Wanjura Gustaw: Różnice pomiędzy wersjami
(uzup.) |
(→Bibliografia: uzup.) |
||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
A. Mańkowski, Księża Ślązacy w diecezji chełmińskiej, Pelplin 1932. Wspomnienie o ks. Wanjurze: [http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/plain-content?id=226918] | A. Mańkowski, Księża Ślązacy w diecezji chełmińskiej, Pelplin 1932; Tenże, Prałaci i kanonicy katedralni chełmińscy od założenia kapituły do naszych czasów, Toruń 1928, s. 217; Wspomnienie o ks. Wanjurze: [http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/plain-content?id=226918]. | ||
{{Noty biograficzne}} | {{Noty biograficzne}} | ||
[[Kategoria:Biografie - W]] | [[Kategoria:Biografie - W]] | ||
[[Kategoria: Duchowni ze Śląska w diecezji chełmińskiej]] | [[Kategoria: Duchowni ze Śląska w diecezji chełmińskiej]] | ||
Wersja z 17:31, 27 sie 2013
Wanjura Gustaw (1827-1911), dr teologii
Urodził się w Stolarzowicach (pow. tarnogórski) 9 kwietnia 1827. Święcenia kapłańskie otrzymał 23 czerwca 1851. Od 1862 roku był dyrektorem seminarium nauczycielskiego w Pyskowicach. Następnie, w 1864 roku, został radcą rejencyjnym i szkolnym w Kwidzynie, później w Gdańsku (1868 rok), a od 1882 roku proboszczem katedralnym w Pelplinie. Od 1887 roku tę samą godność piastował w Poznaniu, gdzie też został protonotariuszem apostolskim, sędzią prosynodalnym, kuratorem konwikty arcybiskupiego i Zgromadzenia sióstr służebniczek w Pleszewie. Obronił doktorat z teologii we Fryburgu Badeńskim. W 1874 roku wydał w Lipsku podręcznik metodyczny do nauki historii Kościoła w szkołach powszechnych. Umarł 22 kwietnia 1911 w Poznaniu.
Bibliografia
A. Mańkowski, Księża Ślązacy w diecezji chełmińskiej, Pelplin 1932; Tenże, Prałaci i kanonicy katedralni chełmińscy od założenia kapituły do naszych czasów, Toruń 1928, s. 217; Wspomnienie o ks. Wanjurze: [1].
| |||||