Wiktor II: Różnice pomiędzy wersjami
mNie podano opisu zmian |
(dr) |
||
| (Nie pokazano 8 wersji utworzonych przez 3 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
==Wiktor II (ok. 1018-1057), papież== | ==Wiktor II (ok. 1018-1057), papież== | ||
Gebhard von Dollnstein - Hirschberg, bo takie jest jego właściwe imię i nazwisko, był narodowości niemieckiej. Urodził się około 1018 roku w Szwabii. Pochodził z rodu hrabiowskiego Dollnstein – Hirschberg, gdzie otrzymał solidne wykształcenie, dziedzictwo kulturowe oraz miłość i szacunek do drugiego człowieka. Był synem hrabiego Hartwiga. Przed objęciem papiestwa został biskupem w Eichstatt mając zaledwie 20 lat. Wcześniej jednak, przed objęciem urzędu biskupa, za ogromne osiągnięcia, inteligencję i wiedzę powierzono mu także ważną funkcję kanclerza na dworze cesarza Henryka III za czasów rodu saskiego. Był człowiekiem wielkich walorów moralnych. Posiadał cnoty, które w tamtych czasach były na wagę złota jak np.: uczciwość, sumienność, prawdomówność, pracowitość. Gdy objął urząd papieża, a dokładnie nastąpiło to 13 kwietnia 1055 po rocznym staraniu diakona Hildebranda zaczął rządzić Kościołem Powszechnym w duchu swojego poprzednika [[Leon IX|Leona IX]], przy wykorzystywaniu odnowy moralnej w kościele i w jej strukturach. Wystąpił przeciw symonii w kościele, która w tym czasie rozprzestrzeniała się oraz przeciw małżeństwom zawieranym w kościele przez osoby duchowne. Posiadał także, w celu umocnienia swojej pozycji w Toskanii i Normanii, tytuł księcia Spoleto i hrabiego Fermo. Podczas swojego pobytu w Niemczech w celu pomocy ze strony cesarza w trudnej sytuacji politycznej, papież w smutnych okolicznościach odprowadził do wieczności samego cesarza Henryka III, który na łożu śmierci powierzył Wiktorowi II swojego niepełnosprawnego syna - Henryka IV. On to miał objąć władzę w państwie po śmierci swojego ojca. Po śmierci dobrego i pełnego oddania wierze cesarza, papież Wiktor II przejął na pewien czas funkcję regenta w ten sposób ochraniając młodego króla przed utratą dziedzictwa i majątku. Gdy wrócił do swojej rezydencji papieskiej w Italii zwołał [[synod]] na Lateranie w 1057 roku, gdzie między innymi ustanowił opata z Monte Cassino Fryderyka, nadając mu zarazem godność kardynała za jego wielkie zasługi. | |||
Zmarł 28 lipca 1057 w Arezzo, a jego ciało spoczęło w kościele S. Maria Rotonda w Rawennie. | |||
Zmarł 28 lipca 1057 | |||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
R. Fischer- Wollpert, Leksykon | R. Fischer-Wollpert, Leksykon papieży, Kraków 2000, s. 49-50; M. i A. Gutowscy Papieże w dziejach Kościoła, Warszawa 2002, s. 519; B. Kumor, Historia Kościoła, cz. II, Lublin 1973, s. 100-101. | ||
{{Papież}} | |||
{{Noty biograficzne}} | {{Noty biograficzne}} | ||
[[Kategoria:Papieże - W|Wiktor II]] | |||
[[Kategoria:Biografie - W]] | [[Kategoria:Biografie - W]] | ||
Aktualna wersja na dzień 17:50, 10 sty 2021
Wiktor II (ok. 1018-1057), papież
Gebhard von Dollnstein - Hirschberg, bo takie jest jego właściwe imię i nazwisko, był narodowości niemieckiej. Urodził się około 1018 roku w Szwabii. Pochodził z rodu hrabiowskiego Dollnstein – Hirschberg, gdzie otrzymał solidne wykształcenie, dziedzictwo kulturowe oraz miłość i szacunek do drugiego człowieka. Był synem hrabiego Hartwiga. Przed objęciem papiestwa został biskupem w Eichstatt mając zaledwie 20 lat. Wcześniej jednak, przed objęciem urzędu biskupa, za ogromne osiągnięcia, inteligencję i wiedzę powierzono mu także ważną funkcję kanclerza na dworze cesarza Henryka III za czasów rodu saskiego. Był człowiekiem wielkich walorów moralnych. Posiadał cnoty, które w tamtych czasach były na wagę złota jak np.: uczciwość, sumienność, prawdomówność, pracowitość. Gdy objął urząd papieża, a dokładnie nastąpiło to 13 kwietnia 1055 po rocznym staraniu diakona Hildebranda zaczął rządzić Kościołem Powszechnym w duchu swojego poprzednika Leona IX, przy wykorzystywaniu odnowy moralnej w kościele i w jej strukturach. Wystąpił przeciw symonii w kościele, która w tym czasie rozprzestrzeniała się oraz przeciw małżeństwom zawieranym w kościele przez osoby duchowne. Posiadał także, w celu umocnienia swojej pozycji w Toskanii i Normanii, tytuł księcia Spoleto i hrabiego Fermo. Podczas swojego pobytu w Niemczech w celu pomocy ze strony cesarza w trudnej sytuacji politycznej, papież w smutnych okolicznościach odprowadził do wieczności samego cesarza Henryka III, który na łożu śmierci powierzył Wiktorowi II swojego niepełnosprawnego syna - Henryka IV. On to miał objąć władzę w państwie po śmierci swojego ojca. Po śmierci dobrego i pełnego oddania wierze cesarza, papież Wiktor II przejął na pewien czas funkcję regenta w ten sposób ochraniając młodego króla przed utratą dziedzictwa i majątku. Gdy wrócił do swojej rezydencji papieskiej w Italii zwołał synod na Lateranie w 1057 roku, gdzie między innymi ustanowił opata z Monte Cassino Fryderyka, nadając mu zarazem godność kardynała za jego wielkie zasługi.
Zmarł 28 lipca 1057 w Arezzo, a jego ciało spoczęło w kościele S. Maria Rotonda w Rawennie.
Bibliografia
R. Fischer-Wollpert, Leksykon papieży, Kraków 2000, s. 49-50; M. i A. Gutowscy Papieże w dziejach Kościoła, Warszawa 2002, s. 519; B. Kumor, Historia Kościoła, cz. II, Lublin 1973, s. 100-101.
| |||||
| |||||