Woźniak Jan Wilhelm: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
Urodził się 27 marca 1886 w Roździeniu koło Szopienic. Był synem górnika Andrzeja i Zofii z domu Habryka. Z domu rodzinnego wyniósł solidne wychowanie w duchu narodowym. Po zdobyciu podstawowego i średniego wykształcenia, wstąpił w Belgii do seminarium duchownego i rozpoczął tam studia teologiczne. Święcenia kapłańskie przyjął w 1911 roku w Belgii. Po święceniach pracował w duszpasterstwie polonijnym w Stanach Zjednoczonych. W czasie I wojny światowej wstąpił do „błękitnej armii” generała Józefa Hallera, która stacjonowała we Francji. | Urodził się 27 marca 1886 w Roździeniu koło Szopienic. Był synem górnika Andrzeja i Zofii z domu Habryka. Z domu rodzinnego wyniósł solidne wychowanie w duchu narodowym. Po zdobyciu podstawowego i średniego wykształcenia, wstąpił w Belgii do seminarium duchownego i rozpoczął tam studia teologiczne. Święcenia kapłańskie przyjął w 1911 roku w Belgii. Po święceniach pracował w duszpasterstwie polonijnym w Stanach Zjednoczonych. W czasie I wojny światowej wstąpił do „błękitnej armii” generała Józefa Hallera, która stacjonowała we Francji. | ||
W okresie [[Plebiscyt i jego skutki|plebiscytu]] przyjechał na Górny Śląsk. Ponieważ był duchownym należącym do innej diecezji, nie mógł wziąć bezpośredniego udziału w głosowaniu. Włączył się zatem w działania plebiscytowe | W okresie [[Plebiscyt i jego skutki|plebiscytu]] przyjechał na Górny Śląsk. Ponieważ był duchownym należącym do innej diecezji, nie mógł wziąć bezpośredniego udziału w głosowaniu. Włączył się zatem w finansowe działania plebiscytowe. Wziął jednak udział w [[Powstania Śląskie|III powstaniu śląskim]]. Był kapelanem pułku powstańczego Walentego Fojkisa i 1 Dywizji Wojsk Powstańczych. Zyskał wtedy wysoką ocenę zarówno za swoją postawę na froncie, jak i udział w przygotowaniu planów operacyjnych. | ||
Po powstaniu wyjechał ponownie do Stanów Zjednoczonych, gdzie został duszpasterzem w Madison, a następnie w Strenton w stanie Illinois. W związku z obchodami 10 rocznicy III powstania śląskiego w 1931 roku powrócił do Polski. Został wtedy odznaczony Krzyżem Niepodległości. Początkowo zamieszkał w Warszawie, starając się o inkardynację do diecezji katowickiej. W lutym 1932 roku Ksiądz Biskup [[Adamski Stanisław|Stanisław Adamski]] udzielił mu odmownej odpowiedzi, uzasadniając, iż | Po powstaniu wyjechał ponownie do Stanów Zjednoczonych, gdzie został duszpasterzem w Madison, a następnie w Strenton w stanie Illinois. W związku z obchodami 10 rocznicy III powstania śląskiego w 1931 roku powrócił do Polski. Został wtedy odznaczony Krzyżem Niepodległości. Początkowo zamieszkał w Warszawie, starając się o inkardynację do diecezji katowickiej. W lutym 1932 roku Ksiądz Biskup [[Adamski Stanisław|Stanisław Adamski]] udzielił mu odmownej odpowiedzi, uzasadniając, iż księża innych diecezji nie są w chwili obecnej przyjmowani do diecezji śląskiej. W Katowicach zamieszkał dopiero w 1937 roku. Pracował tam jako kapelan pomocniczy w kościele garnizonowym. Zmarł 18 października 1939 w szpitalu w Bogucicach. Został pochowany w Szopienicach. | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
Wersja z 14:29, 24 lis 2009
Woźniak Jan Wilhelm (1886-1939), kapelan powstań śląskich
Urodził się 27 marca 1886 w Roździeniu koło Szopienic. Był synem górnika Andrzeja i Zofii z domu Habryka. Z domu rodzinnego wyniósł solidne wychowanie w duchu narodowym. Po zdobyciu podstawowego i średniego wykształcenia, wstąpił w Belgii do seminarium duchownego i rozpoczął tam studia teologiczne. Święcenia kapłańskie przyjął w 1911 roku w Belgii. Po święceniach pracował w duszpasterstwie polonijnym w Stanach Zjednoczonych. W czasie I wojny światowej wstąpił do „błękitnej armii” generała Józefa Hallera, która stacjonowała we Francji.
W okresie plebiscytu przyjechał na Górny Śląsk. Ponieważ był duchownym należącym do innej diecezji, nie mógł wziąć bezpośredniego udziału w głosowaniu. Włączył się zatem w finansowe działania plebiscytowe. Wziął jednak udział w III powstaniu śląskim. Był kapelanem pułku powstańczego Walentego Fojkisa i 1 Dywizji Wojsk Powstańczych. Zyskał wtedy wysoką ocenę zarówno za swoją postawę na froncie, jak i udział w przygotowaniu planów operacyjnych.
Po powstaniu wyjechał ponownie do Stanów Zjednoczonych, gdzie został duszpasterzem w Madison, a następnie w Strenton w stanie Illinois. W związku z obchodami 10 rocznicy III powstania śląskiego w 1931 roku powrócił do Polski. Został wtedy odznaczony Krzyżem Niepodległości. Początkowo zamieszkał w Warszawie, starając się o inkardynację do diecezji katowickiej. W lutym 1932 roku Ksiądz Biskup Stanisław Adamski udzielił mu odmownej odpowiedzi, uzasadniając, iż księża innych diecezji nie są w chwili obecnej przyjmowani do diecezji śląskiej. W Katowicach zamieszkał dopiero w 1937 roku. Pracował tam jako kapelan pomocniczy w kościele garnizonowym. Zmarł 18 października 1939 w szpitalu w Bogucicach. Został pochowany w Szopienicach.
Bibliografia
E. Nalepa, Zmarli kapłani Kościoła Katowickiego. T. 1: kapłani wyświęceni do 1922. Cz.2, s. 160-161.
| |||||