Wiktor II

Wiktor II (ok. 1018-1057), papież

Gebhard von Dollnstein - Hirschbergu, bo takie jest jego właściwe imię i nazwisko był narodowości niemieckiej. Urodził się około 1018 roku w Szwabii. Pochodził z rodu hrabiowskiego Dollnstein – Hirschberg, gdzie otrzymał solidne wykształcenie, dziedzictwo kulturowe oraz miłość i szacunek do drugiego człowieka. Był synem hrabiego Hartwiga. Przed objęciem papiestwa został biskupem w Eichstatt mając zaledwie za sobą 20 lat życia. Wcześniej jednak zanim jeszcze zaczął pełnić rolę biskupa za ogromne osiągnięcia, inteligencję i wiedzę powierzono mu nie mniej ważną funkcję kanclerza na dworze cesarza Henryka III za czasów rodu saskiego. Był człowiekiem wielkich walorów moralnych. Posiadał cnoty, które w tamtych czasach były na wagę złota jak np.: uczciwość, sumienność, prawdomówność, pracowitość. Kiedy objął urząd papieża a dokładnie nastąpiło to 13 kwietnia 1055 po rocznym staraniu diakona Hildebranda. Zaczął rządzić Kościołem Powszechnym w duchu swojego poprzednika Leona IX przy wykorzystywaniu odnowy moralnej w kościele i w jej strukturach. Wystąpił przeciw symonii w kościele, która w tym czasie się rozprzestrzeniała oraz przeciw małżeństwom, jakie zostawały zawierane przez osoby duchowne w kościele. Posiadał także w celu umocnienia swojej pozycji w Toskanii i Normanii tytuł księcia Spoleto i hrabiego Fermo. Podczas swojego pobytu w Niemczech w celu pomocy ze strony cesarza w ciężkiej sytuacji politycznej, papież w smutnych okolicznościach odprowadził do wieczności samego cesarza Henryka III, który na łożu śmierci powierzył Wiktorowi II swojego syna niepełnosprawnego Henryka IV, który miał objąć władzę w państwie po śmierci swojego ojca.. Po śmierci dobrego i pełnego oddania wierze cesarza, papież Wiktor II przejął na pewien czas funkcję regenta w ten sposób ochraniając młodego króla przed utratą dziedzictwa i majątku. Gdy wrócił do swojej rezydencji papieskiej w Italii zwołał synod na Lateranie w 1057 roku, gdzie między innymi ustanowił opata z Monte Cassino Fryderyka, nadając mu za razem godność kardynał za jego wielkie zasługi.

Zmarł 28 lipca 1057 roku w Arezzo a jego ciało spoczęło w kościele S. Maria Rotonda w Rawennie.

Bibliografia

R. Fischer- Wollpert, Leksykon Papieży, Kraków 2000, s. 49-50; M. i A. Gutowscy Papieże w dziejach Kościoła, Warszawa 2002, s. 519; B. Kumor Historia Kościoła, cz. II, Lublin 1973, s. 100-101.