Dyskusja:Kocur Adam

do wykorzystania, biogram z: "Powstaniec Śląski" R. 1935, nr 11, s. 23-24.

Urodził się dnia 1 maja 1894 roku w rodzinie Franciszka i Augustyny z domu Grund w Kuźni Raciborskiej. Uczęszczał od 1899 do 1904 roku do szkoły ludowej w Kuźni Raciborskiej, następnie od 1904 do 1918 roku do 9-klasowego gimnazjum pruskiego w Raciborzu. Po uzyskaniu w tym roku świadectwa dojrzałości przez 4 semestry studiował na Wydziale filozoficzno-teologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego, a następnie został powołany w grudniu 1914 r. do wojska pruskiego (pułk fizylierów rów gwardii w Berlinie, na froncie: rosyjskim i francuskim, od sierpnia 1916 r.) Po zwolnieniu ze służby wojskowej brał udział w pracach, organizacyjnych polskiego ruchu wyzwoleńczego na Górnym Śląsku w końcu 1918 r. i w początku 1919 r. Zagrożony represjami udał się w kwietniu 1919 r. do Wielkopolski, gdzie jako porucznik dowodził I batalionem 6 pułku Strzelców Wielkopolskich w walkach pod Lesznem i Zbąszyniem. W walkach tych został w lipcu 1919 r. ranny. Następnie odkomenderowany do pracy plebiscytowej na Górnym Śląsku, brał udział w powstaniach śląskich, zaś w międzyczasie pełnił w latach 1920 do maja 1922 r. służbę kapitana w Police de Haute — Silesie, a w Gliwicach, Bogucicach i Królewskiej Hucie jako polski dowódca kompani policyjnej. Przed przejęciem Górnego śląska przez władze dze polskie został powołany do prac przygotowawczych, prowadzonych ze strony wojskowej i organizował wtedy Komendę miasta Katowic, na którem to stanowisku następnie pozostał aż do opuszczenia szeregów wojskowych. Z dniem SI. X. 1922 r. zwolnił się z szeregów Wojska Polskiego, aby poświęcić się studiom prawniczym na Uniwersytecie Jagielińskim w Krakowie, gdzie w latach 1924-26 zdał trzy egzaminy rządowe i dwa rygoroza prawnicze. Od listopada 1922 do czerwca 1923 r. pozostawał w służbie Dyrekcji Policji w Katowicach jako praktykant administracyjny. Współpracował bowiem stale ze Związkiem Powstańców Śląskich, mianowany w latach 1922-23 Głównym Komendantem tejże organizacji. Do służby sądowej wstąpił w kwietniu 1926 r. w charakterze aplikanta. W grudniu 1926 r. został powołany nominacją Ministra Spraw Wewnętrznych na stanowisko Głównego Komendanta Policji Województwa Śląskiego. W czerwcu. 1928 r. został uchwałami korporacji Miasta Katowic wybrany na 12-letni okres prezydentem Miasta Katowic. Po zdaniu ostatniego rygorozum prawniczego na Uniwersytecie Jagiellońskim w maju 1928 r. uzyskał tytuł doktora praw dnia 5 lipca 1928 r. Był posłem do II i III Sejmu śląskiego.