Rogosz Bolesław

Wilhelm Rogosz (1865-1939), franciszkanin, prowincjał

Urodził się 9 lipca 1865 w Wierzchu w rodzinie chłopskiej. Podjął naukę w gimnazjum we Wrocławiu, którego nie ukończył. Udał się do Holandii, gdzie wstąpił do Niższego Seminarium Duchownego fran­ciszkanów w Harreveld. 19 października 1880 przy­wdział habit franciszkański. Studia filozoficzno - teo­logiczne odbywał w Holandii, a następnie w domach studiów Prowincji Saskiej: Werl, Duesseldorf i Paderborn. Po święce­niach kapłańskich, które przyjął 15 lipca 1891 w Paderborn, pracował w Nadrenii i Westfalii jako duszpasterz Polaków. Wkrótce przeniósł się do Komisariatu Śląskiego Św. Jadwigi, gdzie został przeznaczony do klasztoru na Górze Świętej Anny w charakterze reko­lekcjonisty i misjonarza ludowego.

Latem 1902 roku przybył na Górny Śląsk do Panewnik i zajął się organizacją nowej placówki zakonnej. Prace rozpoczął od budo­wy groty lurdzkiej, którą poświęcono we wrześniu 1905 roku w obecności ponad 30 tys. pielgrzymów, do których po południu ka­zanie wygłosił o. Rogosz. 4 października w Panewnikach rozpoczęto budowę kościoła i klasztoru. W 1915 roku został wybrany na członka Zarządu Prowincji. Został przeznaczony do objęcia, skasowanego w 1863, klasztoru wieluńskiego. Po niedługim czasie Zarząd Prowincji przeniósł o. Rogosza do Rybnika polecając mu budowę kościoła i organizację życia duszpasterskiego. W 1926 roku został wybrany na pro­wincjała. Urząd ten piastował do 1929 roku. Jako prowincjał został powołany na sta­nowisko wizytatora generalnego Prowin­cji Niepokalanego Poczęcia NMP w Pol­sce. Po złożeniu urzędu prowincjała po­wrócił do Wielunia, gdzie zasłużył się jako budowniczy groty lurdzkiej i stacji drogi krzyżowej. W związku z postępującą cho­robą i wiekiem przeniósł się do Panewnik. Zmarł 3 lutego 1939. Został pochowany na cmentarzu panewnickim obok swego brata, o. Alfonsa.

Bibliografia

K. Prus, 25 lat panewnickiego klasztoru, Panewnik 1933; http://glogowek-online.pl