San Giovanni Rotondo

San Giovanni Rotondo, sanktuarium św. Ojca Pio z Pietrelciny

San Giovanni Rotondo, włoskie miasteczko, leży w regionie Apulia, w prowincji Foggia. Jest częścią Parku Narodowego Gargano. Swoją sławę zawdzięcza Ojcu Pio z Pietrelciny.

Bracia Kapucyni przybyli do San Giovanni Rotondo w 1540 roku, aby głosić Ewangelię wg Reguły św. Franciszka z Asyżu. Pierwszym znakiem ich obecności było wzniesienie krzyża, który do dziś jest widoczny na placu kościelnym. Wybudowali kościół, konsekrowany i dedykowany Matce Bożej Łaskawej 5 lipca 1676. To w tym kościele Ojciec Pio odprawiał Msze św. od 1916 do 1959 roku. Już za jego życia stary kościół był zbyt mały, aby pomieścić rosnącą liczbę wiernych. Budowa nowego kościoła rozpoczęła się w 1956 roku pod kierownictwem architekta Giuseppe Gentile z Boiano. Kościół był konsekrowany 1 lipca 1959. Składa się z trzech naw: głównej (gdzie znajduje się ołtarz i zdominowana jest przez wielką mozaikę w absydzie) i naw bocznych (znajduje się tu dziewięć ołtarzy, a w ich nastawach osiem mozaik szkoły watykańskiej i figura św. Antoniego z Dzieciątkiem). 23 maja 2012 nowa mozaika przedstawiająca - jeszcze wtedy błogosławionego - Jana Pawła II została poświęcona przez kard. Stanisława Dziwisza.

W krypcie Matki Bożej Pośredniczki Łask spoczywało ciało Ojca Pio, wystawione do publicznej czci od 24 kwietnia 2008 do 23 września 2009 w relikwiarzu zwieńczonym baldachimem. Było to dzieło mistrza sztuki złotniczej Guy Georges Amachoukeli, nazywanym Goudji. 21 czerwca 2009 przed doczesnymi szczątkami św. Pio z Pietrelciny modlił się papież Benedykt XVI. Od 24 września 2009 ciało świętego zostało złożone w sarkofagu z jasnego dębu ozdobionego srebrem, który jest także dziełem Goudijego i umieszczone w tym samym relikwiarzu. Pozostało tam do 19 kwietnia 2010. Obecnie w centrum krypty jest widoczna komora grobowa, a obok leży monolit z lazurowego labradorskiego granitu, który przez 40 lat wskazywał miejsce pochówku Ojca Pio.

Idąc dalej mijamy celę, szkolną aulę, aby dojść do sali św. Franciszka. Znajduje się tutaj obraz namalowany przez współczesnego artystę Antonio Ciccone, przedstawiający stygmatyzowanego św. Franciszka, a także są wyeksponowane dokumenty z procesu beatyfikacyjnego i kanonizacyjnego Ojca Pio. Monumentalna Droga Krzyżowa jest dziełem jednego z największych artystów ub. wieku, Francesco Messina (1900-1995). To majestatyczne dzieło rozciąga się wzdłuż całej góry Castellano. Autor pracował nad rzeźbami od 1968 do 1971 roku. W centrum dwóch ciągów schodów znajduje się figura Ojca Pio. Właściwym początkiem Drogi Krzyżowej jest figura Madonny z Dzieciątkiem - dzieło tego samego artysty. Na szczególną uwagę zasługuje V stacja. Tu Szymon z Cyreny został zastąpiony przez samego Ojca Pio. Droga Krzyżowa kończy się u szczytu góry, u stóp figury Chrystusa Zmartwychwstałego.

W San Giovanni Rotondo znalazła także swoje miejsce Wspólnota Klarysek Kapucynek (powstała w 1987 roku), których klasztor Zmartwychwstania wznosi się na stokach góry Castellano. Niedaleko Sanktuarium Matki Bożej Łaskawej wznosi się "Centrum Powołań", którym opiekują się bracia kapucyni.

Nowy kościół św. Pio z Pietrelciny zaprojektował architekt Renzo Piano. Myślą przewodnią projektu było stworzenie nieznacznie wznoszącej się trasy pieszej. Ważnego znaczenia nabiera 40-metrowy krzyż. Jest on darem regionu Apulia i został wykonany także wg projektu Renzo Piano. Elementem rozpoznawczym tego miejsca jest wielki "Mur". Faktycznie jest on zewnętrzną fasadą kościoła. Jest postrzegany jako strukturalna podpora placu kościelnego wspierająca jednocześnie osiem dzwonów z brązu. Plac kościelny znajduje się na wysokości 626 m n.p.m. i opada równią pochyłą. Prowadzi do nowego kościoła dedykowanego św. Pio. Podczas procesji eucharystycznych plac ten może pomieścić 30 tys. wiernych. Wzdłuż placu kościelnego został wykonany wystrój roślinny z typową dla Półwyspu Gargano florą. Z prawej strony placu kościelnego znajduje się 12 połączonych ze sobą kaskad z trapezoidalnymi oczkami wodnymi. Ten wodny bieg wypływa z przeciwnej strony wprost do chrzcielnicy - odwołanie do rzeki Jordan. Natomiast drzewka oliwkowe odtwarzają ogród oliwny. Z lewej strony placu kościelnego znajduje się osiem dzwonów, wykonanych przez Papieską Odlewnię Marinelli w Agnone. Poczynając od największego dedykowane są odpowiednio: św. Michałowi Archaniołowi, św. Janowi Chrzcicielowi, św. Pio z Pietrelciny, św. Weronice Giuliani, św. Franciszkowi z Asyżu, św. Klarze, św. Antoniemu Padewskiemu, św. Wawrzyńcowi z Brindisi. Na kolumnadzie znajdujemy 8 orlików, które wykonał rzeźbiarz Mario Rossello. Kościół otwiera się na plac kościelny poprzez wielki witraż. Sceny na witrażu są wyjęte z Apokalipsy św. Jana. Kościół górny to monumentalna aula liturgiczna. Stalowe struny łuków biegnących wewnątrz i rozpoczynających swój bieg od ołtarza podtrzymują kościół, a ich ułożenie tworzy trzy półkoliste nawy otaczające ołtarz. Ołtarz jest dziełem rzeźbiarza Arnaldo Pomodoro. Obok ołtarza umieszczony jest krucyfiks wykonany w II poł. XIX wieku przez nieznanego grawera z Cefalu, podarowany przez katedrę tego sycylijskiego miasteczka kościołowi św. Pio z Pietrelciny. Ambona to dzieło rzeźbiarza Giuliano Vangi.

Kościół dolny w 2009 roku został ozdobiony, wraz z rampą, mozaikami wykonanymi przez jezuitę Marko Ivana Rupnika. Przedstawiają one wydarzenia z życia św. Franciszka i św. Ojca Pio. Od 19 kwietnia 2010 znajduje się tutaj sarkofag z ciałem św. Pio z Pietrelciny. Kościół dolny został poświęcony 21 czerwca 2009 przez papieża Benedykta XVI. 1 czerwca 2013 relikwie ciała Ojca Pio zostały na stałe wystawione dla czci wiernych podczas mszy św. pod przewodnictwem kard. Angelo Amato - Prefekta Kongregacji do Spraw Kanonizacyjnych.

W San Giovanni Rotondo znajduje się także nowocześnie wyposażony kompleks szpitalny Casa Sollievo della Sofferenza - Dom Ulgi w Cierpieniu, który jest jednym z najbardziej prestiżowych szpitali we Włoszech.

patrz: Grupy Modlitwy Ojca Pio

Bibliografia

Za: Śladami Ojca Pio, San Giovanni Rotondo 2014; M. I. Rupnik, Do Chwały Króla Niebios, San Giovanni Rotondo 2016.