Ranoszek Karol: Różnice pomiędzy wersjami
(dr) |
|||
| (Nie pokazano 1 pośredniej wersji utworzonej przez tego samego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
== Ranoszek Karol (1879-1948), katecheta == | == Ranoszek Karol (1879-1948), katecheta == | ||
Urodził się 24 stycznia 1879 w Moszczenicy w powiecie rybnickim | Urodził się 24 stycznia 1879 w Moszczenicy, w powiecie rybnickim, w rodzinie Jana i Karoliny z d. Stockowy. Po ukończeniu szkoły ludowej uczył się w gimnazjum w Raciborzu. W 1895 roku wstąpił do [[Jezuici|Towarzystwa Jezusowego]]. Naukę kontynuował w Prywatnym Gimnazjum Księży Jezuitów w Bąkowicach pod Chyrowem. W 1903 roku zdał egzamin dojrzałości. Studia teologiczne odbył w Kolegium Księży Jezuitów w Krakowie. Jako student udzielał także nauki religii córce Wielkiej Księżnej Luksemburskiej. | ||
Święcenia kapłańskie przyjął 14 kwietnia 1906 w Krakowie. Po święceniach kontynuował studia w Monachium. W ich zakres wchodziła teologia, filologia grecka i łacińska oraz języki: syryjski i koptyjski. Wysiłki ks. Ranoszka na polu nauki zostały uwieńczone doktoratem, który zdobył w grudniu 1910 roku. W latach 1911-1914 z polecenia władz zakonnych był profesorem dogmatyki i historii dogmatu w Kolegium Jezuitów w Krakowie. | Święcenia kapłańskie przyjął 14 kwietnia 1906 w Krakowie. Po święceniach kontynuował studia w Monachium. W ich zakres wchodziła teologia, filologia grecka i łacińska oraz języki: syryjski i koptyjski. Wysiłki ks. Ranoszka na polu nauki zostały uwieńczone doktoratem, który zdobył w grudniu 1910 roku. W latach 1911-1914 z polecenia władz zakonnych był profesorem dogmatyki i historii dogmatu w Kolegium Jezuitów w Krakowie. | ||
| Linia 6: | Linia 6: | ||
Po wybuchu I wojny światowej został powołany do służby w wojsku pruskim. W jego szeregach pełnił funkcję kapelana w szpitalu wojskowym w Opolu i we Wrocławiu. Był także duszpasterzem jeńców-Polaków w Neuhammer. W 1919 roku zaproponowano mu objęcie katedry historii dogmatów na KUL. Oferty tej jednak nie przyjął. | Po wybuchu I wojny światowej został powołany do służby w wojsku pruskim. W jego szeregach pełnił funkcję kapelana w szpitalu wojskowym w Opolu i we Wrocławiu. Był także duszpasterzem jeńców-Polaków w Neuhammer. W 1919 roku zaproponowano mu objęcie katedry historii dogmatów na KUL. Oferty tej jednak nie przyjął. | ||
Po [[Plebiscyt i jego skutki|plebiscycie]] na Górnym Śląsku w 1921 roku rozpoczął posługę katechety i nauczyciela języka polskiego w Gimnazjum Męskim w Mikołowie. W sierpniu 1922 roku zdał we Wrocławiu państwowy egzamin, oficjalnie uprawniający go do nauczania w szkołach średnich. W 1923 roku ks. Ranoszek na własną prośbę został sekularyzowany i włączony przez [[Hlond August|ks. A. Hlonda]] w szeregi duchowieństwa Administracji Apostolskiej Polskiego Śląska. W tym samym roku otrzymał nominację na członka komisji egzaminacyjnej dla katechetów oraz nauczyciela w Państwowym Gimnazjum w Pszczynie. Od listopada 1928 był dyrektorem Prywatnego Gimnazjum Mniejszościowego w Pszczynie. W 1932 roku został mianowany katechetą w Prywatnym Gimnazjum i Liceum Koedukacyjnym z niemieckim językiem nauczania w Królewskiej Hucie, gdzie uczył także języka łacińskiego i pełnił funkcję zastępcy dyrektora. Po zakończeniu II wojny światowej został zmuszony do opuszczenia granic Polski. Zmarł 20 marca 1948 w szpitalu Sióstr Miłosierdzia w Linzu w Austrii. | Po [[Plebiscyt i jego skutki|plebiscycie]] na Górnym Śląsku w 1921 roku rozpoczął posługę katechety i nauczyciela języka polskiego w Gimnazjum Męskim w Mikołowie. W sierpniu 1922 roku zdał we Wrocławiu państwowy egzamin, oficjalnie uprawniający go do nauczania w szkołach średnich. W 1923 roku ks. Ranoszek na własną prośbę został sekularyzowany i włączony przez [[Hlond August|ks. A. Hlonda]] w szeregi duchowieństwa [[Administracja Apostolska dla Śląska Górnego|Administracji Apostolskiej Polskiego Śląska]]. W tym samym roku otrzymał nominację na członka komisji egzaminacyjnej dla katechetów oraz nauczyciela w Państwowym Gimnazjum w Pszczynie. Od listopada 1928 był dyrektorem Prywatnego Gimnazjum Mniejszościowego w Pszczynie. W 1932 roku został mianowany katechetą w Prywatnym Gimnazjum i Liceum Koedukacyjnym z niemieckim językiem nauczania w Królewskiej Hucie, gdzie uczył także języka łacińskiego i pełnił funkcję zastępcy dyrektora. Po zakończeniu II wojny światowej został zmuszony do opuszczenia granic Polski. Zmarł 20 marca 1948 w szpitalu Sióstr Miłosierdzia w Linzu w Austrii. | ||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
AAKat, Akta personalne ks. Karola Ranoszka; J.Myszor, Historia diecezji, s. 359; Tenże, Stosunki Kościół, s. 203; H.Olszar, Duchowieństwo, s. 99, 173, 301, 372; WD 1948, nr 5, s. 122. | AAKat, Akta personalne ks. Karola Ranoszka; J. Myszor, Historia diecezji, s. 359; Tenże, Stosunki Kościół, s. 203; H. Olszar, Duchowieństwo, s. 99, 173, 301, 372; WD 1948, nr 5, s. 122. | ||
{{Noty biograficzne}} | {{Noty biograficzne}} | ||
[[Kategoria:Biografie - R]] | [[Kategoria:Biografie - R]] | ||
[[Kategoria:Wojskowi]] | [[Kategoria:Wojskowi]] | ||
[[Kategoria:Katechetyka]] | |||
Aktualna wersja na dzień 19:28, 25 sie 2019
Ranoszek Karol (1879-1948), katecheta
Urodził się 24 stycznia 1879 w Moszczenicy, w powiecie rybnickim, w rodzinie Jana i Karoliny z d. Stockowy. Po ukończeniu szkoły ludowej uczył się w gimnazjum w Raciborzu. W 1895 roku wstąpił do Towarzystwa Jezusowego. Naukę kontynuował w Prywatnym Gimnazjum Księży Jezuitów w Bąkowicach pod Chyrowem. W 1903 roku zdał egzamin dojrzałości. Studia teologiczne odbył w Kolegium Księży Jezuitów w Krakowie. Jako student udzielał także nauki religii córce Wielkiej Księżnej Luksemburskiej.
Święcenia kapłańskie przyjął 14 kwietnia 1906 w Krakowie. Po święceniach kontynuował studia w Monachium. W ich zakres wchodziła teologia, filologia grecka i łacińska oraz języki: syryjski i koptyjski. Wysiłki ks. Ranoszka na polu nauki zostały uwieńczone doktoratem, który zdobył w grudniu 1910 roku. W latach 1911-1914 z polecenia władz zakonnych był profesorem dogmatyki i historii dogmatu w Kolegium Jezuitów w Krakowie.
Po wybuchu I wojny światowej został powołany do służby w wojsku pruskim. W jego szeregach pełnił funkcję kapelana w szpitalu wojskowym w Opolu i we Wrocławiu. Był także duszpasterzem jeńców-Polaków w Neuhammer. W 1919 roku zaproponowano mu objęcie katedry historii dogmatów na KUL. Oferty tej jednak nie przyjął.
Po plebiscycie na Górnym Śląsku w 1921 roku rozpoczął posługę katechety i nauczyciela języka polskiego w Gimnazjum Męskim w Mikołowie. W sierpniu 1922 roku zdał we Wrocławiu państwowy egzamin, oficjalnie uprawniający go do nauczania w szkołach średnich. W 1923 roku ks. Ranoszek na własną prośbę został sekularyzowany i włączony przez ks. A. Hlonda w szeregi duchowieństwa Administracji Apostolskiej Polskiego Śląska. W tym samym roku otrzymał nominację na członka komisji egzaminacyjnej dla katechetów oraz nauczyciela w Państwowym Gimnazjum w Pszczynie. Od listopada 1928 był dyrektorem Prywatnego Gimnazjum Mniejszościowego w Pszczynie. W 1932 roku został mianowany katechetą w Prywatnym Gimnazjum i Liceum Koedukacyjnym z niemieckim językiem nauczania w Królewskiej Hucie, gdzie uczył także języka łacińskiego i pełnił funkcję zastępcy dyrektora. Po zakończeniu II wojny światowej został zmuszony do opuszczenia granic Polski. Zmarł 20 marca 1948 w szpitalu Sióstr Miłosierdzia w Linzu w Austrii.
Bibliografia
AAKat, Akta personalne ks. Karola Ranoszka; J. Myszor, Historia diecezji, s. 359; Tenże, Stosunki Kościół, s. 203; H. Olszar, Duchowieństwo, s. 99, 173, 301, 372; WD 1948, nr 5, s. 122.
| |||||