Parafia św. Katarzyny Dziewicy i Męczennicy w Pawonkowie
Najstarsze przekazy wspominają o kościele w Pawonkowie już w 1305 roku, ale parafia została erygowana w 1550 roku. Po przyłączeniu Pawonkowa do państwa polskiego w czerwcu 1922 roku parafia, jak wiele innych będących w pasie przygranicznym, została podzielona między Polskę i Niemcy. Miejscowości Dzielna, Koszwice, Łagiewniki Małe, Pietraszów, Pludry i Skrzydłowice nie weszły w skład Administracji Apostolskiej dla Śląska Górnego, a w konsekwencji diecezji katowickiej. Aby mieszkańcy oddzielonych wiosek mieli dostęp do duszpasterstwa na podstawie specjalnych przepustek mogli przechodzić w tym celu na stronę polską. Sytuacja zmieniła się po utworzeniu kuracji w Łagiewnikach Małych. Także sprawa patronatu została uregulowana dopiero w 1936 roku, do którego to roku patronem był hrabia Georg von Thear. Oprócz Pawonkowa do parafii należy miejscowość Kośmidry, gdzie w 1979 roku mieszkańcy wybudowali bez wiedzy proboszcza i odpowiednich pozwoleń salkę katechetyczną. Napięcie między kurią i władzami wojewódzkimi zażegnano 13 czerwca 1980 wydając ex post odpowiednie pozwolenia.
Pierwotnie wchodziła w skład dekanatu oleskiego, a od 1716 roku należy nieprzerwanie do dekanatu lublinieckiego. Od 25 marca 1992 parafia weszła w skład nowo utworzonej diecezji gliwickiej.
Metryki parafialne są prowadzone od XVIII wieku (księga zgonów od 1733, księga chrztów od 1765, księga ślubów od 1766 roku). Na terenie parafii znajduje się dom Zgromadzenia Sióstr św. Elżbiety założony w 1907 roku w celu wypełniania podstawowego charyzmatu jakim była opieka ambulatoryjna. Po utworzeniu w marcu 1924 roku Prowincji Górnośląskiej dom stał się jedną z jej placówek.
Kościół i inne obiekty parafialne
Po 1305 roku kościół w Pawonkowie pojawił się w źródłach kolejny raz w 1447 roku. Jeden z dokumentów kolegiaty opolskiej z 1468 roku odnotował patronkę kościoła św. Katarzynę. Była to budowla z murowanym prezbiterium i drewnianą nawą. Na początku XIX wieku rozpoczęto budowę nowego kościoła, którego poświęcenie nastąpiło w 1811 roku, a konsekracja 22 września 1816. Na terenie parafii istnieje kaplica w Kośmiderach, zaadaptowana z dawnej salki katechetycznej. Przy kościele znajduje się również cmentarz parafialny.
Proboszczowie
- ks. Jerzy Czestochomista (1550-1595)
- ks. Jan Koza (1595-1614)
- ks. Albert Tarnojota (1595-1614)
- ks. Eliasz Niedostali (1614-1658)
- ks. Karol Szmirzitus (1658-1666)
- ks. Paweł Ferdynand Remcik (1666-1714)
- ks. Leopold Dominik Grunzweik (1715-1731)
- ks. Michał Piza (1731-1737)
- ks. Jerzy Jendrysik (1737-1738)
- ks. Walenty Osiecki (1738-1756)
- ks. Walenty Widera (1756-1793)
- ks. Antoni Klosek (1793-1801)
- ks. Józef Beder (1801-1817)
- ks. Izydor Kocjan (1817)
- ks. Marcin Ducka (1817-1822)
- ks. Dominik Adamski (1822-1845)
- ks. Franciszek Kramarczyk administrator (1845-1854)
- ks. Bernard Konsalik (1854-1873)
- ks. Juliusz Bronder (1873)
- ks. Franciszek Richter (1873-1877)
- ks. Józef Głowacki (1883-1884)
- ks. Maksymilian Villain (1884-1885)
- ks. Ludwik von Fürstenmühl (1887-1892)
- ks. Kruchta (1892-1893)
- ks. Hermann Schwarzer (1893-1899)
- ks. Józef Hachulski (1899-1924)
- ks. Franciszek Florek (1924-1954)
- ks. Marian Gazek administrator (1954-1955)
- ks. Oswald Niedziela (1955-1982)
- ks. Józef Kurażko (1982-2000)
- ks. Janusz Czenczek (2000-2009)
- ks. Stanisław Kołodziej (2009-2010)
- ks. Waldemar Caus (2010-2019)
- ks. Janusz Czenczek administrator (2019-2020)
- ks. Wojciech Cisek (2020-nadal)
Bibliografia
Schematyzm Diecezji Śląskiej 1927, Katowice 1927, s. 54, 110; F. Maroń, Rozwój sieci parafialnej w diecezji katowickiej aż do końca XV w., ŚSHT 1969, t. 2, s. 151; L. Musioł, Lubliniec. Monografia historyczna parafii lublinieckiej, Lubliniec 1956, (mps. archiwum parafii św. Mikołaja w Lublińcu), s. 80-81; www.kuria.gliwice.pl; NPrz 1981, t. 55, s. 78, 282; [1]; Rocznik Diecezji Gliwickiej 2012, s. 354-356.
|