Studziński Jan: Różnice pomiędzy wersjami
mNie podano opisu zmian |
mNie podano opisu zmian |
||
| Linia 4: | Linia 4: | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
A. Wróbel, Z przeszłości czterech wsi. Syrynia, Lubomia, Grabówka, Nieboczowy, Katowice 1991, s. 225; A. Matuszczyk-Kotulska, Pszów-sanktuarium nadziei, Pszów 2006, s. 46. | A. Wróbel, Z przeszłości czterech wsi. Syrynia, Lubomia, Grabówka, Nieboczowy, Katowice 1991, s. 225; A. Matuszczyk-Kotulska, Pszów-sanktuarium nadziei, Pszów 2006, s. 46; E. Szramek, Ks. Norbert Bonczyk. Homer Górnośląski i poeta walki kulturnej, RTPNŚ t. II z 1930, s. 56. | ||
{{Noty biograficzne}} | {{Noty biograficzne}} | ||
[[Kategoria:Biografie - S]] | [[Kategoria:Biografie - S]] | ||
Wersja z 01:31, 18 gru 2009
Studziński Jan (1841-1897), proboszcz w Lubomi
Urodził się 25 czerwca 1841 roku w Bytomiu. Był członkiem Towarzystwa Literacko-Słowiańskiego i Towarzystwa Polskich Górnoślązaków we Wrocławiu. W 1866 roku brał udział w wojnie prusko-austriackiej jako sanitariusz i otrzymał medal pamiątkowy. Święcenia kapłańskie przyjął w 1869 roku. Pracował w Miechowicach, a potem długie lata był wikarym w Pszowie, a także po śmierci ks. Skwary administratorem parafii (1883-1885), a później proboszczem w Rydułtowach (1887-1892). W Lubomi był od 1892 do 1897 roku. Nazwisko jego zostało różnie zanotowane, np. na grobowcu „Studzieński", ale on sam podpisywał się „Studziński". Zmarł nagle na udar serca mając 56 lat. Zapiski mówią, że był to skutek zdenerwowania się przy pogrzebie inspektora Karola Wystyrka. Studziński pochowany jest w Lubomi.
Bibliografia
A. Wróbel, Z przeszłości czterech wsi. Syrynia, Lubomia, Grabówka, Nieboczowy, Katowice 1991, s. 225; A. Matuszczyk-Kotulska, Pszów-sanktuarium nadziei, Pszów 2006, s. 46; E. Szramek, Ks. Norbert Bonczyk. Homer Górnośląski i poeta walki kulturnej, RTPNŚ t. II z 1930, s. 56.
| |||||