Zawieja Antoni: Różnice pomiędzy wersjami
(dr) |
(dr) |
||
| (Nie pokazano 5 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
==Zawieja Antoni | ==Zawieja Antoni OFM (1913-1983), imię zakonne Teofil, prowincjał== | ||
Urodził się 25 maja 1913 w rodzinie | Urodził się 25 maja 1913 w Śląskowie w parafii Dubin (ówczesne województwo poznańskie) w rodzinie Tomasza i Heleny z d. Kacprzak. W 1926 roku wstąpił do Kolegium Serafickiego we Wronkach, od 1928 roku uczęszczał do [[Polskie Gimnazjum Państwowe w Rybniku|Gimnazjum Państwowego w Rybniku]], mieszkając w konwencie rybnickim. Do zakonu wstąpił w 1931 roku. Po odbyciu rocznego nowicjatu 31 lipca 1932 złożył w Wieluniu pierwszą profesję. Studia filozoficzne odbył w Osiecznej, teologiczne we Wronkach. Święcenia kapłańskie przyjął 26 września 1937 z rąk bpa Walentego Dymka. | ||
Jako kapłan był najpierw sekretarzem [[Galikowski Wincenty|prowincjała Antoniego Galikowskiego]], mieszkając w [[Franciszkanie - Panewniki|klasztorze w Panewnikach]]. Lata II wojny światowej spędził w Borkach, przez kilka miesięcy w 1945 roku pełniąc urząd zarządcy parafii w Sternalicach koło Olesna. Po wojnie m.in. pomagał w bratniej prowincji św. Jadwigi we Wrocławiu, był mistrzem nowicjatu, przełożonym i odpowiedzialnym za remont klasztoru w Wieluniu. | Jako kapłan był najpierw sekretarzem [[Galikowski Wincenty|prowincjała o. Antoniego Galikowskiego]], mieszkając w [[Franciszkanie - Panewniki|klasztorze w Panewnikach]]. Lata II wojny światowej spędził w Borkach, przez kilka miesięcy w 1945 roku pełniąc urząd zarządcy parafii w Sternalicach koło Olesna. Po wojnie m.in. pomagał w bratniej prowincji św. Jadwigi we Wrocławiu, był mistrzem nowicjatu, przełożonym i odpowiedzialnym za remont klasztoru w Wieluniu. | ||
Został wybrany prowincjałem na kapitule w 1956 roku. Pełniąc ten urząd, wziął udział w kapitule generalnej zakonu w Porcjunkuli pod Asyżem w 1957 roku, wizytował braci swojej prowincji pracujących w Kustodii Ziemi Świętej – oo. [[Czembor-Jerzyński Franciszek|Jerzego Czembora OFM]] i Jacka Podlewskiego OFM. Podczas sprawowania przez o. Zawieję urzędu prowincjała | Został wybrany prowincjałem na kapitule w 1956 roku. Pełniąc ten urząd, wziął udział w kapitule generalnej zakonu w [[Porcjunkula|Porcjunkuli]] pod Asyżem w 1957 roku, wizytował braci swojej prowincji pracujących w Kustodii Ziemi Świętej – oo. [[Czembor-Jerzyński Franciszek|Jerzego Czembora OFM]] i Jacka Podlewskiego OFM. Podczas sprawowania przez o. Zawieję urzędu prowincjała obradował w Rzymie [[Sobór Watykański II| Sobór Watykański II]]. Zgodnie z postanowieniami soborowymi zakon rozpoczął dzieło reformy. Za wprowadzenie zmian na terenie prowincji katowickiej był odpowiedzialny jako prowincjał o. Zawieja. W 1967 roku po raz drugi o. Zawieja wziął udział w kapitule generalnej w Rzymie. | ||
Od 1968 roku był kapelanem domu prowincjalnego i nowicjackiego franciszkanek w Orliku. W 1979 roku wizytował franciszkańską prowincję św. Jadwigi. Zmarł 3 stycznia 1983 w Chojnicach. Został pochowany na cmentarzu w Orliku. | Od 1968 roku był [[Kapelan|kapelanem]] domu prowincjalnego i nowicjackiego franciszkanek w Orliku. W 1979 roku wizytował franciszkańską prowincję św. Jadwigi. Zmarł 3 stycznia 1983 w Chojnicach. Został pochowany na cmentarzu w Orliku. | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
S. Janicki, Prowincjałowie Prowincji Wniebowzięcia NMP w Polsce w latach 1923-1973, „Szkoła | S. Janicki, Prowincjałowie Prowincji Wniebowzięcia NMP w Polsce w latach 1923-1973, „Szkoła Seraficka. Seria Nowa” 2008, t. 1, s. 163-164. | ||
{{Noty biograficzne}} | {{Noty biograficzne}} | ||
| Linia 17: | Linia 17: | ||
[[Kategoria:Zakonnicy]] | [[Kategoria:Zakonnicy]] | ||
[[Kategoria:Franciszkanie]] | [[Kategoria:Franciszkanie]] | ||
[[Kategoria:Budowniczy]] | |||
Aktualna wersja na dzień 22:39, 17 sie 2018
Zawieja Antoni OFM (1913-1983), imię zakonne Teofil, prowincjał
Urodził się 25 maja 1913 w Śląskowie w parafii Dubin (ówczesne województwo poznańskie) w rodzinie Tomasza i Heleny z d. Kacprzak. W 1926 roku wstąpił do Kolegium Serafickiego we Wronkach, od 1928 roku uczęszczał do Gimnazjum Państwowego w Rybniku, mieszkając w konwencie rybnickim. Do zakonu wstąpił w 1931 roku. Po odbyciu rocznego nowicjatu 31 lipca 1932 złożył w Wieluniu pierwszą profesję. Studia filozoficzne odbył w Osiecznej, teologiczne we Wronkach. Święcenia kapłańskie przyjął 26 września 1937 z rąk bpa Walentego Dymka.
Jako kapłan był najpierw sekretarzem prowincjała o. Antoniego Galikowskiego, mieszkając w klasztorze w Panewnikach. Lata II wojny światowej spędził w Borkach, przez kilka miesięcy w 1945 roku pełniąc urząd zarządcy parafii w Sternalicach koło Olesna. Po wojnie m.in. pomagał w bratniej prowincji św. Jadwigi we Wrocławiu, był mistrzem nowicjatu, przełożonym i odpowiedzialnym za remont klasztoru w Wieluniu.
Został wybrany prowincjałem na kapitule w 1956 roku. Pełniąc ten urząd, wziął udział w kapitule generalnej zakonu w Porcjunkuli pod Asyżem w 1957 roku, wizytował braci swojej prowincji pracujących w Kustodii Ziemi Świętej – oo. Jerzego Czembora OFM i Jacka Podlewskiego OFM. Podczas sprawowania przez o. Zawieję urzędu prowincjała obradował w Rzymie Sobór Watykański II. Zgodnie z postanowieniami soborowymi zakon rozpoczął dzieło reformy. Za wprowadzenie zmian na terenie prowincji katowickiej był odpowiedzialny jako prowincjał o. Zawieja. W 1967 roku po raz drugi o. Zawieja wziął udział w kapitule generalnej w Rzymie.
Od 1968 roku był kapelanem domu prowincjalnego i nowicjackiego franciszkanek w Orliku. W 1979 roku wizytował franciszkańską prowincję św. Jadwigi. Zmarł 3 stycznia 1983 w Chojnicach. Został pochowany na cmentarzu w Orliku.
Bibliografia
S. Janicki, Prowincjałowie Prowincji Wniebowzięcia NMP w Polsce w latach 1923-1973, „Szkoła Seraficka. Seria Nowa” 2008, t. 1, s. 163-164.
| |||||