Tekst źródłowy strony Rozpłochowski Andrzej

==Rozpłochowski Andrzej (1950-2021), działacz Solidarności, polityk==
[[Plik:Rozplochowski Andrzej.jpg|left|thumb|150px]]
Urodził się 7 października 1950 w Gdańsku Oliwie. W 1968 roku ukończył Zasadniczą Szkołę Zawodową w Inowrocławiu o specjalności mechanik samochodowy, a następnie w latach 1968-1970 odbył zasadniczą służbę wojskową. Po wojsku pracował w Polskich Kolejach Państwowych, by w 1977 roku przeprowadzić się do Zagłębia zatrudniając się w „Hucie Katowice”.

Na fali protestów społecznych i rodzącego się ruchu społecznego przeciw systemowi komunistycznemu zaczął angażować się w jego strukturach. Wpierw brał czynny udział w strajkach w sierpniu 1980 roku, w wyniku których został wybrany 31 sierpnia przewodniczącym Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego w „Hucie Katowice”. 17 września 1980 uczestniczył w Ogólnopolskim Spotkaniu Przedstawicieli Międzyzakładowych Komitetów Założycielskich Niezależnych Samorządnych Związków Zawodowych w Gdańsku. Na Spotkaniu został również członkiem Prezydium Krajowej Komisji Porozumiewawczej. 24 września 1980 został przewodniczącym MKZ NSZZ „Solidarność” w Katowicach. W okresie tzw. „karnawału Solidarności” angażował się we wszelkie projekty ruchu opozycyjnego na terenie Dąbrowy Górniczej i ówczesnego województwa katowickiego. Współtworzył, w lutym 1981 roku, Komitet Obrony Więzionych za Przekonania oraz był przedstawicielem Śląsko-Dąbrowskiej „Solidarności” na I Krajowy Zjazd Delegatów w Gdańsku zasiadając w Komisji Programowej i Komisji Koordynacyjnej.

13 grudnia 1981 został internowany przebywając w następujących ośrodkach odosobnienia: Katowice, [[Obóz internowania w Zabrzu-Zaborzu|Zabrze-Zaborze]], Grodków i Uhercach. Był także więziony bez wyroku sądowego w Areszcie Śledczym w Warszawie-Mokotów z oskarżeniem o „próbę obalenia siłą ustroju PRL”. Na mocy amnestii został zwolniony w lipcu 1984 roku, czyli rok po zniesieniu stanu wojennego. Powrócił do działalności opozycyjnej będąc w latach 1984-1988 współpracownikiem Regionalnej Komisji Wykonawczej „Solidarności”, a od 1985 roku był członkiem Prezydium Polskiej Partii Niepodległościowej.

W latach 1988-2010 przebywał w USA, gdzie nadal czynnie angażował się na rzecz suwerenności Polski. Był publicystą w „Horyzontach”, „Gwieździe Polarnej” i „Nowym Dzienniku”. Był pełnomocnikiem Polskiej Partii Niepodległościowej na zachodzie, uzyskał członkostwo Americans For Independent Poland w Nowym Jorku oraz Instytutu im. Józefa Piłsudskiego. Po powrocie do Polski kandydował do Sejmiku Śląskiego z ramienia Prawa i Sprawiedliwości, jednak nie otrzymał mandatu. Zaangażował się w walkę o udzielenie koncesji nadawczej na multipleksie dla Telewizji „Trwam”.

Przez całą dekadę lat 80. XX wieku był rozpracowywany przez Służbę Bezpieczeństwa PRL w ramach tzw. Sprawy Operacyjnego Rozpoznania o kryptonimie „Lider”. Z akt IPN oraz z prywatnych kontaktów dowiedział się, iż zarówno jego żona jak i ojciec byli tajnymi współpracownikami SB, donoszącymi na A. Rozpłochowskiego. Napisał wspomnienia pt. „Postawią ci szubienicę”, które ukazały się w 2011 roku. Tytuł jest nawiązaniem do słów Lecha Wałęsy, który w 1981 roku powiedział autorowi: „Postawią ci szubienicę, a mi tron. Ciebie powieszą, a mnie będą wielbili”.

W 2009 roku Rozpłochowski poinformował opinię publiczną, że zarówno jego ojciec, jak i druga żona współpracowali z komunistyczną bezpieką. Ojciec – jako funkcjonariusz Urzędu Bezpieczeństwa, zaś żona Barbara, jako tajny współpracownik Służby Bezpieczeństwa. Przebaczył im.

Był wielokrotnie odznaczany, m.in. przez nieżyjącego już prezydenta RP na uchodźstwie Ryszarda Kaczorowskiego (Srebrnym Krzyżem Zasługi i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski) oraz prezydenta Andrzeja Dudę, który uhonorował go w 2015 roku Krzyżem Wolności i Solidarności, a w 2017 roku Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski. Zasługi Rozpłochowskiego docenił też prezydent Bronisław Komorowski, przyznając mu 13 grudnia 2010  Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, jednak były opozycjonista w ramach protestu przeciwko wyrokowi w sprawie sprawców stanu wojennego w styczniu 2012 roku odznaczenie zwrócił. Zmarł 20 grudnia 2021 w wyniku powikłań związanych z zakażeniem Covid-19. Pochowany na [[Cmentarz - Katowice ul. Francuska|cmentarzu w Katowicach przy ul. Francuskiej]].

==Bibliografia==
Za: [https://niezalezna.pl/420944-nie-zyje-legenda-solidarnosci-andrzej-rozplochowski-mial-71-lat]; www.encyklopedia-solidarnosci.pl; foto: Archiwum Solidarności.

{{Noty biograficzne}}
[[Kategoria: Biografie - R]]
[[Kategoria:Politycy]]