Zubert Bronisław

Bronisław Zubert (1935-), imię zakonne Wenanty, OFM

Urodził się 20 kwietnia 1935 roku w Ochojcu(powiat Katowice)w rodzinie Józefa i Marii zd. Rydzek.Po dwóch tygodniach został ochrzczony w kościele parafialnym Najświętszego Serca Pana Jezusa w Piotrowicach,otrzymując imię Bronisław. W kilka miesięcy po Jego urodzeniu rodzina Zybertów przeprowadziła się do Panewnik. Miał dwóch braci i siostrę. W 1941 roku rozpoczął edukację w Szkole Podstawowej w Panewnikach,gdzie uczono w języku niemieckim. W czasie nauki szkolnej pilnie uczęszczał na naukę religii przygotowując się do I komunii św. i do sakramentu bierzmowania,którego udzielił mu bp Stanisław Adamski.Należał także do Krucjaty Eucharystycznej. W latach 1948-1950 uczył się w Niższym Seminarium Duchownym OO.Franciszkanów w Nysie. Do nowicjatu franciszkańskiej Prowincji Wniebowzięcia NMP wstąpił 20 sierpnia 1952 roku i otrzymał wtedy zakonne imię Wenanty oraz habit franciszkański.Pierwszą profesję zakonną złożył 25 sierpnia 1953.

Kolejne lata 1953-1959 to okres studiów. Najpierw od 1953-1955 studia filozoficzne w Wyższym Seminarium Duchownym OO.Franciszkanów w Opolu, teologiczne w latach 1955-1959 w Wyższym Seminarium swojej macierzystej prowincji zakonnej w Katowicach-Panewnikach.Śluby wieczyste złożył 15 grudnia 1956 w kościele św. Ludwika i Wniebowzięcia NMP w Panewnikach,gdzie także 14 VIII 1958 otrzymał święcenia kapłańskie z rąk bpa Herberta Bednorza.Przełożeni dostrzegając jego zdolności skierowali Go już w 1959 roku na studia specjalistyczne z zakresu prawa kanonicznego na Katolicki Uniwersytet Lubelski. Tytuł magistra prawa kanonicznego uzyskał na podstawie pracy "Przeszkoda wieku do małżeństwa w prawie żydowskim,rzymskim i germańskim" napisanej pod kierunkiem prof. dr hab.Józefa Rybczyka oraz po zdaniu egzaminu magisterskiego w dniu 16 XI 1962. Pracę doktorską pt. "Małżeńska przeszkoda wieku w prawodawstwie Kościoła Zachodniego do Soboru Trydenckiego" napisał pod kierunkiem tego samego profesora i obronił 13 XII 1967. O. Wenanty w swojej póżniejszej karierze naukowej był trzykrotnie stypendystą Fundacji Aleksandra Humboldta w Instytucie Prawa Kanonicznego na Wydziale Teologii Uniwersytetu Ludwiga Maksymiliana w Monachium oraz na Katolickim Uniwersytecie w Nijmegen(Holandia). Habilitował się w 1981 na podstawie dorobku naukowego oraz pracy ,,Wiedza konieczna o heteroseksualności i trwałości małżeństwa w nauce prawa kanonicznego jurysprudencji(1517-1917).Studium historyczno-prawne. Tytuł naukowy profesora uzyskał w 1992. Od 1996 był profesorem zwyczajnym KUL-u. Tam też był kierownikiem Katedry Prawa Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego oraz przez jakiś czas pełnił obowiązki kierownika Katedry Prawa o Sakramentach Świętych na Wydziale Prawa,Prawa Kanonicznego i Administracji.W latach 1994-2005 był kierownikiem Katedry Prawa Kanonicznego na Wydziale Teologii Uniwersytetu Opolskiego. Chętnie podejmował prace dydaktyczną na KUL przez 40 lat, w Wyższym Seminarium Duchownym Franciszkanów w Katowicach-Panewnikach przez 36 lat(1979-2015),14 lat w Wyższym Śląskim Seminarium Duchownym w Katowicach(1985-1999),17 lat na filialnym Wydziale Teologii KUL w Katowicach(1988-2004), przez 2 lata w Spiskiej Kapitule na Słowacji(1996-1998) oraz na studium Uniwersytetu Ołomunieckiego w Velehradzie w Czechach(1998-2000).Jako emerytowany prof.dr hab.zw. podjął pracę w Wyższej Szkole Finansów i Prawa w Bielsku-Białej i do lutego 2015 roku był tam kierownikiem Katedry Państwa i Prawa oraz członkiem Senatu Uczelni. W 2011 został doktorem honoris causa Katolickiego Uniwersytetu Petera Pazmanya w Budapeszcie.