Siara Jan

Z e-ncyklopedia
Wersja z dnia 16:42, 27 sie 2019 autorstwa Mira (dyskusja | edycje) (dr)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)

Siara Jan SDB (1887-1937), misjonarz

Urodził się 20 czerwca 1887 w Żerdzinach (niem. Schardzin) k. Raciborza w bardzo pobożnej rodzinie, z której wyszło trzech księży i trzy zakonnice. Wstąpił do salezjanów odbywając kanoniczny nowicjat w Daszawie (1905/1906). Studia filozoficzno-teologiczne kontynuował w szkołach salezjańskich oraz na Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie. Jako alumn prowadził działalność edukacyjną wśród młodzieży w Lublianie (1909-1010), Oświęcimiu (1910-1911) oraz Krakowie (przełom 1911/1912). Następnie powrócił do Włoch studiując w Foglizzo Canavese. Z uwagi na wybuch I wojny światowej musiał przerwać studia będąc wcielonym do amii niemieckiej. Jednak w 1916 roku udało mu się dokończyć studia tokiem indywidualnym, a następnie przyjął święcenia kapłańskie 19 maja 1916 w Krakowie. Jako neoprezbiter został posłany do Szczecina, gdzie przez dwa lata pełnił posługę kapelana wojskowego, a po zakończeniu wojny pracował w placówkach salezjańskich w Kielcach i Krakowie. W 1920 roku wyjechał do USA, gdzie w Ramsey pod Nowym Jorkiem był dyrektorem zakładu wychowawczego i jednocześnie uzyskał dyplom lekarza w Fordon University. Następnie, w 1923 roku, został ustanowiony misjonarzem w Kimberly w Australii. Z powodu zamknięcia placówki salezjańskiej, w listopadzie 1925 roku, został przeniesiony do Chin. Po szybkim kursie językowym rozpoczął regularną pacę duszpasterską wśród Chińczyków współpracując m.in. z ks. Teodorem Wieczorkiem. 21 lipa 1926 został mianowany wikariuszem generalnym biskupa Makau Józefa da Costy w obwodzie Hueng-shan (prowincja Kwang-tung). W 1927 roku, obok rozlicznych funkcji, został ustanowiony dyrektorem salezjańskiego seminarium misyjnego w Hongkongu tzw. "Casa Gomes". Z uwagi na pogarszający się stan zdrowia był zmuszony opuścić Chiny, skąd udał się do Aleksandrii w Egipcie. W latach 1933-1935 był wykładowcą teologii moralnej i prawa kanonicznego w Betlejem. Dalsze kłopoty zdrowotne zmusiły go do powrotu do Polski w 1935 roku podejmując pracę w placówkach salezjańskich w Krakowie i Oświęcimiu, gdzie był katechetą. Latem 1937 roku został przeniesiony do Pogrzebienia, jednak jego stan zdrowia wciąż się pogarszał. Zmarł 9 sierpnia 1937 w Rydułtowach.

Bibliografia

"Misje Katolickie" 1923, nr 7-8; "Misje Katolickie" 1926, nr 7-8; "Katolik" 1927, nr 3; "Pokłosie Salezjańskie" 1930, nr 3; GN 1933, nr 9; „Pokłosie Salezjańskie” 1937, nr 12; S. Kosiński, Działalność misyjna salezjanów polskich [w:] 75 lat działalności Salezjanów w Polsce. Księga Pamiątkowa, Łódź-Kraków 1974, s. 156-192; S. Szmidt, Misje salezjańskie w Azji [w:] Sympozjum na temat 120 lat misji salezjańskich, Warszawa 1995, s. 27-80; Tenże, Polscy salezjanie w Chinach, [w:] Kościół Katolicki w Chinach. Przeszłość-teraźniejszość-przyszłość, pod red. E. Śliwka, Pieniężno 1988, s. 53-56.