Szojda Henryk: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
mNie podano opisu zmian
mNie podano opisu zmian
Linia 1: Linia 1:
==Szojda Henryk OFM (1932–2011), imię zakonne Damian, biblista, prowincjał==
==Szojda Henryk OFM (1932–2011), imię zakonne Damian, biblista, prowincjał==
[[Grafika:Szojda Damian.jpg|left|150px|thumb]]
[[Grafika:Szojda Damian.jpg|left|150px|thumb]]
Urodził się 1 stycznia 1932 w Katowicach w rodzinie Romana i Jadwigi z d. Kotas. W latach 1945-1949 kształcił się w Niższym Seminarium Franciszkanów w Nysie, gdzie w 1949 roku otrzymał świadectwo dojrzałości. Maturę państwową zdał w 1958 roku w Korespondencyjnym Liceum Ogólnokształcącym w Zamościu. Do zakonu franciszkańskiego wstąpił 15 września 1949 w Kobylinie. Studia filozoficzno-teologiczne odbył w Seminarium Duchownym Franciszkanów w Opolu i Panewnikach w latach 1950-1955. Święcenia kapłańskie przyjął 6 lutego 1955 z rąk bpa Bernarda Czaplińskiego. Studia specjalistyczne w zakresie biblistyki odbył na Wydziale Teologicznym KUL w latach 1955-1958. W 1964 roku obronił doktorat. W 1958 roku podjął wykłady z Pisma Świętego w [[Wyższe Seminarium Duchowne OO. Franciszkanów w Panewnikach|seminarium duchownym swego zakonu w Panewnikach]]. W latach 1965-1968 był przełożonym  domu w Starych Panewnikach, w latach 1968-1973 wikariuszem Prowincji, a w 1973 roku  został wybrany prowincjałem. Przez 18 lat (1973-1983 oraz 1991-1998) był prowincjałem Prowincji Wniebowzięcia NMP z siedzibą w [[Franciszkanie - Panewniki|Panewnikach]].  
Urodził się 1 I 1932 r. w Panewnikach (obecnie Katowice-Panewniki), jako syn Romana (zatrudnionego w kopalni „Kleofas”) i Jadwigi z d. Kotas. W 1939 r. rozpoczął naukę w Szkole Podstawowej w Panewnikach. Ukończył ją w 1945 r. Po zakończeniu wojny został wychowankiem Kolegium Serafickiego w Nysie, gdzie w 1949 r. zdał tzw. małą maturę. Do zakonu franciszkanów wstąpił 15 IX 1949 r. w Panewnikach. Przez rok odbywał nowicjat w Kobylinie. Studia filozoficzno-teologiczne odbył w l. 1950-1955 w Wyższym Seminarium Duchownym Franciszkanów w Opolu i Panewnikach. Profesję uroczystą złożył 16 IX 1953 r., a święcenia kapłańskie przyjął 6 II 1955 r. w Panewnikach z rąk bp. Bernarda Czaplińskiego. Po święceniach został skierowany na studia w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim (1955-1958). 10 III 1959 r. uzyskał stopień magistra teologii. W l. 1958-1972 mieszkał i posługiwał na placówce w Starych Panewnikach. Był tutaj zastępcą przełożonego (1959-1965) i przełożonym (1965-1968). Przez kilka lat był wikariuszem prowincji (1968-1973), a także referentem powołań (od 1959 r.), bibliotekarzem i kronikarzem. W sierpniu 1959 r. został ustanowiony lektorem w Wyższym Seminarium Duchownym w Panewnikach. Pełnił tę funkcję do śmierci. Kongres kapitulny w 1965 r. zlecił mu obowiązki prowincjalnego promotora powołań oraz cenzora. Od 1968 r. był członkiem Komisji Artystyczno-Budowlanej prowincji. W 1964 r. uzyskał na KUL stopień doktora teologii, a w 1967 r. licencjat biblijny. Bp H. Bednorz włączył go w 1973 r. do Podkomisji Teologicznej w Komisji Rzeczoznawców I Synodu Diecezji Katowickiej. Po śmierci ministra prowincjalnego o. Bernarda Grzyśki został wybrany ministrem prowincjalnym do najbliższej kapituły 1 974 r. Przeniósł się wówczas do klasztoru w Panewnikach. W 1974 r. został ministrem prowincjalnym na sześcioletnią kadencję, a w 1980 r. otrzymał tę funkcję ponownie na kolejne trzy lata. W 1980 r. został prowincjalnym referentem duszpasterstwa powołaniowego. W l. 1983-1986 pełnił funkcję prefekta wychowania, prowincjalnego animatora duszpasterstwa powołaniowego oraz ojca duchnego w Wyższym Seminarium Duchownym w Panewnikach. W tym okresie był także członkiem rady plenarnej prowincji, a także wizytatorem generalnym Prowincji Matki Bożej Anielskiej. Po kapitule w 1986 r. wybrano go gwardianem klasztoru panewnickiego, a powtórzono ten wybór w 1989 r. W 1993 r. został na sześcioletnią kadencję ministrem prowincjalnym. W tym czasie był też prowincjalnym bibliotekarzem i prowincjalnym animatorem duszpasterstwa powołań. Od kapituły w 1998 r. był przez trzy lata definitorem prowincji oraz gwardianem w Panewnikach. W 2001 r. poświęcił się duszpasterstwu sióstr zakonnych. Był także ojcem duchownym w Wyższym Seminarium Duchownym w Panewnikach oraz Domu Profesów Czasowych (2004-2010). Od początku kapłaństwa udzielał się w duszpasterstwie misyjno-rekolekcyjnym oraz powołaniowym. Jako minister prowincji zabiegał o założenie nowych placówek zakonnych (w Polsce, Austrii, Czechach, na Białorusi, Ukrainie i Rosji) i w sposób szczególny troszczył się o klasztor i kościół w Panewnikach. Przetłumaczył z języka greckiego oba Listy do Tesaloniczan św. Pawła Apostoła, które znalazły się w opublikowanej w 1975 r. Biblii Poznańskiej. Był wykładowcą historii i geografii biblijnej oraz wstępu do Pisma Świętego w Wyższym Seminarium Duchownym Braci Mniejszych w Katowicach. Biegle władał językiem niemieckim. Był m.in. spowiednikiem w ostatnich latach życia gen. Jerzego Ziętka. W 1998 r. został wyróżniony przez Radę Miejską w Katowicach Honorową Odznaką Katowic, a w 2004 r. wyróżniony został przez wojewodę śląskiego Srebrnym Medalem Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej za upamiętnianie historycznych wydarzeń, postaci i obiektów. Zmarł 6 IX 2011 r. w Centralnym Szpitalu Klinicznym w Katowicach-Ligocie. Pochowany został w kwaterze franciszkanów na Cmentarzu Komunalnym przy ul. Panewnickiej w Katowicach-Ligocie.


Przetłumaczył z języka greckiego obydwa Listy św. Pawła Apostoła do Tesaloniczan, które znalazły się w opublikowanej w 1975 roku Biblii Poznańskiej. Był wykładowcą historii i geografii biblijnej oraz Wstępu do Pisma Świętego w [[Wyższe Seminarium Duchowne OO. Franciszkanów w Panewnikach|Wyższym Seminarium Duchownym Braci Mniejszych w Panewnikach]]. Zmarł 6 września 2011. Został pochowany w kwaterze ojców franciszkanów na [[Cmentarz - Ligota|cmentarzu panewnickim w Ligocie]].
Bibliografia: J.A. Mazurek, Szojda Damian Henryk, w: Słownik polskich pisarzy franciszkańskich, red. H. E. Wyczawski, Warszawa 1981, s. 480; G. Polak, Kto jest kim w Kościele? Warszawa 1999, s. 362; Who is who? t. 2, red. D. Bartkiewicz, [b.m.w] 2005 s. 3855; B. Krzemień, N. Kubica, Katalog Prowincji Wniebowzięcia NMP Zakonu Braci Mniejszych w Polsce, Katowice 2006, s. 97; Schematismus Ordinis Fratrum Minorum, R. 2009, s. 604; (ba), Bazylika zawdzięcza mu swój tytuł. Wspomnienie [o. Damian Szojda]. "Głos św. Ludwika. Miesięcznik Parafii Św. Ludwika w Katowicach-Panewnikach", R. 2011, nr 10 (104), s. 5-6.


==Bibliografia==
==Bibliografia==
Linia 12: Linia 12:
[[Kategoria:Biblistyka]]
[[Kategoria:Biblistyka]]
[[Kategoria:Zakonnicy]]
[[Kategoria:Zakonnicy]]
[[Kategoria:Naukowiec]]

Wersja z 20:16, 26 lip 2016

Szojda Henryk OFM (1932–2011), imię zakonne Damian, biblista, prowincjał

Szojda Damian.jpg

Urodził się 1 I 1932 r. w Panewnikach (obecnie Katowice-Panewniki), jako syn Romana (zatrudnionego w kopalni „Kleofas”) i Jadwigi z d. Kotas. W 1939 r. rozpoczął naukę w Szkole Podstawowej w Panewnikach. Ukończył ją w 1945 r. Po zakończeniu wojny został wychowankiem Kolegium Serafickiego w Nysie, gdzie w 1949 r. zdał tzw. małą maturę. Do zakonu franciszkanów wstąpił 15 IX 1949 r. w Panewnikach. Przez rok odbywał nowicjat w Kobylinie. Studia filozoficzno-teologiczne odbył w l. 1950-1955 w Wyższym Seminarium Duchownym Franciszkanów w Opolu i Panewnikach. Profesję uroczystą złożył 16 IX 1953 r., a święcenia kapłańskie przyjął 6 II 1955 r. w Panewnikach z rąk bp. Bernarda Czaplińskiego. Po święceniach został skierowany na studia w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim (1955-1958). 10 III 1959 r. uzyskał stopień magistra teologii. W l. 1958-1972 mieszkał i posługiwał na placówce w Starych Panewnikach. Był tutaj zastępcą przełożonego (1959-1965) i przełożonym (1965-1968). Przez kilka lat był wikariuszem prowincji (1968-1973), a także referentem powołań (od 1959 r.), bibliotekarzem i kronikarzem. W sierpniu 1959 r. został ustanowiony lektorem w Wyższym Seminarium Duchownym w Panewnikach. Pełnił tę funkcję do śmierci. Kongres kapitulny w 1965 r. zlecił mu obowiązki prowincjalnego promotora powołań oraz cenzora. Od 1968 r. był członkiem Komisji Artystyczno-Budowlanej prowincji. W 1964 r. uzyskał na KUL stopień doktora teologii, a w 1967 r. licencjat biblijny. Bp H. Bednorz włączył go w 1973 r. do Podkomisji Teologicznej w Komisji Rzeczoznawców I Synodu Diecezji Katowickiej. Po śmierci ministra prowincjalnego o. Bernarda Grzyśki został wybrany ministrem prowincjalnym do najbliższej kapituły 1 974 r. Przeniósł się wówczas do klasztoru w Panewnikach. W 1974 r. został ministrem prowincjalnym na sześcioletnią kadencję, a w 1980 r. otrzymał tę funkcję ponownie na kolejne trzy lata. W 1980 r. został prowincjalnym referentem duszpasterstwa powołaniowego. W l. 1983-1986 pełnił funkcję prefekta wychowania, prowincjalnego animatora duszpasterstwa powołaniowego oraz ojca duchnego w Wyższym Seminarium Duchownym w Panewnikach. W tym okresie był także członkiem rady plenarnej prowincji, a także wizytatorem generalnym Prowincji Matki Bożej Anielskiej. Po kapitule w 1986 r. wybrano go gwardianem klasztoru panewnickiego, a powtórzono ten wybór w 1989 r. W 1993 r. został na sześcioletnią kadencję ministrem prowincjalnym. W tym czasie był też prowincjalnym bibliotekarzem i prowincjalnym animatorem duszpasterstwa powołań. Od kapituły w 1998 r. był przez trzy lata definitorem prowincji oraz gwardianem w Panewnikach. W 2001 r. poświęcił się duszpasterstwu sióstr zakonnych. Był także ojcem duchownym w Wyższym Seminarium Duchownym w Panewnikach oraz Domu Profesów Czasowych (2004-2010). Od początku kapłaństwa udzielał się w duszpasterstwie misyjno-rekolekcyjnym oraz powołaniowym. Jako minister prowincji zabiegał o założenie nowych placówek zakonnych (w Polsce, Austrii, Czechach, na Białorusi, Ukrainie i Rosji) i w sposób szczególny troszczył się o klasztor i kościół w Panewnikach. Przetłumaczył z języka greckiego oba Listy do Tesaloniczan św. Pawła Apostoła, które znalazły się w opublikowanej w 1975 r. Biblii Poznańskiej. Był wykładowcą historii i geografii biblijnej oraz wstępu do Pisma Świętego w Wyższym Seminarium Duchownym Braci Mniejszych w Katowicach. Biegle władał językiem niemieckim. Był m.in. spowiednikiem w ostatnich latach życia gen. Jerzego Ziętka. W 1998 r. został wyróżniony przez Radę Miejską w Katowicach Honorową Odznaką Katowic, a w 2004 r. wyróżniony został przez wojewodę śląskiego Srebrnym Medalem Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej za upamiętnianie historycznych wydarzeń, postaci i obiektów. Zmarł 6 IX 2011 r. w Centralnym Szpitalu Klinicznym w Katowicach-Ligocie. Pochowany został w kwaterze franciszkanów na Cmentarzu Komunalnym przy ul. Panewnickiej w Katowicach-Ligocie.

Bibliografia: J.A. Mazurek, Szojda Damian Henryk, w: Słownik polskich pisarzy franciszkańskich, red. H. E. Wyczawski, Warszawa 1981, s. 480; G. Polak, Kto jest kim w Kościele? Warszawa 1999, s. 362; Who is who? t. 2, red. D. Bartkiewicz, [b.m.w] 2005 s. 3855; B. Krzemień, N. Kubica, Katalog Prowincji Wniebowzięcia NMP Zakonu Braci Mniejszych w Polsce, Katowice 2006, s. 97; Schematismus Ordinis Fratrum Minorum, R. 2009, s. 604; (ba), Bazylika zawdzięcza mu swój tytuł. Wspomnienie [o. Damian Szojda]. "Głos św. Ludwika. Miesięcznik Parafii Św. Ludwika w Katowicach-Panewnikach", R. 2011, nr 10 (104), s. 5-6.

Bibliografia

Słownik polskich pisarzy franciszkańskich, pod red. H. E. Wyczawskiego, Warszawa 1981, s. 480.