku przez papieża Jana Pawła II, dotyczyła zamachu na kapłana odzianego w biel, co odczytano jako zapowiedź zamachu z 1981 roku.

13 maja 2000 papież Jan Paweł II ogłosił błogosławionymi rodzeństwo Marto. Trzecia z „widzących” Łucja zmarła w klasztorze św. Teresy w Coimbrze 13 lutego 2005. Łucja wstąpiła do zakonu karmelitanek w Coimbrze w roku 1948, idąc za natchnieniem poświęcenia więcej czasu na modlitwę, pokutę i milczenie. W ten sposób spełniła powierzoną jej przez Matkę Najświętszą misję: rozpowszechniania nabożeństwa do Niepokalanego Serca Maryi. Proces beatyfikacyjny Łucji, za zgodą Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych, rozpoczęto 13 lutego 2008 na poziomie diecezjalnym, a zakończono dziewięć lat później. W 2023 roku papież Franciszek wydał zgodę na ogłoszenie dekretu o heroiczności cnót siostry Łucji dos Santos, będący kolejnym aktem w jej drodze na ołtarze. Groby pastuszków znajdują się w bazylice w Fatimie.

W 100-lecie objawień 13 maja 2017 do Fatimy pielgrzymował papież Franciszek i ogłosił rodzeństwo Marto Świętymi Kościoła katolickiego.

Patrz również:

Bibliografia

C. Barthas, Les Apparitions de Fatima..., Paris, 1952; Wiadomości dostępne na stronie oficjalnej sanktuarium w Fatimie: www.santuario-fatima.pt/portal/index.php?lang=PL; Gość Niedzielny, dostęp: 13.05.2017; Gość Niedzielny, nr 26, 2 lipca 2023, s. 4