Kościół pw. św. Rocha w Zamarskach

Miejscowość

Zamarski to wioska zaliczana do najstarszych osad Śląska Cieszyńskiego. Źródła wspominają o niej już na początku XIII wieku, kiedy to była własnością książąt piastowskich. Późniejsi właściciele to Markowscy, Tęczyńscy, Wilczkowie, Radoccy, Trachowie, a potem książęta cieszyńscy.

Kościół

Musiał już istnieć w średniowieczu. Pierwszy kościół spłonął w 1585 roku. W tymże roku odbudowano tylko wieżę, która służyła jako dzwonnica cmentarna. Do 1654 roku użytkowali ją protestanci. W 1731 roku do wieży został dobudowany kościół z fundacji Henryka Fryderyka z rodu Wilczków. Był prowadzony przez ojców jezuitów, a po kasacie zakonu w 1773 roku został filialnym kościołem parafii cieszyńskiej, a potem parafii św. Bartłomieja Apostoła w Hażlachu. Kościół na początku był pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa, a wraz z erygowaniem parafii w 1981 roku jest pw. św. Rocha.

Kościół jest orientowany, drewnianej konstrukcji zrębowej, podmurówka kamienna. Prezbiterium trójbocznie zamknięte, z nawą główną są jedną bryłą, przykryte dwuspadowym dachem, pokrytym gontem. Szczyt wieży wieńczy pozorna izbica, nad nią stożkowaty hełm. U podstawy wieżę otaczają soboty. Uwagę zwraca obszerny babiniec pod wieżą. Nad wnętrzem kościoła jest płaski strop, a ściany pokrywa pozioma boazeria. Na ołtarzu głównym obraz Najświętszego Serca Pana Jezusa z XIX wieku, w zwieńczeniu obraz patrona kościoła - św. Rocha. W kościele są dwa barokowe ołtarze boczne. Razem z amboną zostały odkupione po 1884 roku z kościoła szpitalnego pw. św. Jerzego w Cieszynie. Na ołtarzu bocznym prawym znajduje się rzeźbiona statua św. Anny, nad nią obraz św. Józefa z Dzieciątkiem i Matki Bożej. Na ołtarzu bocznym lewym statua św. Jana Nepomucena, nad nim obraz św. Karola Boromeusza, autorstwa cieszyńskiego malarza Świerkiewicza. Na przedniej balustradzie chóralnej figury św. Barbary i św. Katarzyny, przeniesione z poprzedniego ołtarza głównego. Kościół otacza cmentarz.

Kościół pw. św. Rocha w Zamarskach jest zabytkowy, przynależy do tzw. Drogi Książęcej - Via Ducalis i znajduje się na Szlaku Architektury Drewnianej woj. śląskiego (pętla cieszyńska).

Bibliografia

M. Michniewska, A. Michniewski, M. Duda, S. Wypych, Kościoły drewniane Karpat. Polska i Słowacja. Wyd. 2, Oficyna Wydawnicza "Rewasz", Pruszków 2002; Ks. Józef Londzin, Kościoły drewniane na Śląsku Cieszyńskim; z pośmiertnych zapisków autora przejrzał, uzupełnił i do druku przygot. ks. R. Tomanek, Cieszyn 1932