Dyskusja:Sobota Jan

Urodził się 6 maja 1881 w Gostomi (Simsdorf), w rodzinie oberżysty, Franza Sobotty i Marianny z Kurpielów. Na chrzcie otrzymał imię Jan ( Johannes). Ukończył szkołę ludową i niemieckie gimnazjum w Prudniku. Do Zakonu Braci Mniejszych Prowincji św. Jadwigi Jan Sobotta wstąpił 29 sierpnia 1901. Otrzymał imię zakonne Columbanus. 14 września 1902 złożył śluby czasowe a trzy lata później złożył śluby wieczyste. Studia teologiczne odbył w domu zakonnym w Karłowicach k. Wrocławia, gdzie mieściło się franciszkańskie seminarium duchowne. Święcenia kapłańskie przyjął 22 czerwca 1907.

Następnie, po 4 czterech latach został przeniesiony do klasztoru w Panewnikach, gdzie otrzymał obowiązki spowiednika i misjonarza ludowego. W 1915 roku został ustanowiony magistrem braci i gwardianem w Borkach Wielkich k. Olesna. W 1918 roku został przeniesiony do klasztoru na Górze Św. Anny. Zdecydowanie opierał się presji wywieranej przez państwowych urzędników zmierzających do wykorzystania miejsca tradycyjnych pielgrzymek do niemieckiej propagandy nacjonalistycznej.

20 października 1921 stanowisko gwardiana przejął o. Feliks Kossa. Dwa miesiące później w Nysie na posiedzeniu definitorium po¬stanowiono o utworzeniu funkcji komisarza dla klasztorów śląskich położonych na terenie przyznanym państwu polskiemu. Pierwszym komisarzem wspomnianych domów franciszkańskich został o. Kolumban. Jako komisarz o. Sobota wywiązał się ze swoich obowiązków nadspodziewanie dobrze. Przez czas pewien mieszkając kątem na spornym terenie w Starej Solni, doprowadził do zaakceptowania przez władze Administracji Apostolskiej dla Górnego Śląska funkcjonowania tam prowadzonej przez franciszkanów półpublicznej w Rybniku. Po erygowaniu nowej prowincji śląsko-wielkopolskiej w 1923, o. Kolumban został wybrany na pierwszego komisarza komisariatu panewnickiego. Po czterech latach, 4 listopada 1926 został gwardianem w konwencie panewnickim. W 1931 roku objął funkcję gwardiana w klasztorze we Wronkach, gdzie był również lektorem teologii i dyrektorem III Zakonu oraz prowadził misje ludowe. Do Panewnik wrócił z dniem 1 września 1932 jako definitor, magister braci nowicjuszy i profesów. W 1933 roku o. Kolumban wybrany został na wizytatora Prowincji Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny w Polsce. Po trzech latach przeniesiono go do Rybnika, gdzie został gwardianem i dyrektorem III Zakonu oraz magistrem braci.

W 1938 roku o. Kolumban Sobota został kustoszem prowincji, wikariuszem rybnickiego konwentu, cenzorem i ponownie magi¬strem braci, a w roku następnym roku objął również obowiązki wizytatora generalnego i przełożonego kapituły bernardynów Najświętszej Marii Panny oraz Matki Boskiej Anielskiej w Polsce. Sprawował opiekę duchową nad siostrami urszulankami, boromeuszkami i franciszkankami w Rybniku, Żorach i Jastrzębiu. Lata II wojny światowej o. Kolumban spędził w klasztorze rybnickim. Klasztor opuścił po ewakuacji zarządzonej 6 lutego 1945 przez niemieckie władze wojskowe. Po dlugiej podróży dotarł do Prudnika, gdzie znalazł schronienie w klasztorze św. Józefa. Wrócił do Rybnika po zakończeniu wojny, 13 maja 1945. W 1948 zrzekł się godności kustosza prowincji. Zmarł w Opolu 10 lipca 1949. Pochowany został na przyklasztornym cmentarzu w Panewnikach.

Hasło opracowane na podstawie: O. Kolumban Sobota, Wspomnienia z lat 1919-1920-1921, przyg. do druku W. Musialik, Wrocław-Opole 1998.