Szpital św. Juliusza w Rybniku: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
|||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
[[Plik:Rybnik juliusz1.jpg|thumb|right]] | [[Plik:Rybnik juliusz1.jpg|thumb|right]] | ||
[[Plik:Rybnik juliusz2.jpg|thumb|right]] | [[Plik:Rybnik juliusz2.jpg|thumb|right]] | ||
Znajdujący się w Rybniku szpital św. Juliusza zawdzięcza swoje powstanie doktorowi [[Roger Juliusz|Juliuszowi Rogerowi]] (1819-1865). Plany utworzenia szpitala poparł książę raciborski i założony w tym celu Komitet zbierający dobrowolne składki po domach prywatnych; władze powiatu i władze miejskie w Rybniku, które dostarczyły materiały budowalne oraz zapewniły robotników. Wybudowany szpital otrzymał decyzją władz pruskich z 4 stycznia 1868 prawa korporacji, dzięki czemu mógł przyjmować dotacje i darowizny. | Znajdujący się w Rybniku szpital św. Juliusza zawdzięcza swoje powstanie doktorowi [[Roger Juliusz|Juliuszowi Rogerowi]] (1819-1865). Plany utworzenia szpitala poparł książę raciborski Wiktor Amadeusz i założony w tym celu Komitet zbierający dobrowolne składki po domach prywatnych; władze powiatu i władze miejskie w Rybniku, które dostarczyły materiały budowalne oraz zapewniły robotników. Wybudowany szpital otrzymał decyzją władz pruskich z 4 stycznia 1868 prawa korporacji, dzięki czemu mógł przyjmować dotacje i darowizny. Jego oficjalne otwarcie miało miejsce 8 kwietnia tegoż roku. | ||
Budowę szpitala ukończono w maju 1869 roku, a w 1871 roku na mocy uchwały walnego zebrania został przejęty przez Śląski Związek Rycerzy Maltańskich. W 1894, 1900 i 1901 roku ośrodek szpitalny został znacznie rozbudowany. W 1894 roku przy szpitalu powstała osobna kaplica. W ostatnich latach jego działalności znajdowały się w nim oddziały: chorób wewnętrznych, onkologiczny oraz dermatologiczny. | Budowę szpitala ukończono w maju 1869 roku, a w 1871 roku na mocy uchwały walnego zebrania został przejęty przez Śląski Związek Rycerzy Maltańskich. W 1894, 1900 i 1901 roku ośrodek szpitalny został znacznie rozbudowany. W 1894 roku przy szpitalu powstała osobna kaplica. W ostatnich latach jego działalności znajdowały się w nim oddziały: chorób wewnętrznych, onkologiczny oraz dermatologiczny. Dużą wartość artystyczną posiada kaplica szpitalna pw. św. Juliusza. Budynki szpitala w 1991 roku zostały wpisane do rejestru zabytków. Ostatni pacjenci opuścili budynek w 2000 roku, kiedy to wszystkie oddziały szpitalne zostały przeniesione do szpitala w Orzepowicach. Szpital popada w ruinę. | ||
Wśród dobrodziejów szpitalu znaleźć można między innymi kapelana szpitala od 1872 roku – [[Kremski Teodor|ks. Teodora Kremskiego]]. Przez 34 lata ks. Kremski służył chorym i biednym, zaś cały swój majątek rozdał potrzebującym. W radzie nadzorczej szpitala zasiadali rycerze maltańscy: hrabia Saurma-Jeltsch, hrabia Walenty Ballestrem , książę raciborski Wiktor, baron Hans de Reitzenstein. | Wśród dobrodziejów szpitalu znaleźć można między innymi kapelana szpitala od 1872 roku – [[Kremski Teodor|ks. Teodora Kremskiego]]. Przez 34 lata ks. Kremski służył chorym i biednym, zaś cały swój majątek rozdał potrzebującym. W radzie nadzorczej szpitala zasiadali rycerze maltańscy: hrabia Saurma-Jeltsch, hrabia Walenty Ballestrem , książę raciborski Wiktor, baron Hans de Reitzenstein. | ||
Pierwotnie szpital posiadał w swoim wyposażeniu 80 łóżek; w okresie międzywojennym przygotowano w szpitalu już 220 łóżek. Pielęgnacją chorych zajmowały się siostry zakonne św. Franciszka z domu macierzyńskiego St. Mauritz pod Muenster. | Pierwotnie szpital posiadał w swoim wyposażeniu 80 łóżek; w okresie międzywojennym przygotowano w szpitalu już 220 łóżek. Pielęgnacją chorych zajmowały się siostry zakonne św. Franciszka z domu macierzyńskiego St. Mauritz pod Muenster. | ||
== Personel lekarski == | == Personel lekarski == | ||
Wersja z 12:33, 29 lip 2012
Szpital św. Juliusza w Rybniku
Znajdujący się w Rybniku szpital św. Juliusza zawdzięcza swoje powstanie doktorowi Juliuszowi Rogerowi (1819-1865). Plany utworzenia szpitala poparł książę raciborski Wiktor Amadeusz i założony w tym celu Komitet zbierający dobrowolne składki po domach prywatnych; władze powiatu i władze miejskie w Rybniku, które dostarczyły materiały budowalne oraz zapewniły robotników. Wybudowany szpital otrzymał decyzją władz pruskich z 4 stycznia 1868 prawa korporacji, dzięki czemu mógł przyjmować dotacje i darowizny. Jego oficjalne otwarcie miało miejsce 8 kwietnia tegoż roku.
Budowę szpitala ukończono w maju 1869 roku, a w 1871 roku na mocy uchwały walnego zebrania został przejęty przez Śląski Związek Rycerzy Maltańskich. W 1894, 1900 i 1901 roku ośrodek szpitalny został znacznie rozbudowany. W 1894 roku przy szpitalu powstała osobna kaplica. W ostatnich latach jego działalności znajdowały się w nim oddziały: chorób wewnętrznych, onkologiczny oraz dermatologiczny. Dużą wartość artystyczną posiada kaplica szpitalna pw. św. Juliusza. Budynki szpitala w 1991 roku zostały wpisane do rejestru zabytków. Ostatni pacjenci opuścili budynek w 2000 roku, kiedy to wszystkie oddziały szpitalne zostały przeniesione do szpitala w Orzepowicach. Szpital popada w ruinę.
Wśród dobrodziejów szpitalu znaleźć można między innymi kapelana szpitala od 1872 roku – ks. Teodora Kremskiego. Przez 34 lata ks. Kremski służył chorym i biednym, zaś cały swój majątek rozdał potrzebującym. W radzie nadzorczej szpitala zasiadali rycerze maltańscy: hrabia Saurma-Jeltsch, hrabia Walenty Ballestrem , książę raciborski Wiktor, baron Hans de Reitzenstein.
Pierwotnie szpital posiadał w swoim wyposażeniu 80 łóżek; w okresie międzywojennym przygotowano w szpitalu już 220 łóżek. Pielęgnacją chorych zajmowały się siostry zakonne św. Franciszka z domu macierzyńskiego St. Mauritz pod Muenster.
Personel lekarski
- dr. Fleischar (1869-1877)
- dr. Ostmann, dr. Siegl (1878-1905)
- dr Boretius, dr. Modler (1905-1922)
- dr Palka (1922—1923)
- dr A. Miedniak (1923-)
Bibliografia
A.Trunkhardt, Dzieje Rybnika i dawniejszego państwa rybnickiego na Górnym Śląsku, Rybnik 1925, s. 152-153.