Vixdum Poloniae Unitas: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
(dr) |
||
| (Nie pokazano 6 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
Bulla Piusa XI „Vixdum Poloniae Unitas" z 28 października 1925 roku | ==Bulla [[Pius XI|Piusa XI]] „Vixdum Poloniae Unitas" z 28 października 1925 roku== | ||
[[Plik:Vixdum Poloniae unitas2.jpg|right|thumb|medal]] | |||
Siedem lat po odzyskaniu niepodległości w 1918 roku i stosunkowo szybkim - mimo wojny z bolszewikami do 1922 roku - podpisaniu [[Konkordat zawarty między Stolicą Apostolską a Rzecząpospolitą Polską, 10 luty 1925|konkordatu 10 lutego 1925]], na mocy [[Bulla|bulli]] Vixdum Poloniae Unitas nastąpił nowy podział diecezji. W odrodzonym państwie polskim znalazły się początkowo trzy metropolie: Gniezno-Poznań, Warszawa i Lwów. Dwie następne metropolie (krakowska i wileńska) powstały w 1925 roku w Krakowie, włączając w nią diecezję tarnowską, kielecką, częstochowską i katowicką. | |||
Na bulli została powołana do życia również diecezja katowicka. W bulli, w przeciwieństwie do tekstu konkordatu, nowa diecezja otrzymała nazwę: katowicka. W okresie międzywojennym w | Na podstawie bulli została powołana do życia również [[Archidiecezja Katowicka|diecezja katowicka]]. W bulli, w przeciwieństwie do tekstu konkordatu, nowa diecezja otrzymała nazwę: katowicka. W okresie międzywojennym w oficjalnych dokumentach diecezji, często używało się tej zdwojonej nazwy – katowicka (śląska). Na mocy papieskiej bulli do obszaru istniejącej już [[Administracja Apostolska dla Śląska Górnego|Administracji Apostolskiej na Górnym Śląsku]] włączono Śląsk Cieszyński, który stanowiły dwa powiaty: bielski i cieszyński, a kościelnie dekanaty: bielski, strumieński, skoczowski i cieszyński. Tym samym Śląsk Cieszyński, który w granicach Polski, znalazł się pod jurysdykcją rządcy katowickiego. Formalne przejęcie jurysdykcji nad Śląskiem Cieszyńskim nastąpiło 18 listopada 1925, a z dniem 1 grudnia 1925 agendy [[Wikariat generalny w Cieszynie|wikariatu generalnego w Cieszynie]] uległy likwidacji. | ||
Pięć metropolii: gnieźnieńska, warszawska, lwowska, krakowska i wileńska posiadały łącznie 20 diecezji oraz biskupstwo polowe Wojska Polskiego. Największe jednostki — archidiecezja wileńska i diecezja pińska — obejmowały obszar ponad 50 tys. | Pięć metropolii: gnieźnieńska, warszawska, lwowska, krakowska i wileńska posiadały łącznie 20 diecezji oraz biskupstwo polowe Wojska Polskiego. Największe jednostki — archidiecezja wileńska i diecezja pińska — obejmowały obszar ponad 50 tys. km kwadratowych, najmniejsza — diecezja katowicka/śląska — tylko 4216 km kwadratowych. | ||
[[Kategoria: | [[Kategoria:Bulle]] | ||
Aktualna wersja na dzień 16:52, 5 sie 2020
Bulla Piusa XI „Vixdum Poloniae Unitas" z 28 października 1925 roku
Siedem lat po odzyskaniu niepodległości w 1918 roku i stosunkowo szybkim - mimo wojny z bolszewikami do 1922 roku - podpisaniu konkordatu 10 lutego 1925, na mocy bulli Vixdum Poloniae Unitas nastąpił nowy podział diecezji. W odrodzonym państwie polskim znalazły się początkowo trzy metropolie: Gniezno-Poznań, Warszawa i Lwów. Dwie następne metropolie (krakowska i wileńska) powstały w 1925 roku w Krakowie, włączając w nią diecezję tarnowską, kielecką, częstochowską i katowicką.
Na podstawie bulli została powołana do życia również diecezja katowicka. W bulli, w przeciwieństwie do tekstu konkordatu, nowa diecezja otrzymała nazwę: katowicka. W okresie międzywojennym w oficjalnych dokumentach diecezji, często używało się tej zdwojonej nazwy – katowicka (śląska). Na mocy papieskiej bulli do obszaru istniejącej już Administracji Apostolskiej na Górnym Śląsku włączono Śląsk Cieszyński, który stanowiły dwa powiaty: bielski i cieszyński, a kościelnie dekanaty: bielski, strumieński, skoczowski i cieszyński. Tym samym Śląsk Cieszyński, który w granicach Polski, znalazł się pod jurysdykcją rządcy katowickiego. Formalne przejęcie jurysdykcji nad Śląskiem Cieszyńskim nastąpiło 18 listopada 1925, a z dniem 1 grudnia 1925 agendy wikariatu generalnego w Cieszynie uległy likwidacji.
Pięć metropolii: gnieźnieńska, warszawska, lwowska, krakowska i wileńska posiadały łącznie 20 diecezji oraz biskupstwo polowe Wojska Polskiego. Największe jednostki — archidiecezja wileńska i diecezja pińska — obejmowały obszar ponad 50 tys. km kwadratowych, najmniejsza — diecezja katowicka/śląska — tylko 4216 km kwadratowych.