Wodecki Bernard: Różnice pomiędzy wersjami

Wersja z 20:01, 8 gru 2009

Wodecki Bernard SVD (1922-2008)

Urodził się 18 listopada 1922 w Łaziskach Rybnickich (należał do parafii w Godowie). Ojciec Franciszek i matka Wiktoria mieli dwanaścioro dzieci (6 córek i 6 synów). Po ukończeniu szkoły podstawowej w 1936 roku rozpoczął naukę w Niższym Seminarium Misjonarzy Werbistów w Rybniku, którą przerwała jednak II wojna światowa. Po zakończeniu wojny ponownie zgłosił się do werbistów. 8 września 1946 w Chludowie przywdział strój zakonny, a pierwsze śluby złożył 8 września 1948 w Pieniężnie. Po ukończeniu studiów teologicznych, 8 lipca 1951 w Pieniężnie z rąk abpa Walentego Dymka otrzymał święcenia kapłańskie. Jako neoprezbiter pełnił obowiązki wikariusza w parafii w Pieniężnie, a następnie został skierowany do pracy dydaktyczno-wychowawczej w Niższym Seminarium w Nysie, gdzie nauczał łaciny. 1 lipca 1952 władze komunistyczne zlikwidowały Niższe Seminarium, a o. Bernard został skierowany na studia biblijne na ówczesny Wydział Teologiczny Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, które ukończył w 1956 roku doktoratem. Kolejny doktorat z misjologii obronił w 1978 roku na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. 28 stycznia 1956 został mianowany wykładowcą nauk biblijnych w Seminarium w Pieniężnie, którą to funkcję pełnił z przerwami do 2003 roku. Prowadził wykłady z Starego i Nowego Testamentu, archeologii biblijnej, łaciny, języka hebrajskiego. Od 1956 roku był członkiem zespołu tłumaczy Biblii Poznańskiej w której przetłumaczył m.in. Księgę Proroka Izajasza, Księgę Jeremiasza i Księgę Lamentacji, a z Nowego Testamentu: List św. Jakuba i Listy św. Piotra. Oprócz seminarium w Pieniężnie wykładał również nauki biblijne i misjologię w wielu seminariach i ośrodkach akademickich, m.in.: Seminarium Misjonarzy Św. Rodziny w Bąblinie, w Seminarium w Elblągu i Olsztynie, Instytucie Kultury Chrześcijańskiej w Olsztynie, Centrum Formacji Misyjnej i w Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie, Pomezańskim Kolegium Teologicznym w Elblągu, Kwidzynie i Szczytnie. O. Bernard Wodecki uczestniczył w wielu sympozjach naukowych w Polsce i na świecie, m.in.: Sympozjum Biblistów Polskich, International Organization for the Study of the Old Testament; Katholisches Bibelwerk, Colloquium Biblicum, i in. Był porywającym kaznodzieją, płomiennym polemistą, autorem i tłumaczem wielu artykułów naukowych i popularnonaukowych, a także książek z dziedziny biblistyki, misjologii (szczególnie dot. Kościoła w Chinach). Zmarł w Krynicy Górskiej 13 lipca 2008. Pochowany został w Pieniężnie.

Bibliografia

W. Chrostowski, Ks. Profesor Bernard Wodecki SVD, [w:] "Żywe jest słowo Boże i skuteczne". Księga pamiątkowa dla Ks. Prof. Bernarda Wodeckiego SVD w 50. rocznicę święceń kapłańskich, red. W. Chrostowski, Warszawa 2001.

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
 == Wodecki Bernard SVD (1922-2008) ==
-Urodził się 18 listopada 1922 w Łaziskach Rybnickich (należał do parafii w Godowie). Ojciec Franciszek i matka Wiktoria mieli dwanaścioro dzieci (6 córek i 6 synów). Po ukończeniu szkoły podstawowej w 1936 roku rozpoczął naukę w Niższym Seminarium Misjonarzy Werbistów w Rybniku, którą przerwała jednak II wojna światowa. Po zakończeniu wojny ponownie zgłosił się do werbistów. 8 września 1946 w Chludowie przywdział strój zakonny, a pierwsze śluby złożył 8 września 1948 w Pieniężnie. Po ukończeniu studiów teologicznych, 8 lipca 1951 w Pieniężnie z rąk abpa [[Dymek Walenty|Walentego Dymka]] otrzymał święcenia kapłańskie. Jako neoprezbiter pełnił obowiązki wikariusza w parafii w Pieniężnie, a następnie został skierowany do pracy dydaktyczno-wychowawczej w Niższym Seminarium w Nysie, gdzie nauczał łaciny. 1 lipca 1952 władze komunistyczne zlikwidowały Niższe Seminarium, a o. Bernard został skierowany na studia biblijne na ówczesny [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie]], które ukończył w 1956 roku doktoratem. Kolejny doktorat z misjologii obronił w 1978 roku na [[Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie]]. 28 stycznia 1956 został mianowany wykładowcą nauk biblijnych w Seminarium w Pieniężnie, którą to funkcję pełnił z przerwami do 2003 roku. Prowadził wykłady z Starego i Nowego Testamentu, archeologii biblijnej, łaciny, języka hebrajskiego. Od 1956 roku był członkiem zespołu tłumaczy Biblii Poznańskiej w której przetłumaczył m.in. Księgę Proroka Izajasza, Księgę Jeremiasza i Księgę Lamentacji, a z Nowego Testamentu: List św. Jakuba i Listy św. Piotra. Oprócz seminarium w Pieniężnie wykładał również nauki biblijne i misjologię w wielu seminariach i ośrodkach akademickich, m.in.: Seminarium Misjonarzy Św. Rodziny w Bąblinie, w Seminarium w Elblągu i Olsztynie, Instytucie Kultury Chrześcijańskiej w Olsztynie, Centrum Formacji Misyjnej i w Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie, Pomezańskim Kolegium Teologicznym w Elblągu, Kwidzynie i Szczytnie.
+Urodził się 18 listopada 1922 w Łaziskach Rybnickich (należał do parafii w Godowie). Ojciec Franciszek i matka Wiktoria mieli dwanaścioro dzieci (6 córek i 6 synów). Po ukończeniu szkoły podstawowej w 1936 roku rozpoczął naukę w Niższym Seminarium Misjonarzy Werbistów w Rybniku, którą przerwała jednak II wojna światowa. Po zakończeniu wojny ponownie zgłosił się do werbistów. 8 września 1946 w Chludowie przywdział strój zakonny, a pierwsze śluby złożył 8 września 1948 w Pieniężnie. Po ukończeniu studiów teologicznych, 8 lipca 1951 w Pieniężnie z rąk abpa [[Dymek Walenty|Walentego Dymka]] otrzymał święcenia kapłańskie. Jako neoprezbiter pełnił obowiązki wikariusza w parafii w Pieniężnie, a następnie został skierowany do pracy dydaktyczno-wychowawczej w Niższym Seminarium w Nysie, gdzie nauczał łaciny. 1 lipca 1952 władze komunistyczne zlikwidowały Niższe Seminarium, a o. Bernard został skierowany na studia biblijne na ówczesny [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie]], które ukończył w 1956 roku doktoratem. Kolejny doktorat z misjologii obronił w 1978 roku na [[Akademia Teologii Katolickiej w Warszawie|Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie]]. 28 stycznia 1956 został mianowany wykładowcą nauk biblijnych w Seminarium w Pieniężnie, którą to funkcję pełnił z przerwami do 2003 roku. Prowadził wykłady z Starego i Nowego Testamentu, archeologii biblijnej, łaciny, języka hebrajskiego. Od 1956 roku był członkiem zespołu tłumaczy Biblii Poznańskiej w której przetłumaczył m.in. Księgę Proroka Izajasza, Księgę Jeremiasza i Księgę Lamentacji, a z Nowego Testamentu: List św. Jakuba i Listy św. Piotra. Oprócz seminarium w Pieniężnie wykładał również nauki biblijne i misjologię w wielu seminariach i ośrodkach akademickich, m.in.: Seminarium Misjonarzy Św. Rodziny w Bąblinie, w Seminarium w Elblągu i Olsztynie, Instytucie Kultury Chrześcijańskiej w Olsztynie, Centrum Formacji Misyjnej i w Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie, Pomezańskim Kolegium Teologicznym w Elblągu, Kwidzynie i Szczytnie.
 O. Bernard Wodecki uczestniczył w wielu sympozjach naukowych w Polsce i na świecie, m.in.: Sympozjum Biblistów Polskich, International Organization for the Study of the Old Testament; Katholisches Bibelwerk, Colloquium Biblicum, i in. Był porywającym kaznodzieją, płomiennym polemistą, autorem i tłumaczem wielu artykułów naukowych i popularnonaukowych, a także książek z dziedziny biblistyki, misjologii (szczególnie dot. Kościoła w Chinach).
 Zmarł w Krynicy Górskiej 13 lipca 2008. Pochowany został w Pieniężnie.
 ==Bibliografia ==
-W. Chrostowski, Ks. Profesor Bernard Wodecki SVD, w: "Żywe jest słowo Boże i skuteczne". Księga pamiątkowa dla Ks. Prof. Bernarda Wodeckiego SVD w 50. rocznicę święceń kapłańskich, red. W. Chrostowski, Warszawa 2001.
+W. Chrostowski, Ks. Profesor Bernard Wodecki SVD, [w:] "Żywe jest słowo Boże i skuteczne". Księga pamiątkowa dla Ks. Prof. Bernarda Wodeckiego SVD w 50. rocznicę święceń kapłańskich, red. W. Chrostowski, Warszawa 2001.
 {{Noty biograficzne}}