Siostry Służebniczki Najświętszej Maryi Panny: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
(foto)
(dr)
Linia 1: Linia 1:
==Zgromadzenie Sióstr Służebniczek Najświętszej Maryi Panny Niepokalanie Poczętej==
==Zgromadzenie Sióstr Służebniczek Najświętszej Maryi Panny Niepokalanie Poczętej==
[[Plik:Bojanowski panewniki.jpg|right|thumb| pomnik E. Bojanowskiego w Panewnikach]]
[[Plik:Bojanowski panewniki.jpg|right|thumb| pomnik E. Bojanowskiego w Panewnikach]]
Zgromadzenie powstało 3 maja 1850, na ówczesnym terenie zaboru pruskiego, gdzie z inicjatywy [Bł. Edmund Bojanowski|bł. Edmunda Bojanowskiego], który już wcześniej angażował się w tworzenie ochronek w Poznaniu, Śremie i Gostyniu, powstała we wsi Podrzecze pierwsza wiejska ochronka, oparta na opracowanej przez niego metodzie wychowawczej. Początkowo w Podrzeczu posługiwały trzy wiejskie dziewczęta, jednakże w roku 1861 powstał w Jaszkowie pierwszy nowicjat dla kandydatek, które wyrażały chęć pomocy w ochronkach i odczuwały powołanie do życia wspólnotowego, zakonnego. Bojanowski sprawował duchową opiekę nad kandydatkami i siostrami, był ojcem i przewodnikiem w wierze, w rozwoju życia duchowego członkiń zgromadzenia, dla którego też napisał Reguły i które ostatecznie przybrało nazwę właśnie Zgromadzenia Sióstr Służebniczek Najświętszej Maryi Panny Niepokalanie Poczętej.
Zgromadzenie powstało 3 maja 1850, na ówczesnym terenie zaboru pruskiego, gdzie z inicjatywy [[Bł. Edmund Bojanowski|bł. Edmunda Bojanowskiego]], który już wcześniej angażował się w tworzenie ochronek w Poznaniu, Śremie i Gostyniu, powstała we wsi Podrzecze pierwsza wiejska ochronka, oparta na opracowanej przez niego metodzie wychowawczej. Początkowo w Podrzeczu posługiwały trzy wiejskie dziewczęta, jednakże w roku 1861 powstał w Jaszkowie pierwszy nowicjat dla kandydatek, które wyrażały chęć pomocy w ochronkach i odczuwały powołanie do życia wspólnotowego, zakonnego. Bojanowski sprawował duchową opiekę nad kandydatkami i siostrami, był ojcem i przewodnikiem w wierze, w rozwoju życia duchowego członkiń zgromadzenia, dla którego też napisał Reguły i które ostatecznie przybrało nazwę właśnie Zgromadzenia Sióstr Służebniczek Najświętszej Maryi Panny Niepokalanie Poczętej.


Bojanowski zlikwidował podział na dwa chóru zakonne. Wszystkie siostry zobowiązane były do pracy fizycznej, która z jednej strony była wyrazem posługi bliźnim, a z drugiej stanowiła źródło utrzymania dla domów Zgromadzenia.
Bojanowski zlikwidował podział na dwa chóru zakonne. Wszystkie siostry zobowiązane były do pracy fizycznej, która z jednej strony była wyrazem posługi bliźnim, a z drugiej stanowiła źródło utrzymania dla domów Zgromadzenia.

Wersja z 15:23, 17 wrz 2015

Zgromadzenie Sióstr Służebniczek Najświętszej Maryi Panny Niepokalanie Poczętej

pomnik E. Bojanowskiego w Panewnikach

Zgromadzenie powstało 3 maja 1850, na ówczesnym terenie zaboru pruskiego, gdzie z inicjatywy bł. Edmunda Bojanowskiego, który już wcześniej angażował się w tworzenie ochronek w Poznaniu, Śremie i Gostyniu, powstała we wsi Podrzecze pierwsza wiejska ochronka, oparta na opracowanej przez niego metodzie wychowawczej. Początkowo w Podrzeczu posługiwały trzy wiejskie dziewczęta, jednakże w roku 1861 powstał w Jaszkowie pierwszy nowicjat dla kandydatek, które wyrażały chęć pomocy w ochronkach i odczuwały powołanie do życia wspólnotowego, zakonnego. Bojanowski sprawował duchową opiekę nad kandydatkami i siostrami, był ojcem i przewodnikiem w wierze, w rozwoju życia duchowego członkiń zgromadzenia, dla którego też napisał Reguły i które ostatecznie przybrało nazwę właśnie Zgromadzenia Sióstr Służebniczek Najświętszej Maryi Panny Niepokalanie Poczętej.

Bojanowski zlikwidował podział na dwa chóru zakonne. Wszystkie siostry zobowiązane były do pracy fizycznej, która z jednej strony była wyrazem posługi bliźnim, a z drugiej stanowiła źródło utrzymania dla domów Zgromadzenia. Do 1861 roku służebniczki pracowały tylko na terenie Wielkiego Księstwa Poznańskiego. Dopiero później, m.in. na zaproszenie jezuitów, przekroczyły granicę zaboru pruskiego, tworząc z czasem odrębne od wielkopolskiej gałęzie zgromadzenia, tj. służebniczki starowiejskie, dębickie oraz śląskie. W ten sposób powstały cztery autonomiczne rodziny zakonne. W swym rozwoju każda rodzina zakonna starała się uwzględniać specyfikę ziemi, na której się rozwijała i zachować łączność między sobą, owocem czego były dążenia do powstałej w roku 1991 Federacji zgromadzeń Służebniczek NMP.

Główne dzieła Zgromadzenia, niezależnie od prowincji, stanowią: prowadzenie przedszkoli, domów dziecka, świetlic, opieka nad chorymi i ubogimi, katechizacja i posługa młodzieży, posługa jako zakrystianek bądź organistek w parafiach, na terenie których znajdują się klasztory Zgromadzenia.

Bibliografia

M. Fąka, Ziarno rzucone w ziemię, Poznań 1999; B. Łoziński, Leksykon zakonów w Polsce : informator o życiu konsekrowanym, Warszawa 1998.