Rogosz Bolesław: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
Nie podano opisu zmian
 
(dr)
 
(Nie pokazano 15 wersji utworzonych przez 4 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
==Wilhelm Rogosz (1865-1939), franciszkanin, prowincjał==
==Rogosz Bolesław OFM (1865-1939), imię zakonne Wilhelm, prowincjał==
[[Grafika:Rogosz Wilhelm.jpg|left]]
[[Grafika:Rogosz Wilhelm.jpg|thumb|left]]
Urodził się 9 lipca 1865 w Wierzchu w rodzinie chłopskiej. Podjął naukę w gimnazjum we Wrocławiu, którego nie ukończył. Udał się do Holandii, gdzie wstąpił do Niższego Seminarium Duchownego fran­ciszkanów w Harreveld. 19 października 1880 przy­wdział habit franciszkański. Studia filozoficzno - teo­logiczne odbywał w Holandii, a następnie w domach studiów Prowincji Saskiej: Werl, Duesseldorf i Paderborn. Po święce­niach kapłańskich, które przyjął 15 lipca 1891 w Paderborn, pracował w Nadrenii i Westfalii jako duszpasterz Polaków. Wkrótce przeniósł się do Komisariatu Śląskiego Św. Jadwigi, gdzie został przeznaczony do klasztoru na [[Góra św. Anny|Górze Świętej Anny]] w charakterze reko­lekcjonisty i misjonarza ludowego.
Urodził się 9 lipca 1865 w Wierzchu koło Głogówka w rodzinie rolnika Franciszka i Jadwigi z d. Grehlich. Podjął naukę w gimnazjum we Wrocławiu, którego nie ukończył. Udał się do Holandii, gdzie wstąpił do Niższego Seminarium Duchownego fran­ciszkanów w Harreveld. 19 października 1880 przy­wdział habit franciszkański. Studia filozoficzno - teo­logiczne odbywał w Holandii, a następnie w domach studiów Prowincji Saskiej: Werl, Duesseldorf i Paderborn. Po święce­niach kapłańskich, które przyjął 15 lipca 1891 w Paderborn, pracował w Nadrenii i Westfalii jako duszpasterz Polaków. Wkrótce przeniósł się do Komisariatu Śląskiego Św. Jadwigi, gdzie został przeznaczony do klasztoru na [[Góra św. Anny|Górze Świętej Anny]] w charakterze reko­lekcjonisty i misjonarza ludowego.


Latem 1902 roku przybył na Górny Śląsk do [[Franciszkanie - Panewniki|Panewnik]] i zajął się organizacją nowej placówki zakonnej. Prace rozpoczął od budo­wy groty lurdzkiej, którą poświęcono we wrześniu 1905 roku w obecności ponad 30 tys. pielgrzymów, do których po południu ka­zanie wygłosił o. Rogosz. 4 października w Panewnikach rozpoczęto budowę kościoła i klasztoru. W 1915 roku został wybrany na członka Zarządu Prowincji.  Został przeznaczony do objęcia, skasowanego w 1863, klasztoru wieluńskiego. Po niedługim czasie Zarząd Prowincji przeniósł o. Rogosza do [[Parafia św. Józefa Robotnika w Rybniku|Rybnika]] polecając mu budowę kościoła i organizację życia duszpasterskiego. W 1926 roku został wybrany na pro­wincjała. Urząd ten piastował do 1929 roku. Jako prowincjał został powołany na sta­nowisko wizytatora generalnego Prowin­cji Niepokalanego Poczęcia NMP w Pol­sce. Po złożeniu urzędu prowincjała po­wrócił do Wielunia, gdzie zasłużył się jako budowniczy groty lurdzkiej i stacji drogi krzyżowej. W związku z postępującą cho­robą i wiekiem przeniósł się do Panewnik. Zmarł 3 lutego 1939. Został pochowany na cmentarzu panewnickim obok swego brata, o. Alfonsa.  
Latem 1902 roku przybył na Górny Śląsk do [[Franciszkanie - Panewniki|Panewnik]] i zajął się organizacją nowej placówki zakonnej. Prace rozpoczął od budo­wy groty lurdzkiej, którą poświęcono we wrześniu 1905 roku w obecności ponad 30 tys. pielgrzymów, do których po południu ka­zanie wygłosił o. Rogosz. 4 października w Panewnikach rozpoczęto budowę kościoła i klasztoru. W 1915 roku został wybrany na członka Zarządu Prowincji.  Został przeznaczony do objęcia, skasowanego w 1863, klasztoru wieluńskiego. Po niedługim czasie Zarząd Prowincji przeniósł o. Rogosza do [[Parafia św. Józefa Robotnika w Rybniku|Rybnika]] polecając mu budowę kościoła i organizację życia duszpasterskiego. W 1926 roku został wybrany na pro­wincjała. Na urzędzie tym pozostawał do 1929 roku. Jako prowincjał został powołany na sta­nowisko wizytatora generalnego Prowin­cji Niepokalanego Poczęcia NMP w Pol­sce. Po złożeniu urzędu prowincjała po­wrócił do Wielunia, gdzie zasłużył się jako budowniczy groty lurdzkiej i stacji Drogi Krzyżowej. W związku z postępującą cho­robą i wiekiem przeniósł się do Panewnik. Zmarł 3 lutego 1939. Spoczął w kwaterze ojców franciszkanów na [[Cmentarz - Ligota|cmentarzu panewnickim w Ligocie]] obok swego brata, [[Rogosz Ignacy|o. Alfonsa]].  


==Bibliografia==
==Bibliografia==
K. Prus, 25 lat panewnickiego klasztoru, Panewnik 1933; http://glogowek-online.pl
B. B. Bednorz, Rogosz Bolesław Wilhelm (hasło), [w:] Słownik biograficzny katolickiego duchowieństwa śląskiego XIX i XX wieku, red. J. Pater, Katowice 1996, s. 352-353; K. Prus, 25 lat panewnickiego klasztoru, Panewnik 1933; [http://glogowek-online.pl]; A. Steuer, Rogosz Wilhelm, [w:] Słownik biograficzny ziemi pszczyńskiej, red. A. Lysko, s. 244; S. Janicki, Prowincjałowie Prowincji Wniebowzięcia NMP w Polsce w latach 1923-1973, "Szkoła Seraficka. Seria Nowa", t. 1 (2008), s. 154-156; M. Pielok, Dzieje Powołania zakonnego - na przykładzie życia o. Wilhelma Rogosza (wspomnienie), "Szkoła Seraficka. Seria Nowa", t. 1 (2008), s. 297-299.


{{Noty biograficzne}}
{{Noty biograficzne}}
[[Kategoria:Biografie  - R|Rogosz]]
[[Kategoria:Biografie  - R|Rogosz]]
[[Kategoria:Zakonnicy]]
[[Kategoria:Zakonnicy]]
[[Kategoria:Franciszkanie]]
[[Kategoria:Budowniczy]]

Aktualna wersja na dzień 09:49, 6 mar 2022

Rogosz Bolesław OFM (1865-1939), imię zakonne Wilhelm, prowincjał

Rogosz Wilhelm.jpg

Urodził się 9 lipca 1865 w Wierzchu koło Głogówka w rodzinie rolnika Franciszka i Jadwigi z d. Grehlich. Podjął naukę w gimnazjum we Wrocławiu, którego nie ukończył. Udał się do Holandii, gdzie wstąpił do Niższego Seminarium Duchownego fran­ciszkanów w Harreveld. 19 października 1880 przy­wdział habit franciszkański. Studia filozoficzno - teo­logiczne odbywał w Holandii, a następnie w domach studiów Prowincji Saskiej: Werl, Duesseldorf i Paderborn. Po święce­niach kapłańskich, które przyjął 15 lipca 1891 w Paderborn, pracował w Nadrenii i Westfalii jako duszpasterz Polaków. Wkrótce przeniósł się do Komisariatu Śląskiego Św. Jadwigi, gdzie został przeznaczony do klasztoru na Górze Świętej Anny w charakterze reko­lekcjonisty i misjonarza ludowego.

Latem 1902 roku przybył na Górny Śląsk do Panewnik i zajął się organizacją nowej placówki zakonnej. Prace rozpoczął od budo­wy groty lurdzkiej, którą poświęcono we wrześniu 1905 roku w obecności ponad 30 tys. pielgrzymów, do których po południu ka­zanie wygłosił o. Rogosz. 4 października w Panewnikach rozpoczęto budowę kościoła i klasztoru. W 1915 roku został wybrany na członka Zarządu Prowincji. Został przeznaczony do objęcia, skasowanego w 1863, klasztoru wieluńskiego. Po niedługim czasie Zarząd Prowincji przeniósł o. Rogosza do Rybnika polecając mu budowę kościoła i organizację życia duszpasterskiego. W 1926 roku został wybrany na pro­wincjała. Na urzędzie tym pozostawał do 1929 roku. Jako prowincjał został powołany na sta­nowisko wizytatora generalnego Prowin­cji Niepokalanego Poczęcia NMP w Pol­sce. Po złożeniu urzędu prowincjała po­wrócił do Wielunia, gdzie zasłużył się jako budowniczy groty lurdzkiej i stacji Drogi Krzyżowej. W związku z postępującą cho­robą i wiekiem przeniósł się do Panewnik. Zmarł 3 lutego 1939. Spoczął w kwaterze ojców franciszkanów na cmentarzu panewnickim w Ligocie obok swego brata, o. Alfonsa.

Bibliografia

B. B. Bednorz, Rogosz Bolesław Wilhelm (hasło), [w:] Słownik biograficzny katolickiego duchowieństwa śląskiego XIX i XX wieku, red. J. Pater, Katowice 1996, s. 352-353; K. Prus, 25 lat panewnickiego klasztoru, Panewnik 1933; [1]; A. Steuer, Rogosz Wilhelm, [w:] Słownik biograficzny ziemi pszczyńskiej, red. A. Lysko, s. 244; S. Janicki, Prowincjałowie Prowincji Wniebowzięcia NMP w Polsce w latach 1923-1973, "Szkoła Seraficka. Seria Nowa", t. 1 (2008), s. 154-156; M. Pielok, Dzieje Powołania zakonnego - na przykładzie życia o. Wilhelma Rogosza (wspomnienie), "Szkoła Seraficka. Seria Nowa", t. 1 (2008), s. 297-299.